|
< terug
37 Actie is gelijk aan Reactie.
't Was al enkele uren stil in kamer 15. Rex was ook in slaap gevallen met de krant open op z'n buik. Dat was hem nog nooit gebeurd, maar het schaduwen van iemand heeft z'n schaduwzijden. Iets in z'n onderbewustzijn zei hem dat hij wakker moest worden. Noem het voor mijn part een zesde zintuig, maar het werkte.
Hij schudde eens met z'n hoofd alsof hij alles eens op een rijtje moest zetten. Maar de routine nam het over en de politieman zette zich plichtsbewust aan het werk.
Hij stapte op kousevoeten de gang op, keek links dan rechts en gleed als een schaduw, onhoorbaar, onzichtbaar door de gang. Hij duwde de deurklink omlaag, de deur was niet op slot. Meestal vergaten de logés hun kamer af te sluiten. Wat niet zo verwonderlijk was, ze hadden wel andere dingen aan hun hoofd dan deuren af te sluiten. Het nachtlampje deed de kamer in een zacht licht baden. De schemering buiten maakte plaats voor de dag. Rex sloop naderbij tot aan het bed, hij zag Elise liggen met haar boezem ontbloot, haar linkerbeen bengelde langs de zijkant van de sponde. Rex nam z'n cameraatje en begon foto's te nemen, Jean lag met z'n linkerarm over de mooie borsten van Elise. Een tekeningetje hoefde men hierbij niet te maken, het was duidelijk wat er hier gebeurd was. Rex grinnikte, kon z'n lol niet op. Die fameuze Harry B. Down was een vogel voor de kat. En die troela van een Elise ook. Wat er te gebeuren stond met Jean de la Tour voorspelde ook niet veel goeds. Mens, wat haatte hij die omhooggevallen kloteburgerij.
Verdomme, dacht hij plotseling, ik ben de krant vergeten. Op de krant stond de datum. Was tevens een bewijs op welke dag dit grapje gebeurd was. Hij sloop voorzichtig de kamer uit. Op z'n kamer gekomen nam hij een ander filmrolletje, stak het oude filmrolletje op de geheime afgesproken plaats en nam de krant mee op z'n terugpad. Hij opende voorzichtig, zonder enig geluid te maken, de kamerdeur en trad de halfduistere kamer binnen. Rex voelde instinctmatig dat er iets niet klopte, met z'n cameraatje in de aanslag sloop hij naar het bed.
Verdomme, die sakkerse Jean was onder de deken gekropen, voorzichtig trok hij de deken weg en toen was het of plots de hemel met al haar sterren op z'n hoofd terecht kwam. In een flits zag hij het verwrongen gelaat van Jean, uit z'n blik straalde moordlust. In z'n hand hield hij een kandelaar. De tweede slag kwam zo hard aan dat hij dwars over het bed vloog. Dit kan toch niet zijn, dacht Rex, dit kan gewoonweg niet. Jean stond nu over hem gebogen, haalde voor een derde maal met kracht uit. Hij hoorde de schedel van Rex kraken, bloed sijpelde in een straaltje naar beneden, de weg volgend van de rimpels en de groeven in z'n huid.....
Alles werd donker rondom Rex, in tegenstelling tot buiten waar de zon haar eerste zonnestralen rondstrooide en de vogels hun kwetterlied begonnen te zingen.
Wordt vervolgd
©GoNo
feedback van andere lezers- tessy
Ik herhaal mezelf, zeer spannend en graag gelezen.
GoNo2: Dankjewel ! - jack
Ook deze verhaallijn wordt interessanter en interessanter!
GoNo2: Het kan alle kanten uit..... - henny
Dat is het einde van Rex. Was ook niet slim wat hij deed. Heel goed vervolg!
GoNo2: Wait and see.... - killea
Wie immer, eine sehr spannende Geschichte, Noel
xxx
j
GoNo2: Jawohl, lieber Fraulein ! - Mephistopheles
Goed vervolg. Op naar het volgende vervolg!
GoNo2: Dankuwel ! - yellow
heftig! knap en bewondering!
GoNo2: Dank u ! - Mistaker
Ganz geil!
Groet,
Greta
GoNo2: Dankuwel!
|
