< terug
gebeitelde kop
ik ben blind
ik tel niet het dalen
dan wel de stappen
doorheen de dalen
niet de dagen
doch de kilometers
die 's morgens tot het gloren
kaalvreet
in het beton afdrukken nalaat
weloverwogen
het kompas over de boog genomen
ik wil ergens de vinger
op leggen
alsof ik zo op mijn schreden
kon terugkeren
het aplomb
van het voortschrijden
heeft mijn gelaat platgetreden
gebeiteld zij mijn kop
feedback van andere lezers- warket
de gave om onecht als echt te beschrijven drebddronefish: Thx warket
groetjes - joplin
't spoor bijster?
xx drebddronefish: Niet echt het spoor bijster. Ik vertoef graag in de flow van een dicht creëren. Een beetje tegenwicht voor de orde van alledag.
groetjes - andremoortgat
Het aplomb van het voortschrijden
is van alle tijden...
Stille staan... is achteruitgaan (zegt men) drebddronefish: Stille staan is inderdaad achteruitgaan, vandaar de gebeitelde kop; het tegengewicht van wat lichte melancholie:)
thx groetjes - greta
De weg een beetje kwijt, het leven is lastig. Komt goed. drebddronefish: Niet echt de weg kwijt. De gebeitelde kop is het contrapunt, het contradictorische, een overdreven perspectief opbouwen om tot dat contrapunt te komen, zoiets
thx groetjes - Kat
Inhoudelijk komen we overeen van wat ook mijn gedicht vertelde, spelen met woorden om tot de kern te komen, de lezer vult in naar eigen idee.
Prachtig woordspel zet je hier neer! Groetjes Anneke drebddronefish: D'as een beetje de betrachting bij mij om het een en ander te verdoezelen zodat de lezer zelf een dicht moet creëren.
Dank je wel
groetjes - bragt
het gedicht voelt aan als gebeiteld, maar dan zonder platgetreden paden drebddronefish: Dat zou ook wel eens kunnen-)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 10Uitstekend:  4 stem(men), 67%Goed:  2 stem(men), 33%Niet goed:  0 stem(men), 0%totaal 6 stem(men)
|