naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Toen zijn frank viel

door verilan

Toen hij niets kon buiten
onkruid wieden en woelen
furieus ten strijde trekken
met enkel een haperende
ideologie onder de arm

Ondertussen verwelken op 't terras
de fragiele geraniums
veel te mooi
om aandacht aan te schenken

Gehurkt heen en weer
doen sproeien van kluiten
wortel en grond
bedaart de worsteling
met vroeger

Maar inmiddels slalomt de postbode
de straten door
respons op de ander z'n vragen
roest vast
aan zijn klamme hand

Toen was de woekering te sterk
de oogkleppen te groot
en realiseerde z'n verdord leven
achteraf pas

Nu kan hij niets meer buiten
z'n verleden te slapen leggen
en de postbode al opwachten
alvorens die weer wegrijdt
naar morgen