|
< terug
papegaai
slim als een peuter haakt zij haar korte kromme snavel
in de gesp van zijn gordel, kotert in de navel van een piraat
klimt naar zijn schouder, een rang in de pikorde
paraat als een torenwachter net voor de veldslag
hier is haar troon, ze krijst en vindt de toon
zijn lui gewauwel, gebalk van verre ezels
zij is een toegewijde lakei die aast op een beloning
happend naar een oorlel, trouw zwerend
want hij is nog één kop hoger en dus de koning
haar dons verpulvert tot talkpoeder
zodat het bont verenkleed blijft glanzen
soms dreigt ze met grijpende klauwen
als ze weer eens geen aandacht krijgt
dan lokt ze hem met raspkreten
waarin hij de tinten van een taal herkent
gisteren liet hij haar los in de Amazone
ze joeg op stuifmeel en honing en apenoten
keerde terug naar de haven van zijn hals
verveeld begon zij te krijsen
zichzelf kaal te plukken
hij keek niet op of om
ze begreep niet wat hij, wat zij zei
feedback van andere lezers- dichtduvel
Ja, als sociale dieren plukken eenzame papegaaien zich soms uit frustratie kaal. Jef - gono
Het kan ook zijn dat hij aan de ra bengelde, met een stukske koord om zijn piratenhals hé?
Goed gedicht, Piet Piraat! - commissarisV
Dat komt er van, van al die losgelaten kaketoes.... - RolandBergeys
Mooi, Wim. Als je zin, hebt lees mijn verhaaltje over een papegaai: Jeremia. - mistral
doet me denken aan mijn eigen papegaai die ik jaren geleden had, die was ook nog jaloers, kon geen mannen uitstaan! - drebddronefish
Heel leuk wim enfin, als leuk het woord is, effe feedbackblock - aquaangel
Lorre zonder morre
dat bestaat niet ;)
leuk - rinka
heel knap in elkaar gedraaid!
alleen de strofe met dat talkpoeder heb ik niet (ligt ongetwijfeld aan mij)
echt heel graag gelezen
|
