naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Poldergrond

door eisenik

Wortels dragen nooit doornen
Ze strelen met haren die simpel zuigen
Als vingers die zoemen
Voor het moment lawaai van schors

Uitgeplooid in de moederlijke schoot
En toch gemis

Het zand schuurt
De grond davert
Het geweld is te groot

Rottend rest een boom
Die valt als een hand
; Ontwapenend
Op de stampende buik
Van een wereld vol vertroeteling

feedback van andere lezers

• teevee
  ...een wereld vol vertroeteling?
  Ja...als je er niet langs grijpt!
• geertje
  ; Ontwapenend
  
  staat hierin een knipoog ?
  
  fraai gedicht !
  eisenik: niet echt :) die hand is gewoon ontwapenend omdat de het geweld van d egrond niet wil zien en alleen de sdtampjes va
• rinus
  heel veel woorden door elkaar,rinus