|
< terug
Piëta
Gisteren huilde ik enkel en alleen
zijn ruw vergane as
mijn treurnis deed dat stof
enkel en alleen wat dansen
dacht ik
Vannacht blonk hij
als glinsterende ritselende confetti
zweefde woordeloos en onherkenbaar
ergens tussen
de zandwitte sterren
slechts opgeblazen eilanden en
de bleekgestraalde stranden
slechts gevallen sterren
Tot hij plots mijn droom
aan diggelen sloeg
scherven kapotgescheurde illusie
lagen op het tapijt
aan mijn blote voeten
Het weerzien smaakte zacht
veel zachter te zacht met vroeger
geleidelijk aan voelde ik juichte ik
hij neemt me mee
hij had lichaamswarmte genoeg
om te stijgen tot in de hemel
Tegen de blauwe nacht
was hij nog gewapend
de zon versmolt hem
tot wat zwakke wakke woorden
en een vreemd schaterende grimas
Verbaas me vanaf morgen nog eens
met je buitenaardse kracht
Verbaas daarom de mensheid
en draag dit wrange lijden
met een glimlach
Motoren razen maken van hun oren
de omgeving begint te zuigen
aan zijn slappe tenen
slorpen hem op
in elk teken van leven
Vanmorgen ontwaakte ik
en schaterde spontaan
wanneer ik besefte dat hij
dit alles overstijgt
en u in alle talen uitlacht
omdat geen van u weet
wat dit betekent
|
