|
< terug
In je rusthuis
Je lacht niet meer
je huilt niet meer
doelloos voor je uit te staren
geen besef van waar je bent
amper wetend
dat je nog leeft …
De ooit zo sterke vrouw
is veranderd …
in een weerloze
kwetsbare persoon
waar haar leven eigenlijk
voorbij is …
Niet meer alleen kunnen wonen
zit je je tijd te verspillen
in een ander huis …
een rusthuis
de laatste plek die jij nog zal kennen …
Vertrouwde mensen
zie je heel af en toe nog ééns
maar …
dat is niet genoeg!
jou leven is voorbij …
Straks
herken je hen niet meer …
weet je niet meer
wie ze zijn …
je laat er ook geen traan voor
want je weet het zelf niet!
Zo zijn jou dagen geteld …
en wacht je langzaam …
op de dood …
*dit gedicht heb ik geschreven over één van mijn oma's toen ze nog in een rusthuis zat (ondertussen is ze overleden) *
feedback van andere lezers- joplin
triest maar zo gaat het
xx
Gedichtenmeisje: ja, da's waar :(
bedankt om te reageren :)
Groetjes xxx - andremoortgat
Dit is ook...(een deel van) het leven ! - warket
Als het zover komt wil ik een dodelijke borrel. - Wee
Zo ging het met mijn oma ook ...
Ik mis haar nog iedere dag.
(Strofe vier, laatste zin: jouW.)
x
Gedichtenmeisje: Dit gedicht ging over de mama van mama, ik had er niet zo'n sterke band mee ...
De ouders van papa is iets anders ... Ik ben echt aan hen gehecht ... Het zal VEEL pijn en verdriet doen als die er niet meer zijn :(
Groetjes xxx - teevee
Als wij alles wisten
hoe het ons gaat vergaan
zouden wij misschien
beter nu al gaan!
Gedichtenmeisje: zo mooi gezegd :)
Bedankt om te reageren :)
Groetjes xxx - doolhoofd
Simpel en imo niet echt origineel taalgebruik. - CHRIS
als die oude maar uit zicht is
dat is de huidige maatschapij
als ze zo voort doen
staan we binnednkort in de rij
(voor een hemel of hel spuitje ) - Annelies
Zo herkenbaar. Met mijn oma ging het ook zo.x
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 13Uitstekend:   4 stem(men), 44%Goed: 5 stem(men), 56%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 9 stem(men) |
