|
< terug
Gisteren maandag
Gisteren maandag
Al vele maanden hangen hier
een pak donkere wolken
boven dit huis.
Een echtgenote
Overwerkt
door te lange dagen
in een warrige job
en daarbij
de strapatsen
van old daddy boy
De bom moest barsten.
Vorige zondag
kwam de melding
Ik ga alleen wonen
Als zo vaak in mijn leven
dacht ik: laten overwaaien
en verder scheelde er iets
met mijn neus.
Tien minuten later
vroeg ze al
of ik aan de pc
wilde komen zitten
om op het net
een vastgoedkantoor
voor haar te zoeken.
Ik had na die
eerste mededeling
een uur eerder
de tactiek van
het stilzwijgen
beginnen toepassen
Ook tijdens het middageten
bleef mijn volumeknop
moedwillig op '0'
Ze is naar een adres gereden.
In alle ernst deelde ze me
na thuiskomst het nieuws mee
Ze had iets gevonden.
Gisteren maandag.
Ze arriveert
na de vele lange
slopende uren
in de warrige job
Ogen stonden in dat hoofd
als kwam er
een levend lijk
de huiskamer binnen.
Ik dacht
ik ga
een praatje slaan met Yak
de Mechelse Scheper
van de overbuurvrouw
Maar wat staat er
Buiten
Aan de voordeur?
Haar laptop
met daaroverheen
het groene jasje
van haar mantelpak.
We eten.
Mijn volumeknop
Staat ook nu
Even hardnekkig op nul
Dan vraagt zij
- vrouwen kunnen immers
het zwijgen niet laten -
tot hoe laat
de apotheker om de hoek
zijn deur openheeft.
En of
ik
Misschien
Maar dan denkt bibi algauw
Wie alleen wil gaan wonen
Zou moeten leren
om zo'n laptop,
zo'n jasje
die medics
zelf te regelen
Ik heb met smaak
mijn bord leeggegeten
In alle rust
heb ik mijn plaats verlaten
met een stille
Smile op het gezicht
Ben aan de pc gaan zitten.
Na anderhalf uur denken
is het ontstaan
dit gedicht
In die tijd
Is zij vertrokken
Naar haar kapster.
En dat is nu iets
wat ik zondermeer
toch niet
zou hebben kunnen
doen voor haar.
feedback van andere lezers- Auda
Ik vind dit zeker niet misstaan als poëzie, het ritme creëert een meerwaarde die in een verhaal verloren zou gaan. Bovendien is dit soort toevalspoëzie een echte voltreffer die geen moment verveelt! Mijn complimenten!
ERWEE: Zeer bedankt. En ik dacht dat dit in deze vorm te lang zou uitvallen. - gono
Dit is geen gedicht , maar een verhaal waarvan de zinnen onder elkaar staan!
ERWEE: Zo heeft ieder zijn visie. Mijn eigen idee is/was trouwens even dat het in deze vorm idd. te lang zou uitvallen. Maar soms moet een schilder 'rood' durven gebruiken waar dat eigenlijk niet past. En zo'n woordschilder durf ik dus wel te zijn. - sabineluypaert
ik vind hem prachtig
enkel dit woord begrijp ik niet --> strapatsen
dan die zin met en met mijnneus was er ook iets, dat doet de lezer zich meteen betrokkener voelen
de strofe van de ogen is geweldig
kortom
mij had je en nog (smile)
ERWEE: Bedankt voor de leuke reply hoor/
Strapatsen (dacht ook dat het eerder een soort dialectiesch woord was, maar het staat in de Van Dale) betelent: nuitensporigheden.
die neus ja - ze droop van het bloed.
en dat van die is ogen is helemaal geen fictie. - mistral
zou dit verhaal, gedicht, in een verhaalvorm gieten, succes!
ERWEE: Heb dat ook al gedacht omdat het in deze vorm ook nogal lang lijkt. Anderen geven die tip trouwens ook. Ga het dus bekijken.
Of wil iedereen alleen maar meer details? *lol* - RolandBergeys
Leuk (nu ja, als dat het woord is, hoop dat het niet al te autobiografisch is). Het hoofdlettergebruik is niet zo consequent, neen?... Ik zou dit stukje in prozavorm gieten als een cursiefje, verhaaltje, een plezante (cynische?) anecote. Als gedicht komt het me sowieso geforceerd over.
ERWEE: Zelfs indien het autobiografisch is, is het nog fictie hoor. En voorlopig is de wind weer gedraaid. In hoeverre zo'n kapster haaraan haar deel heeft, mag een raadsel blijven. - aquaangel
het raakt mij wel
om dat het voelbaar op mij overkomt
labtop zou ik laptop eerder kiezen
mee eens met roland
dat het bij de verhaaltjes zou kunnen staan
maar goed een stuk proza
is soms ook niet mis
anders wordt het ook zo
eentonig allemaal
hoop op fictie
x
ERWEE: Zat zelf ook met de gedachte dat dit als 'dichtsel' te lang werd, kon zijn, maar d'r moest een keuze gemaakt worden, en in een andere vorm zit er misschien toch nog een verhaal aan vast. - stormvonk
droef maar geen gedicht, laptop
maar soit, hou je goed
ERWEE: De wind waait alweer uit een andere richting. Of heeft die kapster een of ander flesje over haar uitgegoten. Who knows?
En niet te zwaar aan tillen. - teevee
Je had het in drie delen kunnen plaatsen.
Maar de lengte bleef toch hetzelfde
dus...
ERWEE: Klopt. Heb zelf even met de gedachte gezeten dat het 'te lang' kon lijken. Maar anderzijds gaat het natuurlijk ook om een geheel.
Bedankt! - Lucky
uit het leven gegrepen.....
ERWEE: En geen Verzonnen Waarheid.
Zeer bedankt om weer terug te gaan in de publicatietijd.
|
