|
< terug
gesloten kattenogen ( generatie X syndroom)
de nacht valt
over zijn eigen voeten
ik wordt gesmolten
door kokende melodieën
ik tril
van genotsvolume
adem nostalgie bij elkaar
de dag trekt
zichzelf uit zijn nest
maar de deur
is nog altijd open
weerloos willen we
niet naar buiten lopen
maar staren het plafond naar beneden
laten de ochtend pest
voor wat hij altijd is geweest
feedback van andere lezers- Leona
dit is een van je beste, voor mij dan toch,
'de nacht valt over zijn eigen voeten' fijn bedacht, had ik voor de nacht nog nooit zo bekeken,
'laten we de ochtend pest' ja, ochtendpest, soms wel hé, maar 'laten we de ochtend bést' kan ook ...
eisenik: idd bij snelle lezing niet te gepronunceerd zou men beide kunne verstaan ... een van men beste ; grappeg da je da zegt , het is een van al enkele jaren geleden toen ik nog veel concreter schreef en meer poersoonlijke boodschapo en minder literaire boodschap incorporeerde :) ik dacht altijd al wel dat deze site meer gelegenheidsschrijvers als rasechte poetica-freaks inhield :) - duivelstrikje
ik geef leona gelijk! dit moet vast een van je beste zijn! Het is een leuk gedicht, doet je nadenken en dan toch ook ontspannen.
warme groeten
xxx
fien - geertje
"adem nostalgie bij elkaar"
dat...dat...wil ik ook kunnen
sublieme zin !!!
groet - fille_de_toi
vind ik schitterend.
groet
fille - teevee
...de dag trekt zichzelf uit zijn nest... deed mij naar de zonnebril zoeken.
eisenik: :) - rinka
grappig en tragisch tegelijk is dit. ben jij er een uitlopertje van of ken je gewoon zo iemand? ;-)
eisenik: ik schreef dit enkele jaren geleden na de ochtend te hebben weggestaard op een of ander luguber feest in antwerpen ;)
|
