Volg ons op facebook
|
< terug
32 De Man
Er waren niet veel gasten in hotel Astoria. De weinige gasten die er waren, bleken allemaal zakenlui op doorreis te zijn. Het was een redelijk nieuw hotel, in art decostijl, gebouwd in 1932. Het lag niet ver van het Centraal Station, op loopafstand van de Zoo en de diamantairs, die hun ateliers in de zijstraten hadden. Voor zakenmensen ideaal gelegen dus.
Er staat een man , een beetje verscholen achter een grote houten pot met varens. Op een bankje zit een verliefd koppel te minnekozen. Getuigenis van een nieuwe tijd en wind, die door deze wereld waait. Een vrouw van lichte zeden, klinkt een pak mooier dan hoer of prostituee, wacht op haar eerste klant. Alles lijkt rustig en vredig. Maar straks begint Antwerpen te leven, dan gaan de theaters open. Dan gaan de balzalen open en beginnen de orgels Decap te spelen. Dan kan men de nieuwste danspasjes uitproberen in de Trocadero waar een twaalfkoppig orkest de laatste nieuwe liedjes speelt.
Antwerpen bruist, leeft en moet niet onderdoen voor Parijs of Berlijn.
De taxi stopt voor het hotel en Elise heeft er zin in. Haar humeur is terug de vrolijke kant opgegaan.
Ze wil de taxichauffeur betalen, maar die weigert. De heer aan de bar had hem ruimschoots betaald.
Prachtig denkt Elise, er zijn nog gentlemens op deze verdomde wereld. Daar kon Harry een puntje aan zuigen. De portier, gekleed in rood admiraalskostuum, leek zo weggelopen uit het circus. Maar hij droeg het met een autoriteit een admiraal waardig. Waarschijnlijk was hij nooit verder geraakt dan " de Plage " ofte St- Annekesstrand. Hij maakte een hoofse buiging en deed de deur open voor Elise. Zonder ook maar te vragen wie ze was. Maar hier stelde men geen vragen. 't Was hier een hotel van horen, zien en zwijgen. Elise zag Jean de la Tour al van ver aan de bar staan. Een nogal slungelachtige figuur, maar van adel en rijke komaf. Dat maakte ook al veel goed bij de dames. Een beetje zekerheid in 't leven was mooi meegenomen.
Feitelijk had Jean wel iets, vond Elise. Goed gebouwd, bij nader toezien, en van die guitige ogen. Een echte Fransman, die carpe diem hoog in z'n vaandel droeg. Jean begroette Elise hartelijk, te hartelijk naar haar mening. Een man is haar gevolgd en neemt plaats in de nabijheid van de toekomstige tortelduifjes. Onopvallend. Hij ziet en hoort hoe Jean de beste champagne van het huis besteld. Ze nemen plaats aan het tafeltje naast hem, gescheiden door een tussenwand, die hen aan het oog onttrekt. De radio speelt Strauss. Hoe toepasselijk, denkt de man. Binnenkort komt de Blauwen Donau tot in Antwerpen. Hij grijnslacht en bestelt nog een biertje. Ze lijken hem hier goed te kennen. Ach, denkt de man, 't leven is toch mooi als men van twee walletjes kan eten. De man spitst z'n oren, neemt een zakboekje uit z'n binnenzak en begint ijverig te noteren. In de box naast hem wordt er nog een fles champagne gekraakt. Elise heeft de slappe lach, die Jean kent er wat van. 't Is lang geleden dat ze zich nog zo uitgelaten gevoeld heeft. Even legt Jean z'n hand op haar knie, ze voelt de warmte van z'n hand. Nee, ze trekt zich niet terug. Waarom zou ze ? Een vriend mag dat wel eens doen, daar moet niets achter gezocht worden.
De man kan alles zien in de grote spiegel, achter de toog. Allé, denkt de man, kus haar dan toch, ze vraagt er om, kijk naar haar ogen stom kieken, kijk naar haar lichaamstaal. Sjonge, wat een imbéciel. Da's er ene die nog bij z'n mama woont. Een mama die 's morgens zijn eitjes nog kookt en hem 's avonds in z'n bedje legt tesamen met zijnen teddybeer. De man lacht zachtjes, het gedacht alleen al. Het is nu vier weken dat hij het doen en laten van Elise volgt en eindelijk gebeurt er iets. Maar dan moet die verwijfde vent nog een beetje willen meewerken. Hij voelt nog eens in z'n zak of hij niets vergeten is.
Elise voelt zich gelukkig en wil gaan dansen. Ze kent een goeie zaal. Jean wil z'n benen ook wel eens strekken en z'n licht benevelde geest wat laten uitwaaien. Wat een vrouw, wat een vrouw....
Verdomme, denkt de man, ook dat nog. Dat moest er nog bijkomen. Gingen die twee nog gaan dansen ook.
't Is te hopen dat ze te voet gaan, anders heb ik een probleem en zal mijne baas niet content zijn.......
©GoNo
feedback van andere lezers- Magdalena
intrigerend!
ps: op een bankje zit (enkelvoud) een verlief koppel... (begin 2e paragraaf)
GoNo2: Dankuwel ! - tessy
Ik blijf volgen, het boeit me
GoNo2: Dankuwel ! - Peerke
Knap, hoe je zo aan verschillende verhalen tegelijk werkt. Ook deze boeit me en je hebt een prettige schrijfstijl.
GoNo2: Soms ben ik de draad kwijt..... - jack
Een foutje: hij grijnslacht en bestelT nog een ...
GoNo2: Foutje rechtgezet.
Dankuwel ! - Mistaker
Graag gelezen weer al is het erg Vlaams, qua taalgebruik.
Groet,
Greta
GoNo2: 'k Ben ook een Vlaming hé ? - killea
Superb Noel
xxx
j
GoNo2: Dankuwel ! - henny
Opdrachtgever? Wat speelt daar nu weer?
GoNo2: Dankuwel !
|
