naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

lost

door eisenik

dingen geraken altijd uit balans
voor ze in vernieling vallen
als fruit dat te zwaar doorhangt
onder het eigen rottende gewicht
waarin een lang verleden verhaal
van bloesem gist
te laat om pracht of smaak te plukken
met enige grond van bestaan
onze aard om in te vergaan

feedback van andere lezers

• dichtduvel
  Nogal zwaarwichtig, maar zeker mooi gesteld
• Lia
  en zo houd je een zekere balans ...
• Ghislaine
  De balans in evenwicht.
• fenk
  zeer vloeiend en nergens haperend schrijfsel, en dus met plezier gelezen
• Vansion
  geen feedbacklust vandaag - wel associatiegoesting - raakpunten ontdekt ... kijk maar!
  
  TE KLEIN
  In geheimenis opgebaard
  kleeft mijn ziel
  in flarden nog
  aan mijn ontwaarde woorden.
  Verboden vruchtvlees
  in een klooster achter slot
  ontbindt maar traag
  en gist.
  Mensen kruipen
  onverschillig in hun hol
  om te vergeten.
  Hun masker van beproefde deugd
  vernielt de mooie lijnen
  van hun waar gelaat
  bedekt het en versmelt ermee
  tot nooit meer heelbaar, over.
  In elke overrijpe vrucht
  leest pit als zaad bijeen
  en zoekt naar aarde.
  Alleen de angst
  verlamt belofte
  op nieuw en ongeschonden leven.
  Oog in oog met eeuwig
  zijn we veel liever sterfelijk, te klein.
  
• teevee
  Maar eenmaal de rotte appel op de grond
  richt zich de tak een trapje hoger
• eenhoorn
  heel mooi geschreven