naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

520-Lang geleden...maar bewaard

door andremoortgat

Vlinder bloesems
tussen wilde struiken
koude bemoste stenen.

Jij overleden ...nog
voor je het volle
leven kende .... door
de wind verstrooid

Jouw as waaide plots op
om in oneindige
leegheid te verdwijnen

Dat houten brugje daar,
dat ons beide oevers
verbondt ...was ook ons
verbond dat wankel
overeind bleef

Jou nog even mogen zien
daar op die plaats met
jou voor 't verval ...
nu in volle bloei

In eeuwige afwisseling
laatste keer bij die
oude wilg, ...spiegel-
leunend over de beek
"Jou nog te mogen zien"!

Die wens neergeschreven
aan mijn schrijftafel maar
de avondwind kwam

En blies weg
mijn spinrag van
wens, belofte...
gedachten en
gedichten

feedback van andere lezers

• ivo
  een mens is pas 'echt' dood als niemand nog aan hem denkt
  andremoortgat: Idd Ivo
  Dank voor reactie
• elze
  zo als Ivo het zegt ,,,
  andremoortgat: Idd. En dank om langs te komen
• teevee
  Toevallig moet ik morgen
  een vriend helpen begraven
  die qua jeugdige snelheid
  veel harder kon draven
  andremoortgat: Snelle lopers...toendertijd
  nu zijn we vitesse kwijt
• CHRIS
  dat brugje was liefde
  dat brugje is het pad der liefde tussen hemel en aarde
  andremoortgat: Mooie reactie
  Dank je wel Chris
• Kat
  Ik ben pas echt dood als je mij bent vergeten is een gezegde toch?
  andremoortgat: Zeker bezongen en waar !

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 9

Uitstekend: 4 stem(men), 80%
Goed: 1 stem(men), 20%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 5 stem(men)