naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

zij in het licht

door elze

nu ik de zon heb zien spreken breekt
de ruimte en huilt het gemis diep
gedrenkt in de plooi van mijn schouder, ik
zou het vluchten moeten staken doch
het ruisen van de vrije val langs
alles wat beneveld staat te schuimen
is de kurk die me vangt in het geweten

monumentale twijfelingen, gecorrodeerd
door tij en onrust hebben de taken verdeeld
en neigen slechts tot kortstondige
huiveringen en draderig lichaamsvocht

steeds staat zij in het licht
van alles wat de nacht kan noemen
en waadt mijn Wad op haar eigen
stille waters

feedback van andere lezers

• andremoortgat
  Blij je terug te lezen
  Dit Wad doorwaadbaar
  wel in alle stilte
• lin
  Else, dit prachtige gedicht moet je een paar keer lezen om het geheel te doorgronden. Dat heb ik graag gedaan! gr Lin
• danvoieanne
  Heel mooi gedicht.
• Gedichtenmeisje
  Mooi, beeldend geschreven en gesproken ;)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 7

Uitstekend: 3 stem(men), 75%
Goed: 1 stem(men), 25%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)