naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Junkies, treinen en andere rottigheid (deel 15)

door jack

Daar kwam mijn zelfkennis weer bovendrijven, en die vertelde me dat ik wel erg dronken aan het worden was. Dat moest wel want in nuchtere toestand gaf ik me niet over aan dit soort verregaande melancholie. Dus draaide ik resoluut de dop op de fles en nam me voor even weer tot mezelf te komen en desnoods een kop koffie te gaan drinken alvorens weer op de trein te stappen. Beelden van Junkie en Tomas bleven me door het hoofd spoken. Soms vroeg ik me af of mijn ongezond obsessief gedrag omtrent bepaalde mannen wel nog normaal te noemen was. Zo kan je bijvoorbeeld al mijn schrijfsels, en dat zijn er nogal wat, moeiteloos opdelen in enkele manspersonen waar ze over gaan. Zoals u ziet heb ik een rijk innerlijk leven. En dan bedoel ik rijk als in erg uitgebreid en veel tijd opslorpend. Want eerlijk gezegd leef ik meer in mijn hoofd en het parallelle leven dat ik daar leid, dan in het hier en nu. Misschien is dat de reden dat ik altijd een vreemd gevoel van onwerkelijkheid heb als ik om me heen kijk. Maar wat moet je anders in deze ellendige kutwereld. Dat is mijn lievelingsexcuus om me complexloos weer voor uren over te geven aan gepeins. Op dit eigenste moment was het, zo besefte ik, misschien meer opportuun even in de werkeljikheid te blijven, anders had ik me de moeite kunnen besparen de lange reis naar deze plaats te ondernemen. Zo gezegd, zo gedaan. Als ik recht voor me uitkeek, keek ik pal op dat mooie houten kruis dat Ome Rik met eigen handen vervaardigde. Want hij was niet alleen een van de plaatselijke wijze mannen, hij was ook schrijnwerker, net als mijn vader. Waarschijnlijk was het daarom dat ik me zo thuisvoel bij die man, ondanks zijn jongensachtige charme. Recentelijk had hij , tot mijn verbazing, dat kruis mee naar huis genomen om het een opknapbeurt te geven. Uiteraard is het logisch dat je een graf onderhoudt, vooral als het een houten kruis betreft dat je nota bene zelf maakte, maar het hele idee van dat kruis los te maken uit de grond en het over de schouder te leggen en ermee naar huis te wandelen, leek me totaal absurd. Vooral het beeld van het smalle, diepe gat in de grond dat achterbleef, liet me niet los. Waarschijnlijk zou er hoegenaamd niets speciaals aan zijn, maar ik maakte me er de gekste voorstellingen over. Ik had het graag naderbij bekeken. Er eens in schijnen met een zaklamp. En vooral: mijn arm erin steken. Misschien kon ik helemaal onderin zijn kist voelen. Ik beeldde me in dat de aarde nat en korrelig zou aanvoelen, met hier en daar een glibberige regenworm die komt kijken wat al die opschudding mag betekenen, maar dat de kist warm zou aanvoelen. Dat eerste klopte misschien wel, maar volgens mijn gezond verstand is het onmogelijk dat die kist warm zou zijn. Dus, vooropgesteld dat mijn arm lang genoeg was om de kist aan te kunnen raken, zou dat tegenvallen. Ik zou schrikken van het koude, gladde hout dat eigenlijk door het jarenlange verteren zelfs allang niet glad meer was. Alweer een illusie armer. U ziet, nadenken is nergens goed voor.
Vooral met alcohol in het bloed kunt u zich er beter van onthouden, want voor u het weet doet u gekke dingen. Alcohol wordt namelijk de eigenschap toegedicht de remmingen weg te nemen. En ik kan u vertellen dat ongecontroleerde omzwervingen van de geest en ongeremde dadendrang een slechte combinatie zijn. Vooral als er om de ramp compleet te maken ook nog denkfouten insluipen en dat is niet ondenkbaar wanneer u in beschonken toestand verkeert. U weze gewaarschuwd. Bij deze mag het duidelijk zijn dat ik een sociaal geëngageerd schrijver ben die inzit met het lot van zijn lezers.

Zelf ben ik het soort drinker dat weinig overlast veroorzaakt, behalve voor mezelf, zoals het hoort dus. De enige remming die bij mij wegvalt is de ingebouwde veiligheid op de verbinding tussen hersenen en mond. Dus gebeurt het nogal eens dat ik zonder aanleiding op ruzie aanstuur over al wat me ooit heeft dwarsgezeten aan iemand. Of dat ik overga tot verregaande ontboezemingen. Dat is niet altijd negatief, want het heeft me in het verleden verschillende erg verklarende gesprekken opgeleverd. Zo gebeuren namelijk de weinige echt eerlijke gesprekken die ik met mijn vader voer, doorgaans op deze manier.

feedback van andere lezers

• henny
  Geheel nuchter gelezen, dus maak je over mij maar geen zorgen. Heel goed tussendeel!
  jack: Bedankt!
• Mephistopheles
  "Vooral met alcohol in het bloed kunt u zich er beter van onthouden, want voor u het weet doet u gekke dingen" - Amai, daar zou ik je wel eens wat over kunnen vertellen ;)
  Goed geschreven stuk maar je hebt me wel zin doen krijgen in een stevig glas. En ik had mezelf nochtans voorgenomen om vandaag niet op café te gaan hangen
  jack: Ik kan er ook een resem verhalen over vertellen. Ik schrijf alleen over dingen waar ik ervaring mee heb ;)
  Zonder dit verhaaltje had u vast ook al zin in n glas ;)
• Mistaker
  Terwijl ik dit lees, zie ik dat mijn glas leeg is. Dat ga ik dus meteen bijvullen!
  Prima deel weer, ik verlang naar meer. Give me more, more, more, more, more...
  
  Groet,
  Greta
  
  jack: Haha, wees gerust er komt nog genoeg. Ooit smeek je me ermee te stoppen ;)
• tessy
  Ik wil ook nog.. leuk verhaal nog steeds
  jack: Danku!
• Vansion
  heel veel na elkaar gelezen weer
  goed werk
  zeer goed werk
  
  ik laat het even bezinken
  
  
  jack: Jij schrijft anders ook niet slecht maar ik ben er geloof ik nog niet aan toegekomen een reactie achter te laten. Dat laatste stuk over dat meisje Korè is me zeer bijgebleven, het gebeurt niet vaak dat ik namen van personages onthou...
• KapiteinSeBBos
  héérlijk, ik blijf verderlezen...
  
  xxxxxxxx
  jack: Neem er anders een glaasje whisky bij... ;-)
• koyaanisqatsi
  Gekke dingen doen met een stuk in je kraag?!? Tiens, daar kan ik me echt niks van herinneren...
  jack: Als je het je niet herinnert is dat een teken dat u wel heeeeeel erg veel gezopen had, die keer :-D
• manono
  Alcohol kan bij sommige mensen net wel de nodige remmen inbouwen. Een wondermiddel zal het nooit zijn.