|
< terug
Junkies, treinen en andere rottigheid (deel 12)
Die plotse aanval van geestdrift verstoorde mijn toestand van opperste ontspanning. Ik ging weer rechtstaan en merkte verbaasd dat de whisky reeds zijn effect had op mijn waarneming van de zwaartekracht. "Geen wonder", zei ik tegen mezelf toen ik naar de fles keek en zag dat de inhoud al flink geslonken was. Zonde dat alle mensen met wie ik dit plezier zou willen delen, reeds begraven en weggerot zijn.
Met de handen in de zakken en net niet fluitend slenterde ik het paadje uit en nam de bredere hoofdlaan van het kerkhof. Laan is hier beslist het gepaste woord, dat zal iedereen beamen die bekend is met het kerkhof van het stadje O. Deze loopt van de hoofdingang dwars door het oudere gedeelte en mondt uit in het achterliggende, bredere nieuwe gedeelte, waar ze zich splitst in twee paadjes, eentje naar links en eentje naar rechts. Daar stopt ook de dubbele bomenrij die de laan afboordt. De mooiste, grootste boom stond aan die T-splitsing. Hij had een enorm brede dichte kruin waardoor het leek alsof je door een donkere tunnel moest om het recentere gedeelte te bereiken: een groot open plein zonder enige flora om het geheel een beetje troost te verlenen. Anticlimax, noemt men dat. Het contrast met het oude gedeelte kon niet veel groter zijn, hoewel de robuuste oude muur die om het hele plein liep en die de charme van een eeuwenoude omwalling had, wel iets goedmaakte. Die was op vele plaatsen afgebrokkeld waardoor je bij het beklimmen makkelijk houvast vond. De oude verweerde roodbruine bakstenen voelden altijd warm aan, alsof ze de hele dag zonneschijn hadden geabsorbeerd, zelfs in de winter. Ondertussen was de drang om een deuntje te gaan fluiten blijkbaar sterker geworden dan mijn reserves op deze plaats van rust want ik hoorde mezelf met wisselend succes het liedje Perfect Day van Lou Reed reproduceren. Hier en daar schoot mijn longcapaciteit tekort maar dat gaf niets want er was toch niemand die het hoorde. Spijtig want Junkie zou zich een breuk gelachen hebben, of uit volle borst meegedaan, hoogstwaarschijnlijk met enkele acrobatische danspassen erbij.
Ondertussen had ik de achterste rij graven bereikt. Hier bevond zich een nogal opvallend grafmonument dat was vormgegeven als een soort mariagrot. De voorzijde was open en de binnenkant was een tweetal meter diep. In het midden een namaakrotsen pilaar waar we wel eens rondedansjes rond deden. Ook begraafplaatsen mogen af en toe worden blootgesteld aan wat vrolijkheid vind ik, zolang men zich niet te buiten gaat aan respectloos gedrag want het blijft natuurlijk in de eerste plaats de laatste rustplaats van vele geliefde doden en die zouden het vast niet op prijs stellen in hun slaap te worden gestoord door een bende halfgare vandalen.
In die grot zochten we bijwijlen beschutting, als het echt hard regende of de stenen uit de grond vroor. Dan staken we de vele kaarsjes, die er onveranderlijk stonden, aan en genoten van het grillige lanschap. Bij regenweer overnachtten we daar, in plaats van gewoon naast het graf van onze vriend de muzikant.
Ik wandelde binnen en snoof de vochtige lucht op, die dezelfde vage ondertoon van rotting vertoonde als stilstaand water. Mijn onstabiele geestelijke evenwicht begon ervan te wankelen. Even was ik er absoluut zeker van dat ik niet alleen was. Ik keek niet om maar liet zijn aanwezigheid elke vezel van mijn lijf doordringen en ik kreeg het er begot warm van. Nu moest ik ervoor opletten dat dit me geen wekenlange kater van pijnlijk gemis zou bezorgen maar dat ik daarentegen mijn Junkie-batterij weer voor even opgeladen wist. "Gij onnozelaar", zei ik, tegen hem en ook een beetje tegen mezelf.
feedback van andere lezers- Peerke
'en ook een beetje'. (laatste regel)
Mooie beschrijving. Voor Perfect day heb je overigens niet zoveel longcapaciteit nodig, behoorlijk ingetogen nummer.
Graag gelezen!
jack: Het is idd een ingetogen nummer maar wel een met lange halen in het refrein "ohiiiiiiiiiiits suuuuuuuuuch a perfect daaaaaaaaaaaaaayyy, ..." :) Ik zou het niet schrijven als ik het niet uit ervaring wist! ;) - tessy
Een zalig nummer, één van mijn favorieten .
Maar je verhaal leest ook zalig weg.:-)
jack: Dankjewel! - Mistaker
Er bestaat een Nederlandse versie van Perfect day door Rob de Nijs. Te erg!
Weer heel graag gelezen.
Groet,
Greta
jack: Rob de Nijs? Ik heb ze nog niet gehoord, die versie maar vreemd genoeg kan ik het me perfekt voorstellen. Bedankt voor lezen en fb! - Mephistopheles
Ik heb blijkbaar een deel gemist uit je reeks. Ik blijf erbij dat je heel goed schrijft.
O ja: Ben ook geen Vikerness fan. Count Shitlack kan mijn reet kussen. Had het maar over hem omdat hij nu eenmaal de grootste naam in heel dat kerkverbranden gedoe is. Ben ook meer Mayhem gericht. Nog meer Carcass. KEEP ON ROTTING IN THE FREE WORLD!!!!!!
jack: Alst maar oude black is he, geen van die nieuwe gepolijste kutmetal ;) Oude mayhem, darkthrone enzo. Zeker geen broekventjes als dimmu borgir en consoorten, die moesten ze fusilleren. - henny
Heel goed tussendeel.
jack: Henny, erg bedankt voor het enorme leeswerk dat je verrichtte. Ik neem aan dat je nu hoofdpijn hebt van naar het schermpje te staren? Ik wens je nog een fijne avond! - KapiteinSeBBos
mooi!
dikke knuffels,
xxxxxxxxxxxxxxx
jack: D
A
N
K
U
W
E
L
!!! - koyaanisqatsi
Perfect Day lijkt me een verdomd moeilijk te zingen nummer. (Ik vond zelfs dat Lou Reed zichzelf overtrof!)
jack: Ik vind dat ook :-)
maar 't is zo mooi he... - manono
Dat heb je soms bij of in die grotten met Maria Beelden, daar hangt een raar sfeertje vind ik. Ook in verlaten kappelletjes.
jack: Inderdaad he. Ik word er altijd een beetje bang van ;-)
Bedankt voor je overvloedige leestijd!
|
