< terug
Loeder
Terwijl iedereen grafkelders zoekt,
schuifelend kille zerken kust,
daarbij ook het geweten sust,
verken ik de warme schatkamers
in mijn hart.
Ongeschonden in het mooiste
licht verwijlen daar dierbare herinneringen.
Graag worden zij gewekt en komen zij
tot leven.
Ik roep verrast hun geesten aan,
verkeer een tijdje in hun bijzijn.
Onze zielen vermengen zich luchtig,
blazen natuurlijke gevoelens door
mij heen. Dankbaar schenk ik hen
een ereplaats in mijn gedachten.
De kerkhofblommen breng ik
gezwind naar moeder.
Zij kust mij lachend. Wat ben
ik toch een loeder!
feedback van andere lezers- aquaangel
ge-wel-dig
loeder of niet ;) dichtduvel: Dank je engeltje, Jefke - RolandBergeys
Ik vind dit prachtig, maar geen gedicht (geen bezwaar), en zou de laatste zin weglaten. dichtduvel: Dank je Roland, Jef - gono
Ik zie je al aankomen met een pot chrysanten.............
Veel kans dat je moeder ter plaatse een hartinfarct krijgt!
Mooi verwoord! dichtduvel: Dank je gono. De chrysanten waren dit jaar extra gelukt. Jef - stormvonk
mooi op deze dag dichtduvel: Dank, Jef - wim_veen
Zaosl Johan Daisne al zei:
"de herinnering is een kerkhof dat bloesemt" dichtduvel: En ik wil hem graag geloven, Jef - kapiteinsebbos
mooi! dichtduvel: Dank je kapitein, Jef - drebddronefish
Hele mooie waarheid als een koe...
groetjes dichtduvel: Dank je Dreb, Jef - feniks
Inderdaad, waarom ons wentelen in verdriet, als we handenvol leven kunnen scheppen.
Leef en geniet !
groeten, Feniks dichtduvel: Juist, Jef - teevee
Misschien wel de beste manier van handelen! dichtduvel: Dank je tv, Jef - SabineLuypaert
heerlijk die draai (smile) dichtduvel: Dank je Sabine, Jef
|