|
< terug
je eigen weg
bazuinen in den vreemden
roepen in het warme zand
de eenoog gaat voorwaarts
slenterend en slepend
een lijdensweg bewandeld
door anderen gecreëerd
de flauwe glimlach verraadt
dat hij er lak aan heeft
een uiterlijk verschijnsel
veroordeeld door hen die
zich boven schatten laat
alleen medelijden achter
feedback van andere lezers- dichtduvel
verraadt
in het land der blinden is eenoog koning. J.
sabine: dank je Jef, is aangepast
beste groet paul - deko
Mooi geschreven, die laatste strofe kan ik wel totaal niet vatten, ik weet echt niet wat bij wat hoort. Net een zin die doorloopt maar dat past dan ook niet allemaal samen...
Ik heb het al es een paar keer herlezen, nu effe laten bezinken en straks nog es misschien dat ik het dan wel kan vatte... Een gedicht dat ervoor kan zorgen dat ik het nog es ga lezen, dat misterieuze, dat vind ik wel tof...
Groetjes, DeKo
sabine: je bent in deze wereld
een roepende in de woestijn
als je "anders"bent dan anderen.
door de ander veroordeeld wordt je buitengesloten
maar zelf moet je daat lak aan hebben
derder strofe: moraal van het gedicht,
mensen die anderen veroordelen en denken
dat ze meer zijn
wekken alleen medelijden op.
Koen,
hoop dat je een beetje beeld hebt nu
beste groet en dank voor deze eerlijke Fb.
beste groet Paul - RolandBergeys
die zich hoger (in)schatten, lijkt me iets beter dan boven schatten.
Wel mooi.
sabine: ga het nog eens bekijken, dankie
|
