|
< terug
230-Straatje van (n)iemand
't Steegje van (n)iemand
vijvertje voorschoot groot
smeedijzer krullend afgesloten
nodigt achteraan half open
degenen toch uit die eigen
herfst verteren in achtertuin
Hoewel licht dit plekje mijdt
is achtertuin botanisch gekleurd
met kruidentuin als helende oase
één enkele senior schuifelt…
schuift vlijzacht op 't bankje
In luwte van de late zon
tussen bronzend gebladerte
zijn roestige knoken koesterend
varens verblekend…ook zijn haren
Bruingeel heesterblad wuift traag
neigt stil naar waterspiegel
die nadenkend 't gevallen blad
opvangt dat wiegend neerstrijkt
De waterlelies hebben lang reeds
vaarwel gezegd aan hun bloemen
libellen maken plaats voor spinrag
enige bezoeker knijpt laatste
zonnestralen tussen wimpers
Slurpt met wijde ogen toch
gierig aan het herfstige
roestgroenbrons tuinplezier
eekhoorn gelijk …sluimer
en nootjes garend
Hij weet : winter wordt lang
zijn jaren tal - ver in de herfst
zegt hem fluisterend…
ik ben hier nog…adem en geniet
want morgen weet ik
mijn straatje van (n)iemand
loopt eens dood
feedback van andere lezers- Wee
Prachtig beeldende mijmering!
x
andremoortgat: Nakende herfst leent zich daartoe
Dankjewel Wee - Danvoieanne
Beeldend geschreven
andremoortgat: Dank je wel Anne - teevee
Zo denk ik ook vaak
genietend van het moment
omdat niemand vooruit
de volgende ademstoot kent
andremoortgat: Pracht van reactie
Dank je wel Théo - jan
dit past ook in mijn straatje
andremoortgat: Mooie feedback
Dank daarvoor - Kat
Ik liep even door het straatje en zag wat je beschreef, de herfst en de mens onlosmakelijk verbonden terwijl de winter in aantocht beiden naar het einde maar ook naar nieuw leven zal leiden.
andremoortgat: Hoopvolle reactie
die warmte geeft - joplin
een schilderijtje
mooi
xx
andremoortgat: Dank om langs te komen - Hoeselaar
Een schilderachtig steegje ergens in een vergeten hoek
waarover jij ons verhaalt in een splinterkelin boek
mijn hart wipte en er glikte een vonk van jouw verbeelding hier ergens onder in het nog ongeschilderde doek
Willy
andremoortgat: Warme feedback
Jij vonk t mee Willy
|
