naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

traanparels

door stormvonk

Traanparels martelden de rest van zijn haat
in haar
lijzig keek hij naar deze droeve bûhne
schudde verontwaardigd zijn hoofd en
stond op, recht naar't oosten
waar zij op hem wachtte

zo bevond ze zich daar,
alleen,
beroofd van liefde en waardigheid,
in een huis zonder waarschijnlijkheid

het trof haar -uren later- dat hij zijn jas niet aangedaan had

feedback van andere lezers

• Auda
  Persoonlijk zou ik de volgorde van de verzen omdraaien:
  "beroofd van liefde en waardigheid,
  zo bevond ze zich daar,
  alleen
  in een huis zonder waarschijnlijkheid"
  Zo vermijd je het opeenvolgen van twee zinnetjes die naar mijn aanvoelen, gevolgd op elkaar, wat stereotiep overkomen (waar zij op hem wachtte / zo bevond ze zich daar)
  aan(gedaan)had?
  Maar ik herhaal, is persoonlijk... Is echt een knap gedicht!
  
  stormvonk: misschien een goed idee dat omdraaien van die zin, hij voelt een beetje stroef aan. bedankt voor de tip
  grtz dave
• dichtduvel
  Ongekunsteld, maar zeer direct. Jef
  stormvonk: bedankt, dave
• RolandBergeys
  Knap. Zou wel eindigen met een punt.
  stormvonk: bedankt 't doet me plezier dat iemand me wijst op dingen
  waar ik zelf minder belang aan hecht, maar uiteindelijk wel belangrijk zijn als lezer
• Das
  Waarom niet zo van:
  het trof haar -uren later- dat hij zijn das niet aangedaan had?
  (Hey, is maar een grapje)
  
  Prima!
• fenk
  mooi gedicht; "een huis zonder waarschijnlijkheid" klinkt als een wiskundig curiosum.
  (de verleden tijd stoort me een beetje, maar waar moei ik me eigenlijk mee?)
• Lucky
  mooi graag gelezen ...ver weg en toch dichtbij
  stormvonk: Het leven van velen, ook op de prairie :(