Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (25)
Tegen dat het tweetal dan eindelijk aanstalten maakte om huiswaarts te keren voelde ik een vlaag van opluchting doorheen mijn lichaam trekken. Ik had zowat genoeg gekregen van die chagrijnige druiloor en zag hem maar al te graag vertrekken. 'Je bent in elk geval bedankt voor je bezoekje, John,' zei ik terwijl ik het duo naar de deur begeleide, 'kom gerust nog eens langs.'
'Hou me niet voor de gek,' lachte hij ruw, 'je kan niet wachten tot de we deur uit zijn.'
Het was grotendeels waar. John kon ik nog wel tolereren, maar die druiloor niet. Ik was inderdaad opgetogen dat hij zo dadelijk de deur uit zou zijn. Aan de vlijmscherpe, weinig sympathieke blik die hij me tijdens het naar buiten gaan toewierp was te zien dat hij me eveneens geen warm hart toedroeg.
'Je hoeft het heus niet zo persoonlijk op te vatten,' zei ik tegen John, 'je timing was gewoon slecht.'
'Timing is meestal slecht,' reageerde hij, 'als dat niet zo was dan had iedereen een geboren aanleg om steeds op tijd te komen. Het enige wat de tijd doet is zorgen dat niet alles tegelijk gebeurt, voor de rest heb je er geen reet aan.'
'Probeer jij maar te onthouden dat je me nog geld verschuldigd bent,' zei ik.
'Je wijkt niet, hé?'
'Zou jij wijken?'
'Geen schijn van kans,' antwoordde hij, 'maak je maar geen zorgen. Ik zorg wel voor dat geld.'
'Het is je geraden.'
We schudden mekaar de hand. De druiloor stond er ondertussen bij alsof hij in zijn broek gescheten had. Misschien was dat wel zo. Ik probeerde er maar niet te veel over na te denken.
'O ja, da's waar ook,' zei John in een plotse opwelling, 'aanstaande zaterdag is er een feestje van een aantal vrienden van me. Spring gerust eens binnen als je er zin in hebt.'
'Ik heb de pest aan feestjes.'
'In elk geval, hier is het kaartje.' Hij haalde een verfrommeld stukje papier dat voor een affiche moest doorgaan uit zijn broekzak en legde het in mijn hand. Het was nat en de inkt van de letters was uitgelopen, waardoor het nauwelijks leesbaar was. 'Het is in de buurt van de Overpoortstraat,' ging John verder, 'niet veraf van hier, dus.'
'Ik heb de pest aan de Overpoortstraat.'
'Natuurlijk heb jij daar de pest aan. Jij hebt de pest aan de halve wereld. Waarom verhang je jezelf niet als je zo'n gloeiende hekel hebt aan alles? Veel werk is het niet, je hebt maar een stuk touw met een lus aan je plafond te spijkeren en je nek erdoor te steken.'
'Dat zal niet gaan,' antwoordde ik, 'ik mag van de huisbaas niets tegen de muren of tegen het plafond spijkeren. Dat staat uitdrukkelijk in het huurcontract.'
'Verzuip jezelf dan in de Leie.'
'Ik heb de pest aan de Leie.'
'Laat maar,' zuchtte hij, 'met jou valt er weer niet te praten. Je doet maar waar je zin in hebt. Zo je in de stemming bent om naar dat feestje te komen ben je welkom. Er zullen heus wel wat dronken wijfies rondlopen en je weet wat dat betekent.'
'Dat de organisatoren van dat feestje best goede luidsprekers installeren als ze iets van de muziek willen horen.'
'Hé, zo bedoelde ik het toch helemaal niet? Komaan, man. Waar is je spirit?'
'Een deel ervan zit in je maag.'
'Die wodka? Berooide troep, dat spul. Waar heb je die fles in godsnaam gevonden?'
'Ik heb het niet gevonden. Het heeft mij gevonden.'
'Da's een spijtige zaak,' lachte John, 'kwaliteit gaat blijkbaar niet op zoek naar jou, hé?'
'Neen. Anders was jij niet langs geweest vandaag.'
Daarna dropen ze af, John voorop in een stevige pas, de druiloor achter hem aan, traag, sloom en slakachtig, alsof hij al de tijd van de wereld had. Ik sloot de deur achter me en begaf me naar de keuken om de fles wodka te halen. Het mocht dan geen kwaliteit zijn maar je kon ook op een stijlloze manier de wereld proberen vergeten, vaak met veel betere resultaten.
Eens ik terug gezeteld was nam ik opnieuw het boek van Edgar Allan Poe bij de hand, de fles wodka stevig tussen mijn benen geklemd opdat ik niet telkens weer naar het salontafeltje hoefde voorover te buigen. Eindelijk kon ik dan in alle rust beginnen lezen. Eindelijk kon ik terug ongestoord genieten van de rust en stilte van de afgelopen drie dagen. Geen geluid was heerlijker dan dat van de stilte wanner je het verlangen ernaar tot in je botten voelde jeuken. Helaas werd het me ook ditmaal niet gegund want na een goed half uur van heerlijk lezen weerklonk alweer de bel. Het bestaan was me aan het jennen, daar twijfelde ik niet meer over. Ik smeet het boek met een diepe zucht neer, stond nogmaals geïrriteerd recht en opende vloekend de deur, een handeling waar ik al gauw spijt van kreeg toen ik de gestalte in de deuropening herkende.
Het was mijn moeder. En de onbeleefde wijze waarop ik de deur geopend had beviel haar niet in het minst.
feedback van andere lezers- Peerke
Tja, heel erg goed. Wat kan ik zeggen. Het ritme tussen dialoog en vertellend perspectief is heel natuurlijk. Je hebt het in je.
Mephistopheles: Ik probeer een gezonde balans tussen dialoog en vertelling te zoeken. Het in je hebben is 1 ding, maar je moet het er op een goede manier zien uit te krijgen ook,
Gr. - GoNo2
Keigoed !
Mephistopheles: Keibedankt! - tessy
gelezen en goedgekeurd, laat vervolg maar komen :-)
Mephistopheles: Ben eraan bezig,
dankje. - killea
fantastic.I laughed so much. you are a genius
xxx
j
Mephistopheles: A genius? Maybe a clever idiot, but surely not a genius...
xxx - jack
Je zou ook kunnen overwegen de deurbel gewoon te negeren, maar dat zou dan vast niet zo'n hilarische verhalen tot resultaat hebben. Dit keer overtreft het humor-gehalte inderdaad de walgelijkheidsgraad. Maar je hebt voor beide enorm talent!
Mephistopheles: In werkelijk waren die drie bezoekjes niet op dezelfde dag, heb ze samengevoegd op één ochtend om het wat interessanter te maken. Je moet er rekening mee houden dat er wat fictie in het verhaal verwerkt zit.
Gr. - Mistaker
Timin' is the thing it's true, zong Jimmy Jones lang geleden al.
Weer met zeer veel plezier gelezen, echt heel erg leuk en goed geschreven, wat wil een mens nog meer op een nacht in april?
De beginzin vind ik wat moeizaam lopen, ik zou Toen het tweetal...zetten. Maar dat komt misschien (waarschijnlijk) doordat ik Hollands ben.
Groet,
Greta
Mephistopheles: Jimmy Jones zegt me niet onmiddelijk iets.
Wat wil een mens nog meer op een nacht in april? Wel Greta, een borrel zou van mij best mogen...
Gr. - jan
ik ben ook een wodkadrinker, ik heb nooit hoofdpijn van dat spul...
grts
Mephistopheles: Bij mij hangt het er van af, soms wel, soms niet.
Gr. - henny
Ik krijg, in ieder geval, niet de pest in je verhaal. Weer een prima stukje!
Mephistopheles: Daar ben ik blij om. Het is uiteraard niet de bedoeling dat mensen een ziekte oplopen door het lezen van mijn schrijfseltjes... - Vansion
uitstekend kbehalve deze gammele zin dan,
die trekebeent ...:
Aan de vlijmscherpe, weinig sympathieke blik die hij me tijdens het naar buiten gaan toewierp was te zien dat hij me eveneens geen warm hart toedroeg.
Mephistopheles: Niet goed deze zin? Ik snap trouwens niet waarom je die ene aflevering als 'niet goed' markeerde terwijl je mijn laatste twee een 'uitstekend' gegeven hebt. Ik vind de laatste afleveringen die ik geschreven heb nogal zwak eerlijk gezegd. Ben mijne kluts kwijt. Nu ja, k'heb nooit ne kluts gehad natuurlijk maar je weet wel wat ik bedoel. Het schrijven zit weer vast. Het is weer forceren geblazen, pfffffffffffffffff...... - arwenn
foeitoch, ik loop echt belachelijk veel hoofdstukken achter.
mooi stukje weer, misschien niet zo handig van je dat je de deur zo opende nee...
Mephistopheles: Ik open niet altijd mijn deur, hoor. Ik negeer geregeld de bel als ik geen zin heb om open te doen. Allicht dat ik daarom niet veel bezoek meer krijg hahaha.
Gr. - koyaanisqatsi
En nu maar hopen dat druiloor op het feestje aanwezig is!
Mephistopheles: Een druiloor is nooit ver weg, waar je ook bent.. - manono
Er zijn indd dagen die door anderen volledig ingepalmd worden.
Mephistopheles: spijtig genoeg wel ja, maar dagen die nooit door een ander ingepalmd worden zijn waarschijnlijk ook niet alles
|
