naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Vervuilende mist

door verilan

's Ochtends vroeg komt de mist aan mijn deuren huilen
van wie hier toch in ontbreekt. Zijn plingelende snik
en kopstoot tegen de muren en nog antwoord ik
hem niet. Verdriet om wat er niet is, is enkel het vervuilen

van je eigen humeur. Plots is ook de schriele lentezon overtuigd hiervan
en zingt even door de longen van elke kleine mus of merel of zelfs duif.
Weer schiet ze en ketst ze schichtig af op de neergedaalde kluif
en laat als plan B de wereld kirren van 'ik besta volop , meer dan

al mijn bewoners'. Velden klaren op, gehoorzamen al te graag
aan het ritme van takken die vrank en vrijpostig openbloeien,
al was het maar om tegen die Verlichting van de aarde in te vloeien.

Ook de vogelmarktkramer zet swingend zijn boeltje op en vandaag
glundert zijn verse koriander: 'mijnheer, kijk naar mij, goedkoop en sappig groen.'
Weer schud ik neen. Ik heb nu nog te erg met die opgeloste mist van doen.