|
< terug
De terugkeer van wat nooit komt
Je stapt binnen
verdeelde emoties
alle rotatie verkrampt
Je verlaat me
ik verlaat je
we kennen de pijn
Hoe verscheurend
het verlangen
kan zijn
Klimmen naar
onbereikbare toppen
waar het lot wacht
Door de vernauwing
van de existentie
heen streven naar
wat gezegd wordt
Het te bereiken doel
warm is het hart
auraloos dwalend
Door de lichtheid
van het verwenste
doel onstuitbaar door
de realiteit gesmoord
Begrensde artificiële
gedragingen dwingen
ons tot het einddoel
De niet verstandhouding
van wat als waar
moet gezien worden
feedback van andere lezers- duivelstrikje
het is een lang overwelvend gedicht dat er zeker mag zijn,
ik heb het graag gelezen en houd van zulke gedichten. Omdat ze een duidelijke basis bevatten en een heerlijke simpele woordenschat dat je doet denken:
meer is niet nodig om te fascineren.
Want dat is het derde doel niet? Van dichten, fascineren.
Je gebruikt echt waar prachtige beschrijvingen,
zoals: "begrensde artificiële gedragingen dwingen ons tot het einddoel" en "door de lichtheid van het verwenste doel onstuitbaar door de realiteit gesmoord". Dit zijn prachtige beschrijvingen,
fugaz, zulke gedichten spreken mij het meest aan omdat ze het puurste zijn, en ik hou misschien van dromen maar nog meer van de werkelijkheid. Dit verdient meer dan uitstekend.
liefs, fien
fugaz: Fien, ik zal deze lof in dank aannemen en ben heel verhuegd dat je je kan laten facineren door wat ik soms schrijf
en het derde doel is zeker 'facineren', hoe men een persoonlijke invulling geeft aan wat men leest
je fb verdient dan ook meer dan een dank je
gtz Jurgen - Vlinderman
Je gedicht verdient inderdaad meer dan enkel een uitstekend. Het staat er en het is af. Ik voelde de ik-geesten hun gangen gaan, wist niet waarom ze me ineens met rust lieten. Pfff. Mooi, en meer graag!
groet,
Frans V.
fugaz: dank je - dichtduvel
Heel aangrijpend
fugaz: dank je - animal_dancer
Je begin lijkt me te gaan over een verloren of mislukte relatie, dan lijk je verder te gaan door los te laten en komt in de volgende fase, in hogere sferen lijkt me. Daarna lijkt het of er een besef is in wat voor illusie we eigenlijk wel leven. Zo vat ik het gedicht op. Vergeef me als ik het helemaal misbegrepen heb...
Groetjes Nathalie
fugaz: hoe kan ik je al dan niet gelijk geven?
blijf kritiisch en analytisch lezen en commentarieren - erinneke
Alhoewel er zeer sterke stukken in staan, worden die afgewisseld met minder originele en soms zelf clichématige stukken. Een knap gedicht dat nog wat bijschaving kan gebruiken
|
