naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Vaarwel Jan

door roggemanj

met mijn fiets aan de hand en de herfstwind in mijn rug
stond ik te kijken naar zijn graf, gedolven in de klampe aarde
ik moest dit doen, ik moest hier komen

bijna niet te geloven dat hij een paar maanden geleden nog door mijn straat fietste
koppig en eigenwijs, zo was hij wel, rechtvaardig ook, beetje wereldvreemd
ik voel de krop in mijn keel, misschien voelt hij wel dat ik hier sta

mijn buurman Jan, nooit zal ik hem nog terugzien, nooit zal ik zijn kijk op zaken nog aanhoren
de aarde lijkt koud en nat, op een hoop gedolven, bovenop zijn dode lichaam
ik voel de herfst eraan komen, de zomer en zijn leven voorbij

vaarwel Jan, ik zal je noot vergeten al was je mijn beste vriend niet
je hebt je stempel gedrukt op mijn straat met zijn soms eigenaardige bewoners
ik zal je nog vaak door je tuin zien slenteren, schuilend onder je bomen voor de zon
vaarwel...

feedback van andere lezers

• marie
  mooi!
  roggemanj: bedankt voor je reactie
• teevee
  mooie grafrede!
  roggemanj: bedankt voor je reactie
• aquaangel
  hoi, mooie woorden.
  -Klampe- is volgens mij niet echt een bestaand woord?
  
  de zinnen vind ik wel wat lang
  ik zou ze anders formuleren:
  
  
  met mijn fiets aan de hand,
  de herfstwind in mijn rug
  stond ik te kijken naar zijn graf,
  gedolven in de klampe aarde
  ik moest dit doen, ik moest hier komen
  
  bijna niet te geloven
  
  een paar maanden geleden
  fietste hij nog door mijn straat
  koppig en eigenwijs, zo was hij wel,
  rechtvaardig, beetje wereldvreemd
  ik voel de krop in mijn keel,
  misschien voelt hij wel dat ik hier sta
  
  mijn buurman Jan,
  
  nooit zal ik hem nog terugzien,
  nooit zal ik zijn kijk op zaken nog aanhoren
  de aarde lijkt koud en nat
  een hoop gedolven, bovenop zijn dode lichaam
  ik voel de herfst eraan komen, de zomer en zijn leven voorbij
  
  vaarwel Jan,
  ik zal je noot vergeten al was je níet mijn beste vriend
  je hebt je stempel gedrukt in mijn straat
  met zijn soms eigenaardige bewoners
  ik zal je nog vaak door je tuin zien slenteren,
  schuilend onder je bomen voor de zon
  
  vaarwel...
  
  
  
  
  door de spaties
  vind ik het overzichterlijker
  en door de zinnen
  
  bijna niet te geloven
  mijn buurman Jan,
  vaarwel
  
  los te plaatsen kun je die zinnen ook afzonderlijk lezen
  
  Ik was zo vrij om aan je gedicht te sleutelen ;)
  
  bedankt
  -------------------------------
  
  
  door roggemanj
  met mijn fiets aan de hand en de herfstwind in mijn rug
  stond ik te kijken naar zijn graf, gedolven in de klampe aarde
  ik moest dit doen, ik moest hier komen
  
  bijna niet te geloven dat hij een paar maanden geleden nog door mijn straat fietste
  koppig en eigenwijs, zo was hij wel, rechtvaardig ook, beetje wereldvreemd
  ik voel de krop in mijn keel, misschien voelt hij wel dat ik hier sta
  
  mijn buurman Jan, nooit zal ik hem nog terugzien, nooit zal ik zijn kijk op zaken nog aanhoren
  de aarde lijkt koud en nat, op een hoop gedolven, bovenop zijn dode lichaam
  ik voel de herfst eraan komen, de zomer en zijn leven voorbij
  
  vaarwel Jan, ik zal je noot vergeten al was je mijn beste vriend niet
  je hebt je stempel gedrukt op mijn straat met zijn soms eigenaardige bewoners
  ik zal je nog vaak door je tuin zien slenteren, schuilend onder je bomen voor de zon
  vaarwel...
  
  
  roggemanj: kvind dit wel fijn zo op deze manier verbeterd te worden :-)
  
  groetjes
• Mistaker
  Mooi! En het woord klampe vind ik zeer fraai.
  
  Groet,
  Greta
  roggemanj: bedankt Greta