naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

607-Tussen vreemde stenen bakens

door andremoortgat

Als ik ergens wordt gevraagd
zeg maar uitgenodigd met heel veel
volk probeer ik niet alleen te zijn.

En is het halfrond voor mij
een puzzelstuk om houvast
te vinden en in mijn achterhoofd
de heersende gebruiken af te
stemmen aan alles wat beweegt
en leeft. Ik wordt daar moe van.

Hier en daar een stuk wrakhout
dat voel je, aangespoeld
of een betweter die les geeft
of een bedillerige dame
die haar levensloop begint
uiteen te zetten. Mijn hoofd
raakt snel te vol. Geduld
kabbelt aan mijn grenzen

Kamers raken al snel te vol
als ik dan iets zie wat beweegt
denk ik aan een vluchtweg
of een plan B, en ergens in mij
wordt het licht gedoofd en
is de filter van relativeren
verstopt. Deur gaat dicht.

Of sta en val ik stil tussen vreemde
bakens zoals in die droge rivierbedding
waar sommige stenen stil liggen
te wezen tot het levende water
stroomt met veel kabaal en ik
buitengaats weer tot leven kom.

Niet meer moe.

feedback van andere lezers

• ivo
  mooi hoe je het beschrijft
  andremoortgat: Dank voor respons

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 2

Uitstekend: 1 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)