naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

ontdekking van armoede

door verilan

Iets verandert
kronkelt groeit woekert
door mijn hoofd realiteit
kraakt breekt zuigt
zich open

In een vingerknip sta ik
ver van soepele linoleum
buiten blootvoets naakt
op schurende kasseien

Gedegoûteerde aandacht
stuift weg uit elke rioolput
slingert als slappe stengels
samengeperst stof onder
mijn scheurende nagels

Om de hoek smelt een zon
als blinkende sloten water
in een verrimpeld papaverveld
mijn angst
doet me er enkel van horen
mijn kop
kreunt ondersteboven benauwd
door overvloedige dorst

Plots schiet ik wakker
boven mijn vensterbank
ontwaakt een socioloog
Armoede is ergens
is nergens
is overal