|
< terug
ouder worden
moegestreden van het don quichotten
murw geslagen door, als ik …ooit
vergevorderd op de leeftijdsgrens
dool ik alsmaar weer over de velden
waar het groene al van is verdwenen
kijkend naar de lucht vertroebelt het beeld
blauw is niet blauw, wat is blauw
donkere mist pakt zich samen
in de keus van leven en dood
langzaam wordt het dikker
zakt het naar beneden om toch maar
te zorgen dat ademruimte
zal slinken tot de rust erop volgt
feedback van andere lezers- maartendeman
goede vertaling van een somber beeld, helaas zonder hoop.
sabine: leven is niet altijd zorgenloos dankie Sabine - geertje
er heerst een wanhopige sfeer in dit gedicht !
ik hoop dat je in het echte leven wat meer "schwung" vindt, anders lijkt jouw leven me heel zwaar om dragen.
er is nog hoop, hoop ik voor mezelf toch.
misschien kan jij uit het leven ook ergens nog iets halen wat je
vrolijker stemt...
ik hoop het voor jou !
sabine: dank voor de warmte in je reactie
ik tracht het donker van me af te schrijven, heb het gevoel dat dat aardig lukt
groet Sabine - vlinderman
Het lijkt me een wanhopige vraag naar meer kwaliteit, maar welke en waarom en wanneer en wie moet ze dan geven? Schoonheid en vreugde komen in mijn verbeelding uit het zelve...
groetjes, Frans V.
sabine: sommige vragen zullen nooit beatwoord kunnen worden
groet sabine
|
