naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

No woman no cry

door Clodovech

Die nacht bij een koraalrif in Jamaica
was jij de mooiste rastagirl die ik ooit
in de golven zag maar toen ik naar je
toe zwom hoorde ik 't gegrom van de
weerwolven uit het woud en heel plots
huiverde ik, kreeg het koud en keek
om maar je was reeds verzwolgen.

En als wrakhout lag je roerloos op de
bodem, geschonden en broos, er brak
iets in mij want je lag er bewusteloos.

Jaren later lag je nog steeds in een coma,
zeeziek reisde ik dus mee met de Titanic
want ik droomde weer van onze romantiek.

Maar God beval het lot tiranniek om het
schip te doen zinken en sindsdien drijven de
tranen die we wegpinken in de oceaan als
we weer aan elkaar thinken bij volle maan.

feedback van andere lezers

• Wee
  Hé Claude, goed je weer eens te lezen!
  Topgedicht!
  x
• Danvoieanne
  Mooi
• jan
  dit raakt diep!
• VUURKRACHT
  Mooie gedachte om in een gedicht uit te werken;
  maar ik zou de zinnen korter maken, waardoor het hele gedicht krachtiger wordt!
• CHRIS
  ben jij de weer wolf