naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

naar nergens

door Vlinderman

op haar rug draagt zij
een stukje van de wereld
net genoeg om te weten
dat meer teveel zou zijn

haar klamme haren
bedekken gebroken ogen
die levenloos staren
naar een punt in de verte

wenkt haar de verlossing
sedert jaren haar baken
strompelt zij voorwaarts
op gekloofde voeten zolen

bij de drukker ligt alles klaar
haar kaarten afscheid voor
alle minnende lieve mensen
die zij nooit zal leren kennen

feedback van andere lezers

• CEA
  dit is voor mij een gedicht van een dichter.....
  Vlinderman: Met meer dan enorme dank voor deze waardering, CEA!
• Vansion
  dat meer teveel zou zijn: sterk
  die eerste strofe is straf
  en dat nooit in combinatie met toekomstige tijd is ook erg pakkend
  Vlinderman: Bedankt, Vansion, het was een dicht dat aanvankelijk ontstond als een stuk 'woord-spielerei', maar een eigen leven is gaan leiden (zoals zo vaak het geval is bij mijn kronkeltjes).