< terug
Sterfbed
Toen ik bij je stond
aan je bed
en jij erin met je witte haren
net onder de lakens.
Hapte je als een vis
op het droge naar lucht
en bad ik als een non
dat je sterven zou.
Weet je dat toen jij
bewegingsloos bleef liggen,
ik enkel dacht
hoe immens veel
ik van je hield...
want ik bad
dat jij eeuwig mocht rusten
en ik de kracht had
om je te laten gaan
net voor mijn ogen.
feedback van andere lezers- stormvonk
veel steun, lees misschien mijn gedicht zwarte aarde eens, hou je goed - RolandBergeys
Mooie, ontroerende beelden. Hapte met hoofdletter lijkt me nogal vreemd, vlotter zou zijn (vind ik):
net onder de lakens
hapte je als een vis...
De twee aan elkaar lijmen dus.
Dat te buiten gelaten, ontroer je. springie: thanx! - hulud
brok-in-de-keel materiaal - fenk
Goed, de eerste twee strofes zelfs uitstekend. springie: thanx - dichtduvel
Prachtig en stilmakend.
'Oneerlijk' en 'Afscheid' heb ik spijtig genoeg in een vergelijkbare gemoedstoestand moeten schrijven. Jij verwoordt het wel heel sereen. Sterkte! Jef springie: thanx - ERWEE
Ontroerend mooi. springie: thanx - teevee
'net voor mijn ogen'
Pijnlijk maar altijd beter dan van verre! - lichtje
Zo liefdevol geschreven Springie
zó veel liefde lees ik hier... het maakt stil
|