Volg ons op facebook
|
< terug
Het einde
Iedere dag zal ik er aan werken om de dood zo lang mogelijk uit te stellen. Doch, als de grote stilte komt zal ik die aanvaarden als iets waar ik al lang recht op had. Magere Hein zal ik toeroepen: 'niet schrikken jongen, ik ben het maar.' Voorts zal ik hem duidelijk maken dat het versieren van meiden een kwestie was van pure wiskunde. Een beetje taalvaardigheid kwam daarbij goed van pas. En enige vorm van lichamelijke opvoeding. Hij mag weten dat ik daar geen seconde om zal blozen.
Dat ik nooit rondliep met een baksteen in mijn maag kan niemand, ook de man met de zeis niet, mij euvel duiden. Evenmin het talrijke falen bij het inkloppen van nagels of het indraaien van schroeven. Ik deed daar mijn best voor en de eerste lukte door de band genomen zonder veel omhaal prima. Een vakman waardig. De tweede schroef of nagel kon drie straten verder belanden, de derde kon drie-vier buurdorpen verderop tegen de grond stuiten. Alles was mogelijk. Jammer genoeg kwam ik bij het ophangen van bijvoorbeeld een schilderij, veel te vaak en meer dan mij lief was de man met de hamer tegen.
Ook zal Hein het mij niet kwalijk nemen dat ik een groot liefhebber was van allerlei diverse soorten koekjes. Die gingen er altijd wel in als zoete broodjes. Op voorwaarde dat er tenminste aan deze of gene zijde een laagje chocolade zat.
En ach, ik geef het volmondig toe: de makkelijkste mens ben ik nooit geweest. In de eerste plaats niet tegenover mijn eigen persoontje. Oh jawel, ik kon best de zon zien schijnen in de ogen van de meeste medemensen die ooit, ver of dichtbij, mijn pad gekruist hebben. Een paar, enfin, zo'n stuk of zeven-acht à negentien had ik ook per direct willen kunnen doorsturen naar dat onderaardse gebied waar Hein de plak zwaait.
Tussen haakjes: een stijgende graad van zenuwachtigheid kon enkel voorkomen als ik mij, hetzij staand, hetzij zittend of liggend aftrok. Activiteit die zich bijvoorbeeld in 1974 tweehonderd zesenzeventig keer voordeed.
Desondanks drie miljoen vierhonderdvijfenzestigduizend zevenhonderd negenentachtig komma drieëntwintig feitelijkheden, eigen aan het leven zoals het is, heb ik nooit, jamais, never, jamás, mai eller aldrig verraad gepleegd tegenover mezelf. Zoals de grote Søren Kierkegaard het zei: 'Het leven kan enkel vooruit worden geleefd en achteruit worden bekeken.' Bedenkingen daaromtrent maakte ik me steevast elke avond, even voor het slapen gaan en wist dan dat ook ik per etmaal, net als iedereen, de loop van de geschiedenis een beetje veranderd had.
Stel nu, zoals mag aangenomen worden, dat ik zou komen te gaan: de begrafenis hoeft zeker geen stukken van mensen te kosten. Een kist in formica zal qua geldelijke kost voldoende zijn. Een crematie: daar teken ik absoluut voor. Het lijkt me zo nog geen slecht idee. Tenslotte is zo'n lijkverbranding als gegeven al sedert jaren hot. Dat barbequestel zal dan tenminste nog voor iets dienen. Voor het overige zal het me allemaal behoorlijk koud laten. Zeker de dag nadien. Plus: er mag gelachen worden en gedanst. Want ik hou niet van gehuil, gejank, gesnotter. Bleiters achter mijn gat mogen achterwege blijven. Noteer dit alvast. Dansen én lachen mag terwijl ik afdrijf door de Maas om via Vucht, Leut, Meeswijk, Elen, Ophoven, Geistingen en Kessenich het land te verlaten, Rotterdamwaarts richting Noordzee.
Misschien wil Magere Hein mij ook helemaal niet onder z'n dak. Wegens te lelijk, nogal onesthetisch, te weerzinwekkend, akelig afgrijselijk, die bobbel langs mijn rechterneusvleugel, etcetera enzovoort.
feedback van andere lezers- jack
Prachtig taalgebruik!
Dat in combinatie met het ietwat donkere onderwerp, maakt het (voor mijn persoonlijke smaak althans) een waar intellectueel genot om te lezen.
Geweldige openingszin.
Eén klein opmerkinkje: jammer genoeg schrijf je in twee woorden.
ERWEE: Zeer bedankt voor de lezing.
Moet het slot worden van wat nu in Word 95 pagina's zijn. Het einde dus.
Taalgebruik is een spel. Het donkere onderwerp zo'n beetje in z'n hemd zetten.
Jammer genoeg krijgt z'n spatie. - GoNo2
knap
ERWEE: Ik neem u op uw woord. - tessy
Zeer graag gelezen, goed geschreven.
ERWEE: Als de dochter van Neptunes het zegt...
Heb je ook de dubbelzijdige humor doorzien? Let me know.
Zeer bedankt voor de lezing. - Magdalena
:)
één klein stukje begrijp ik niet: dat je bij het ophangen van een schilderij meer dan je lief was, de man met de hamer tegen kwam? Dat begrijp ik letterlijk niet.
heel graag gelezen
het belang én de relativiteit van het belang van zo veel details schemert heel sterk door
XXX
ERWEE: Zeer bedankt voor de lezing.
Dit moet het slot worden van iets dat nu in Word 95 pagina's heeft. Het einde, dus. *wink*
De zin over 'het belang' zoals je dat schrijft maakt voor mij duidelijk dat wat ik beoog ook overkomt.
Dan 'de man met de hamer'
is een uitdrukking uit bvb het wielrennen. Een coureur die in de Ronde van Vlaanderen de Muur niet meer opraakt is vrijwel zeker de man met de hamer tegen gekomen.
Idem voor de renner die in de Tour de Ventoux opmoet en alzo uit z'n voegen kraakt.
Ik ben dus tijdens het ophangen van meerdere schilderijen of andere kaders meermaals de man met de hamer tegen gekomen. Waardoor minstens steeds een nagel of schroef drie-vier straten verder ter aarde nederdaalde.
Snap je? - miepe
achter de schermen gelezen, Erwee
heel knap!
ERWEE: Hoi miepe,
Dit is intussen nog uitgebreid met enkele gevleugelde zinnen en is het slot van iets dat nu alreeds 95 pagina's telt in word. Het zal je kind maar wezen. *lol*
Voorlopig is het dan ook achter de schermen geschreven.
Zeer bedankt voor de lezing! - Wee
Méér dan genoten van je ernst én je humor! Knap werkje.
xxx
ERWEE: Is in feite het einde van een manuscript dat begint bij de eerste oerschreeuw. Daartoe diende mijn moeder eerst een bevalling tot een goed einde te brengen. Maar ik was net op tijd om te proeven van een portie friet die mijn grootmoeder intussen stond te bakken.
Zeer bedankt.
|
