naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

741-Jij leeft aan mijn Horizon

door andremoortgat

Ik hoop - ik blijf

Ik droeg jou
richting zonnetempel
zocht licht toen
verse voren in de
akkergrond gevuld
werden met hoop
geduld, begrip

Herinnerde letters
in het zand,
de wind blaast
nu naakte woorden
langs mij heen

Vinger op de mond
draagkracht getaand
afglijdend in mineur

Herinnerde letters
gaan op
in een stofvlaag
langs het
geliefdenstrand
snijden ze
als brandende korrels
laatste hoop aan flarden

Ook als vrijheid lonkt
went het niet
bezoek ik
alle wandelwegen
de plaatsen waar wij
zoveel samen waren.

Ik blijf - Ik hoop.

feedback van andere lezers

• danvoieanne
  Mooi beschreven :-)
  andremoortgat: Dank je wel Anne
• Vardar
  Hoop is een sterke drijfkracht in het leven. Wat een gemis druk je uit in zoveel mooie woorden. De eenzaamheid, het hunkeren naar je maatje, druppelen van dit gedicht.
  andremoortgat: Dank je wel voor aandacht
  Fijne dag nog

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)