naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Zotskap

door Michelly

wervelende kleuren
glanzend en mat
veren en boa's
trekken nu door de stad

onherkenbaar geschminkt
de zotskap op
confetti en toeters
de mensheid wordt zot

caravan van de gekte
iedereen uit de bol
kleurige slingers
en toch alles zo hol

mijn ogen volgen
de clowns en de wagens
te luide muziek en gelach
wie moet er morgen
de katers verdragen
van een zotskappennacht

feedback van andere lezers

• Clodius
  Gezellig gedicht maar net iets te matig om het uitstekend te vinden ! Heb wel genoten van de sfeer in dit werk !
• Vardar
  Vlot, rijmend gedicht dat ik met plezier lees maar dat toch hort bij de laatste strofe.... ik zou de zelfde rijm en hetzelfde ritme aanhouden als de strofes daarvoor. Maar misschien heb je expres een langere strofe gemaakt op het einde.
• greta
  Fijn gedicht, goed ritme. Wat een heerlijk woord 'zotskappennacht'.
• doolhoofd
  Jean Baudrillards analyse van onze samenleving, overgenomen uit het hoofdstuk Le Malin Génie du Social (Het Kwaadaardig Genie van het Sociale) van zijn boek Les Stratégies Fatales, vermengd met een paar zinnen uit Mots de Passe:
  
  "Er bestaat geen vast punt van waaruit men kan zeggen wat helemaal goed of wat helemaal slecht is. Men kan hier Mandeville's Fabel van de Bijen evokeren, waarin hij bevestigde dat een maatschappij functioneert op basis van haar zonden - niet op basis van haar positieve kwaliteiten, maar op basis van haar negatieve kwaliteiten. Zoals Nietzsche het had over de vitale illusie van de verschijningen, zou men zelfs kunnen spreken van een vitale functie van de corruptie in de samenleving. Men moet cynisch zijn om niet ten onder te gaan, en dit is om zo te zeggen niet immoreel, het is het cynisme van de geheime orde der dingen. De energie van het denken zelf is cynisch en immoreel: geen enkele denker die enkel aan de logica van zijn eigen concepten gehoorzaamde heeft ooit verder gekeken dan zijn neus lang is. Noch de moraliteit noch de positieve waarden van een samenleving bepalen haar vooruitgang, maar haar immoraliteit en haar verdorvenheid. En dit is geen cynisch filosofisch denkbeeld, het is een objectief denkbeeld over het machiavellisme van iedere samenleving in haar REËLE functioneren, en mogelijk over alle systemen.
  
  Hoe functioneren onze zogenaamd rationele en geprogrammeerde samenlevingen? Wat zet de bevolkingen in beweging, wat brengt hen in beroering? Wetenschappelijke vooruitgang, objectieve informatie, inzicht in de feiten en de oorzaken, de bestraffing van de ware schuldigen of de groei van het gezamenlijk geluk? Absoluut niet, niemand geeft daar wat om. Wat iedereen fascineert is de losbandigheid van de verschijningen, dat de realiteit altijd en overal losbandig wordt door de verschijningen. Da's een interessant spel, en dat speelt zich af in de media, in de mode, in de reclame - algemener in het spektakel van de technologie, van de wetenschap, van de politiek - in eender welk spektakel. De ware hedendaagse sociale binding is de geconcerteerde deelname aan de verleiding. Wil er een revolutie plaatsvinden dan moet ze ons verleiden, en ze kan dit enkel met de tekens. Maar terwijl een revolutie misschien de loop van de geschiedenis kan veranderen, is enkel haar schouwspel waarlijk subliem. En wat kiezen we? 'Het volk wenste niet werkelijk een revolutie, het wenste slechts het zicht ervan,' zei Rivarol. De spektakeldrift is krachtiger dan het zelfbehoudsinstinct, daarop moet men rekenen. Er bestaat geen realiteitsprincipe of genotsprincipe, er bestaat slechts een eindig principe van de verzoening en een oneindig principe van het Kwaad en de Verleiding.
  
  Een mooi voorbeeld van deze diabolische macht tot verandering, van deze immorele transformatie-energie gericht tegen alle waardesystemen, zijn de Verenigde Staten. Ondanks het moralisme, het puritanisme, de fatsoensobsessie en het pragmatisch idealisme verandert alles daar onweerstaanbaar volgens een impuls die absoluut niet afkomstig is van de (per definitie lineaire) vooruitgang - nee, de werkelijk stuwende kracht is de verachtelijkheid van de vrije circulatie. Ook nu nog is dit land asociaal en wild, weerspannig tegen elk coherent maatschappelijk plan: alles wordt er getest, alles is er te koop, alles heeft er zijn prijs, alles loopt er in het honderd. De muziekstijlen aan de westkust, de therapieën, de seksuele "perversies," de gebouwen aan de oostkust, de leaders, de gadgets, de artistieke stromingen - alles loopt onophoudelijk in elkaar over en volgt elkaar op. En ons onbewuste dat doorvoed is van cultuur en betekenis kan zich opwinden over dit spektakel, toch schuilt in deze immorele promiscuïteit van alle vormen en rassen, in het gewelddadige SPEKTAKEL van de verandering, het zekerste teken van het succes van een samenleving en van haar vitaliteit."
  
  Tot slot nog een toets schaamteloze zelfpromotie: ik ben al langer dan vijf jaar aan het puzzelen aan een aanklacht tegen de Spektakelmaatschappij, geïnspireerd door Baudrillard. De tekst staat op https://www.doolhoofd.be , ik heb stukjes en beetjes geplakt op WriteHistory in de rubriek Verhalen/Experimenteel.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 2 stem(men), 50%
Goed: 2 stem(men), 50%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)