|
< terug
gewoon een jongen van dertien (HS II - p9)
…
De keuken was hun vertrouwde plaats om met een aantal vrouwen uit te wisselen over de diepste geheimen, de stoutste dromen of het grootste verdriet. Een glaasje Turkse zwarte thee met een berg zoutige zonnebloempitten en mijn moeder ratelde op de maat van de klok. Het was haar enige moment waar ze zichzelf kon zijn zonder angst voor de sociale controle: echtgenoot, familie, kennissen en buren.
Wij, de kinderen, mochten tijdens hun onderonsje de keuken niet betreden, tenzij we iets nodig hadden. Maar de salontafel was zo rijkelijk voorzien van verschillende soorten frisdrank, kilo's chips en meters chocoladereepjes dat niemand van ons zelfs hieraan dacht. Plus, naast al dat lekkers hadden we een vaste en zeer interessante speellijst: Bruce Lee voor Aziatisch kungfu. Kaliaah voor Indische actie. Kemal Sunal voor Turkse komedie. En niet te vergeten, Ibo voor vurige romantiek.
Het enige waar wij, de drie Afrikaantjes, mee worstelden, was het begrijpen van de Turkse films. Al de anderen waren Engelstalig of op zijn minst in die taal ondertiteld.
Mesüt deed soms, maar na lang aandringen, enige moeite om de spannendste fragmenten in het Nederlands te vertalen. Hij vond het vreselijk om te doen en dat leidde dan wel eens tot hevige discussies of zielige opmerkingen. Zo riep hij eens luid door de woonkamer:
'Het is wel ons huis en hier spreken we nu eenmaal Turks, als je het begrijpt of niet!'
Yoessef en Abdeslam konden beter omgaan met Mesüts domme uitlatingen en dat alleen maar omdat ze zo verzot waren op die grenzeloze snoepfestijnen. Maar bij mij knakte er elke keer iets aan onze vriendschap. Het was alsof wij zonder zijn familie dit soort van geluk niet zouden kennen en dat wij juist om die reden hem altijd iets verschuldigd waren. Een walgelijk gevoel dat enkele uren aan mijn lijf kon plakken maar daarna ook gewoon verdween.
Ik open de voordeur en zie meteen dat mijn moeder voor de zoveelste keer op de zetel ligt te slapen. Ik loop de keuken binnen en pak zo stil mogelijk de boodschappen uit de winkelzakjes. Twee kroppen sla, een komkommer, vijf wortelen en een viertal tomaten krijgen de gewenste koeling. Het fruit, een tros bananen en wat appelen, leg ik in een grote schaal op het aanrecht. De aardappelzak met een netje uien werp ik in een beige plastic bakje dat onder de lavabo staat. Het kartonnen pak vruchtensap berg ik ook op maar voor ik dat doe, giet ik mij een glas vol en in één teug drink ik hem weer leeg. Dorst dat ik heb, niet normaal. Ik schenk me er nog een, steek het pak weg en ik wandel rustig naar de woonkamer.
Aan de hand van haar ademhaling hoor ik dat mijn moeder diep aan het slapen is. Ik weet dat we vandaag nog veel te regelen hebben maar in plaats van haar te wekken, zet ik me op de warme radiator aan het raam. Ik neem nog een slok en ik geniet van het drukke straatbeeld.
Misschien tref ik opnieuw het geluk om Cathy te zien. Mijn eerste vriendin van deze nieuwe buurt en zonder twijfel ook de mooiste die ik ooit heb ontmoet.
…
feedback van andere lezers- Mistaker
Weer heel graag gelezen!
Liefs,
Greta - yellow
mooi verhaal, je bent een sterk schrijver,
Marc - henny
Heel mooi tussendeel.
|
