|
< terug
Naamloos
Het was op die wintermorgen
Ik stond te druilen
Regen plenst langs de ramen
Ik kon niet buitengaan
Deed het tegen beter weten in
Het zou nooit toegestaan worden
Er rolde een traan langs mijn wang
De eindigheid in
Het meisje had vrij
Ik had haar nooit mogen laten gaan
Buiten stoof de wereld voorbij
Ik verdween langs de achterdeur
Mijn jas vergeten
Iemand vroeg me of ik goed was
Goed zijn beduidt niets
Ze zouden het nooit toegestaan hebben
Goedheid te zien als deugd
De tranen werden intenser
Vielen dieper mijn achterhoofd binnen
Ze zat op het bed
Naakt wachtend
De handen in het haar
Ik veegde haar voeten
Kuste ze nat
Ik heb tranen nodig
Ze druipen langs het raam
De diepe kuilen binnen
Verteerd door Gods eigen creatie
Er zinderde iets door mijn lichaam
Speeksel in mijn mond
Ik voelde me plots alleen
Door alles verlaten onbegrip
Omwalt door geestige schimmen
Met verzuurde lachen
Zij wachten allen op Godot
Ik keer treurig terug
Het gevoel theatraal opgesmukt
Ze hebben allen veel meer nodig
Meer dan dit
Ze zullen het niet halen
Waarom ben ik niet op die boot gestapt
Van en naar de ijlheid
Verdreven emoties
Het is niets
Er is niets
Vergeten verlangens die reïncarneren
Het pad volgend tot het gemis
Verschroeid aan de derde poort
Hemel en hel
Kom terug
Het kind springt
De drassige vijver in
De longen vullend
Overal tranen en kreten van onbegrip
Daar waar het verstand niet dromen kan
Overal drummen de ziellozen zich om mij heen
Ik, een epicentrum
Vastgenageld voor mij uit starend
Terug op zoek naar het verleden
Verleden heden achteloos
Rennend naar de toekomst
De roeping, theofanische pijnen
De dood tegemoet
Als naakte wezens huilend
Rest fatum
feedback van andere lezers- Vansion
omwalD
ik beken: 'k lees je graag en lang en nog
lever-an-siert-je van electriciteit én gas ?
fugaz: Je zal dan hopelijk, en aldus afhangkelijk van mijn inspiratie, nog veel werk hebben - geertje
'k vind het wat lang,
maar goed
dan besteden we wat meer tijd
aan het lezen ervan
fugaz: Het kon niet korter, vind ik
|
