Volg ons op facebook
|
< terug
Fout behang (aflevering honderdachttien)
Toen de weeën begonnen, raakte ik eerst flink in paniek. Omdat de pijn aanvankelijk nogal meeviel, werd ik gelukkig snel wat rustiger. Hier is je lichaam voor gemaakt, vroeger deden vrouwen dit gewoon buiten, als andere vrouwen het kunnen dan kan jij het ook, sprak ik mezelf in gedachten moed in.
Op een gegeven moment werd de pijn erger. Ik probeerde mezelf te kalmeren door aan rustgevende dingen als een vakantie in de Alpen en een zomeravondlijke strandwandeling te denken, maar al snel dacht ik nergens meer aan. Er was alleen nog maar pijn.
Maar goed dat Johan een Porsche had, want nu kwamen we tenminste snel bij een ziekenhuis terecht. Het bleek het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam te zijn, wat Johan later nog op een onaangenaam idee zou brengen.
Vaag herinner ik me dat Johan, die helemaal over zijn toeren was, het parkeerterrein van het ziekenhuis opreed. Even later lag ik op een brancard, vervolgens in een bed. Op dat moment wist ik zeker dat Johan en ik een dochter zouden krijgen.
Na vier uur beviel ik van Jestine. Ik moet toegeven dat Johan erg zijn best deed om me zo goed mogelijk te steunen; dit werd echter ongetwijfeld veroorzaakt door het feit dat hij de familie Leertouwers niet wilde laten uitsterven. Toch voelde ik wel enige sympathie voor hem tijdens de momenten waarop ik als een bezetene in zijn arm kneep. Hoe triest het ook was, tot de geboorte van Jestine hadden we niemand anders dan elkaar. Misschien zou hij daarna wel een beetje bijdraaien?
Toen ik de baby in mijn armen hield, kon die pooier van een Johan me echter compleet gestolen worden. Eigenlijk had ik zelfs het liefst meteen de scheiding aangevraagd.
Ik had de bevalling, een natuurlijke, goed doorstaan. Johan huilde, wat me niets verbaasde van een jankerd als hij, en zei me wat een kanjer ik was, hoe trots hij op me was en meer van dat soort peptalk. Eerlijk gezegd was ik het helemaal met me eens: ik, Jenny Vosseslag, ontslagen bibliothecaresse met dubieuze bijverdiensten in de seksbranche, had een topprestatie geleverd!
Ik kan niet zeggen op wie Jestine leek. Ze was gewoon een prachtige baby, met een dikke bos donker haar. De kleur van haar ogen was blauw, maar ik had ergens gelezen dat dit nog kan veranderen, net als de kleur van het haar. Op de een of andere manier vond ik de naam Jestine perfect bij haar passen.
Omdat ze veel te vroeg geboren was, werd ze in de couveuse gelegd.
"Jestine is een Waterman," merkte Johan op. Ik bedacht dat ik niet eens wist wat zíjn sterrenbeeld eigenlijk was. Vervolgens realiseerde ik me dat de bevalling niet gefilmd was. Houda, die would-be Leny Riefenstahl, was gelukkig nergens te bekennen met haar camera. De foto's die Johan had gemaakt, waren me genoeg.
Mijn rol als naakte hoogzwangere in die softpornofilm ging nu ook mooi niet door.
Natuurlijk was het moeilijk te verteren dat we Jestine niet mee naar huis konden nemen. Het besef dat ik een gezonde dochter had, maakte echter heel veel goed. Eigenlijk had ik me nooit gelukkiger gevoeld, ondanks het verdriet om Daantje en Robyna. Zeker Robyna had ik er graag bij willen hebben.
"We moeten geboortekaartjes laten drukken," zei Johan.
"Dan weten mijn ouders ook meteen dat ze opa en oma zijn geworden," zei ik. Ongetwijfeld de verrassing van het jaar, het meest opzienbarende konijn uit hun dochters hoge hoed! Mijn broer Ronald wist eveneens nog van niks, maar misschien had hij zelf inmiddels ook al een kind. Hij leek me typisch iemand die niet eens de moeite nam om dit te laten weten aan zijn enige zus.
Mijn echtgenoot en ik hadden al een beetje rondgekeken op de geboortekaartjesmarkt; vooral een gestreept en gebloemd geel-oranjebruin-lila-paars-wit kaartje, viel bij ons in de smaak. Het leek op een jaren zeventig behangprint. Johan beloofde me dit zo snel mogelijk te gaan regelen. Hij pakte mijn hand vast en keek me aan op een manier die ik het best kon omschrijven als 'klef'.
Ik moest in het ziekenhuis blijven, wat ik helemaal niet erg vond. Het enige wat ik wilde, was uitrusten in de nabijheid van Jestine, mijn dochter.
feedback van andere lezers- miepe
woordvergeetpardonaanvraagje:
Vervolgens realiseerde IK me dat de..
proficiat hoor. ik had natuurlijk graag alle pittige details vernomen van dees geboorte. ik hou van veelzeggende geboorteverhalen.
toch heb ik me weer geamuseerd in je gedachtengoed
(je hebt het wel iets sneller geschreven dan gewoonlijk? of vergis ik me door de misleidende woordvergeetpardonaanvraag
tja, maar weer leuk was het wel
en dat telt hoor
Mistaker: Klopt, ik wilde dit zo snel mogelijk achter de rug hebben, als nooit bevallen zijnd persoon...het was echt afzien!
G x (bedankt voor de opsporing van het vergeten woord!) - jan
binnenkort beschuit met muisjes, of kennen ze dat in Mokum niet, ik meen te weten dat daar een geboorteborrel de gewoonte is, in ieder geval is alles goed gegaan, ik heb het te druk anders kwam ik op bezoek Greta,
grts
Mistaker: Hm ik ben geen geboren Mokumse maar het klinkt goed, geboorteborrel!
En mocht je eens in de buurt zijn... ;-)
Groet,
Greta - Rob
Beetje afgeraffeld, dit kan beter. Ik mis het gevoel.
Mistaker: Dat ben ik in zeker zin wel met je eens, hoewel ik dit enorm moeilijk vond om te schrijven. Ik ga het n.a.v. tips van lezers nog wat veranderen.
Groet,
Greta - Magdalena
Nog eens er zomaar ingevallen en: yes, het blijft boeiend!
Zou je er niet een paar zinnetjes aan toevoegen dat je - tijdens de helse pijn van de weeën die Johan vastpakte, maar eens de pijn voorbij dat de afkeer terug kwam?
Ik bedoel: die lichte afkeer van Johan is wel duidelijk, maar de zin'Ik moet toegeven dat Johan zijn best deed om me zo goed mogelijk te steunen' lijkt te 'clean.
XXXX
Mistaker: Deze tip ga ik zeker gebruiken Lena! Ik ben zelf nooit bevallen en wilde er toch op een 'aanvaardbare' manier over schrijven. Echt moeilijk!
Ik ga het nog eens in de revisie gooien, m.b.v. jullie adviezen, waarvoor dank.
Liefs,
Greta - henny
Een paar aanpassingen zijn al getipt.
Waarom heb ik het onderbuikgevoel dat het niet goed met de baby zal gaan? Nou ja, we zien wel!
Mistaker: Eerlijk gezegd...nee ik zeg niks! ;-)
De aanpassinegn ga ik z.s.m. doorvoeren Henny, dit was echt een lastige aflevering!
Groet,
Greta - KapiteinSeBBos
héérlijk!
dikke knuffels,
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Mistaker: Dank je kapitein!
xxxxxxxx - tessy
ik volg nog maar... originele fb geven na de zoveelste aflevering is ook een moeilijke bevalling ;-)
Mistaker: Helemaal waar Tessy, maar toch erg bedankt!
Groet,
Greta - Mephistopheles
Een druk weekje gehad, maar ik ben er weer bij.
Ik heb niets tegen baby's, maar als ze pas geboren zijn zijn het niet altijd schoonheden.
Zelf was ik een prachtige baby....
Mistaker: Ik heb ooit gelezen dat prachtige baby's later lelijke kinderen worden ;-) Maar dat kan later weer helemaal omslaan!
Persoonlijk ben ik geen babyfanaat hoor.
Groet,
Greta - aquaangel
na vier uur??
en dat voor een eerste?
pffff ik deed er 18 uur over of zo hahah
wat een bofkont
Mistaker: Bij mijn moeder was het ook een zeer lang gebeuren, ik wilde er niet uit haha
xxxxxxx - sproet
sluit me deels aan bij de gegeven fb, maar naar mijn idee is de bevalling niet het verhaal maar wat er te gebeuren valt achterna. Ik zou de beschrijving en de rompslonk rond het gebeuren geheimzinniger en korter houden. Er zijn teveel praktische bedenkingen die eigenlijk alleen maar bladvulling zijn en afleiden.
Mijn bescheiden mening, maar het doet niets af aan je schrijf kunnen.
liefs, trees
Mistaker: Ik ga bepaalde gedeeltes van het verhaal nog eens herschrijven (dit gedeelte o.a.) en daar neem ik jouw mening zeker in mee dus bedankt Trees!
Liefs,
Greta
|
