Volg ons op facebook
|
< terug
Paarse luchten 1
"Hoi, ik ben Jeffrey, de plaatselijke postbode. Ik ben met twee bezoekers hier die dit huis willen zien. Waarom? Dat zou je hen moeten vragen, zij zijn het die me inviteerden om samen met hen hierheen te komen. Ja, ze zullen van de mensen uit het dorp gehoord hebben dat ik de vroegere bewoners goed kende. Hier eindigde mijn brievenbestellerronde en omdat ik toch maar alleen woonde, kreeg ik soms wel eens een kopje thee aangeboden, mocht wel eens mee-eten. Toen ik pas als aspirant postbode begon, woonde hier een oude vrouw die zich Thekla noemde. Mevrouw Tushingham zoals wij haar noemden woonde niet in het huis, maar in de veranda die toen nog langszij het huis lag. Het was een houten veranda die ondeskundig in elkaar geflanst werd maar goed genoeg voor Thekla was om erin te wonen. U ziet, van dit gebouw is niets meer overgebleven, het werd toen door de nieuwe eigenaars met de grond gelijk gemaakt. Thekla was een vrouw van om en bij de zeventig met lang asgrijs haar dat nooit een kappersbezoek kende. Ze was niet erg spraakzaam maar wel steeds met het een of ander in de weer. Zo kon ze prachtige wat we nu bloemstukken zouden noemen maken, waarin ze soms gewoonweg eierschalen en veren verwerkte, dan weer eens met bladeren en varens nam. Ze leefde helemaal alleen en neuriede altijd een het zelfde melodietje. Men vertelde dat ze eigenlijk van Indiaanse afkomst was, en eigenlijk kon men dit ook begrijpen als men haar hoekige en bruinrode gezicht zag. Mensen bezochten Thekla als ze zich ziek voelden want ze kende heel veel van kruiden en er kwamen nogal wat bezoekers, hoor! Waarom ik hen dit vertel? Ze willen ten slotte toch de hele geschiedenis horen en ik word er ook nog eens een beetje wijzer van".
Om zijn woorden kracht bij te zetten, wreef hij duim en wijsvinger over elkaar om aan te tonen waar het hier in feite om draaide. De vrouw die met een dictafoon het hele gesprek opnam hield de arm zo dat Jeffrey zelfs als hij zich draaide geen woord verloren kon gaan. De jonge man die haar begeleidde en nogal slungelachtig overkwam, zei niets maar volgde de steeds weer wijzende hand van Jeffrey met geopende mond.
"Maar dat is toch niet de reden dat u mij vroeg om u over de vroegere bewoners mijn verhaal te doen, is 't niet"?
"Nee, dat is het zeker niet, maar een verdere uitleg kan ik u voor het moment niet geven", zei de jonge vrouw. Dit terwijl ze een geheimzinnig lachje niet onderdrukken kon en vroeg of ze het gesprek verder zetten kon.
"Wat weet u ons nog meer te vertellen over deze mevrouw Tushingham, dan dat wat u ons al ten gehoren bracht"?
Jeffrey deed wat van hem verwacht werd, en ging verder in zijn verhaal;
"Thekla was al ver in de tachtig toen ik haar eens vroeg waarom ze al die vele spinnenwebben niet verwijderen wilde, daarop antwoordde ze me , Jeffrey, je vergeet dat je hier over levende wezens spreekt en alles wat leeft heeft recht om bij mij te logeren, dus jij ook, mocht je me dit aan me vragen".
Ik ben nooit op haar aanbod in gegaan daar was het me toch een beetje te griezelig voor".
De jonge vrouw stak een sigaret op en blies de rook nonchalant in de richting van Jeffrey, waarbij haar een "sorry" ontviel.
"We hebben een tijdje geleden al het een en 't ander over de vroegere bewoners gehoord, maar daar was nergens iets bij waarvan je zeggen kon, ja, dat is het nu; Begrijpt u wat ik bedoel"? Hier in het dorp zei men ons dat niemand de verschillende bewoners beter kende dan u, het is daarom ook dat we naar u op zoek gingen".
"Ja, ik kende de oude Thekla heel goed, ze vertelde me soms dingen waarvan we dachten dat ze uit de duim gezogen, en later dan bevestigd werd door anderen. Zo vertelde ze me eens van haar vader die in de buurt van de moerassen zijn brood verdiende met het branden van houtskool. Hij bracht deze dan naar de stad met een gammel karretje dat door een manke ezel getrokken werd. Haar moeder was in het kinderbed gestorven en haar zusje enkele dagen later ook. Men had haar vader daarna nooit meer met een vrouw gezien, en leefde verder als een kluizenaar in het bos".
feedback van andere lezers- hettie35
Ben nu in dit verhaal gedoken, moet zeggen het leest lekker.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Goh, ben ik blij met wat je hier nu zegt. Dit is het verhaal van een oude postbode, maar in feite draait alles om een oude zeer wijze vrouw waarin ik me zelfs verlies, maar lees maar lekker verder
Willy - Mistaker
Een leuk, wat sprookjesachtig verhaal. Graag gelezen.
O ja:
De jonge vrouw steekt een sigaret op en blaast de rook nonchalant in de richting van Jeffrey, waarbij haar een "sorry" ontviel: teg. en verl. tijd door elkaar. Verder staat alles in de verl tijd dus ik zou ook voor stak en blies kiezen.
Groet,
Greta
Hoeselaar: Je hebt gelijk en ik van mijn kant moet altijd weer met de neus op de feiten gedrukt worden dan pas ga ik voluit.
Dank je wel voor je goede raad.
Willy - GoNo2
Knap verteld, heb er van genoten, misschien serie-tje maken over de belevenissen van een facteur?
Hoeselaar: Het speelt zich in mijn hoofd en in Engeland af, ja, ik ga er een serie van maken van telkens 7 a 800 woorden.
bedankt dat je me bezocht en zo prettig reageerde
Willy - miepe
normaal is het "een vrouw van om en bij" maar "van om en nabij" klinkt heel leuk
"een het zelfde melodietje" moet vast "één en hetzelfde melodietje" zijn
De vrouw die met een dictafoon het hele gesprek opnam hield de arm zo, zodat Jeffrey, zelfs als hij zich draaide, geen woord verloren liet ging. (jô, je koos voor een moeilijke zin hoor!)
dat is toch niet de reden WAAROM (niet DAT)
maar later dan bevestigd werd door anderen=maar die dan later bevestigd werden door anderen
toch altijd een leuk verhaal
soms mis ik ook de juiste punten op de juiste plats
maar goed verhaal!
Hoeselaar: Dank je wel Miepe, je hebt me enorm geholpen door me op het juiste taal spoor te zetten. Wil je me een plezier doen en het nog eens doornemen en me dan persoonlijk te mailen, wil je?? Dit verhaal ligt me aan het hart, ben vannacht opgestaan en heb dit idee in woorden gegoten.
Willy - tessy
Je mag van mij nog vaak 's nachts opstaan als dit het resultaat is.
Graag gelezen
Hoeselaar: Dank je wel voor het komen lezen, dit viel me in de slaap in en moest dit aan de pc toevertrouwen. Als ik daarmee tot de volgende morgen wacht is alles weg.
Willy
|
