Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (39)
Kort daarop kwam Clara terug op de vraag die ze me aanvankelijk gesteld had.
'Wat is het lelijkste schilderij dat je ooit gezien hebt?' vroeg ze, haar nieuwsgierigheid nog lang niet de kop ingedrukt.
'Je hebt me die vraag al gesteld,' zei ik.
'Je hebt er nog geen antwoord op gegeven.'
'De Mona Lisa.'
'De Mona Lisa?' herhaalde ze met bijna geschrokken ogen,' hoezo?'
'Omdat ik al dat gezeik over die zogezegde geheimzinnige glimlach spuugzat ben. Er is helemaal niets geheimzinnigs aan. Het is een alledaagse grijns die je in de supermarkt, de bank, het hoerenhuis en zelfs Bagdad bij gelegenheid wel eens tegenkomt. Haar glimlach is even ordinair als een boer die zijn koeien melkt. Niets tegen Da Vinci, maar het meest overschatte schilderij aller tijden staat op zijn naam. Die blauwe ninja turtle ook trouwens.'
'Misschien vind je dat alleen maar omdat je haar glimlach niet begrijpt?' opperde ze.
'Dat is waar ik naartoe wil,' zei ik, 'het is helemaal geen glimlach. Het is een grijns, een strenge, geforceerde grijns die onderdrukte woede suggereert. Mona lacht niet, ze heeft duidelijk de pest in over iets. En weet je wat? Misschien was het Da Vinci wel. Misschien was het wel hij die haar op de zenuwen werkte.'
'Ben je klaar?'
Ik knikte.
'Je zit er helemaal naast,' klonk haar vastberaden stem, 'het is wel degelijk een grijns. Je ziet het alleen niet omdat je niet goed kijkt.'
'Dat is slechts perspectief, lieverd. Het kan evengoed zijn dat jij degene bent die niet goed kijkt.'
'Noem me niet zo,' gromde ze, 'en het is geen kwestie van perspectief. Jij wil woede zien en dus zie je woede. Je steekt jezelf de loef af. Daarom dat je over het hoofd ziet dat ze glimlacht.'
'Het is omgekeerd,' antwoordde ik, 'jij wil blijdschap zien en dus zie je blijdschap. Jij steekt jezelf de loef af. Daarom dat je over het hoofd ziet dat ze niet glimlacht maar de pest in heeft over iets.'
We gingen zo nog een tijdje door, verstrengeld in een bekvechtend gesprek dat evenveel nut had als de pik van de paus. Ze leek wel een energieschild om haar heen te hebben, want elk woord dat ik erop afvuurde werd onmiddellijk weg gekaatst. In elk geval was er geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om de verbeten pijnscheut op het gelaat van de Mona Lisa als een glimlach te erkennen - en dat was een statement want er groeide meer haar op mijn hoofd dan er waarschijnlijk op Woodstock is verloren gaan.
Na wat wikken en wegen bedaarde de gemoederen een beetje. Clara's woordenstroom was abrupt opgehouden, plots verdwenen als een opgedroogde rivier. Ze keek me enkele seconden in stilte aan.
'Heb je zin om wat te roken?'
Zonder mijn antwoord af te wachten haalde ze een klein plastieken zakje tevoorschijn met een groene inhoud - nodeloos om in detail te treden - en strooide het vervolgens uit in een vloeitje dat ze bijzonder snel tevoorschijn toverde.
'Blijkbaar ben je dus ook niet vrij van zonde, hé?' grijnsde ik, 'of hoort dat allemaal bij je kunstenares zijn?'
Terwijl ze verder werkte aan de joint trok ik nog een flesje bier open. Het was het laatste dat ik had, jammer hoe snel die rotzooi altijd leeg was. Ondertussen vloog er verschillende malen een mug langs mijn hoofd, hopeloos proberend om me te grazen te nemen. Al zo lang ik het me kon herinneren hadden ze het op me gemunt, of althans op mijn bloed dat gezien de massala opkomst die zowat elke zomernacht doorheen mijn slaapkamer dwarrelde een waar feestmaal moest zijn. Waarom Noach destijds die eerste twee muggen niet doodgemept had in plaats van ze welkom te heten in de ark kon ik maar niet begrijpen. Hij moest toch geweten hebben dat niemand hem dit in dank zou afnemen?
'Steek jij hem aan of doe ik het?' vroeg Clara die het goedje in recordtijd had klaargestoomd.
'Doe jij het maar,' zei ik, 'je hebt hem tenslotte zelf gemaakt.'
'Een gentleman, hé?' lachte ze plagerig.
'Neen,' antwoordde ik, 'jij hebt de aansteker.'
Ze stak de joint op en blies de rook uit, een aantal nevelige slierten in de ruimte slingerend. Ogenblikkelijk verspreidde het een prikkelende geur die zich aan mijn neusgaten vastklampte, bijna alsof er een vleeshaak in mijn vel werd gedreven. Het duurde niet lang vooraleer Clara de rokende frietzak doorgaf. Ik trok de rook enkele malen binnen en genoot van het oude vertrouwde brandende gevoel in mijn keelgat, van waaruit de rest van de uitwerking zich leek op te bouwen.
'Heb je geen slaapplaats voor me?'
'Waarom?' Haar ogen werden groot van verbazing.
'Omdat het een lange weg naar huis is,' zei ik, 'en als we dan toch die zooi gaan roken dan kan het zijn dat ik straks nog niet zo snel zal rechtstaan.'
'Je bent toch niet zo'n gek die me vannacht zal mishandelen of doden, hé?' vroeg ze met een mengeling van scherts en ernst.
'Ik heb mijn mes niet meegebracht,' zei ik, 'dus daar hoef je je geen zorgen over te maken.'
'Goed,' besloot ze, 'dan blijf je maar. Je kan slapen op de sofa. Maar laat me morgenvroeg wel eventjes met rust. Ik heb een ochtendhumeur.'
'Slaap dan tot de middag.'
'Neem je genoegen met de sofa als bed of niet?'
'Als je me ontbijt aan bed brengt,' zei ik.
'Als je ontbijt aan bed wil dan slaap je vannacht maar in de keuken,' zei ze bars.
feedback van andere lezers- Magdalena
Einde eerste paragraaf: typfout: Het was wel degelijk een GLIMLACH...
Goed geschreven. Had wel graag wat meer gelezen over hoe mensen een gezichtsuitdrukking anders kunnen begrijpen. Heel plezant dat je dat uitgerekend met de Mona Lisa waagt
en ik ben blij dat ik deze keer de eerste ben die dit stukje las!
xxxx
Mephistopheles: Je was inderdaad de eerste deze keer. Driemaal eerste lezer zijn levert je vijf punten op trouwens, en vijfmaal eerste lezer zijn levert je tien punten op. Als je er in totaal vijftig bij mekaar weet te sprokkelen dan win je een prijs: een curryworst uit het beste frietkot van Gent.
Ik heb het niet zo voor de Mona Lisa. Ik ben dan ook van plan om dit schilderij in de toekomst nog meer door het slijk te halen...
Gr. - miepe
Zuuuuut, die Magdalééééna! ggg
(we hadden nochtans een contract getekend dat IK éérste zou zijn, pft)
En vandaag tadaratatataaaaa een misschien (we zullen zien) ZINVOLLE feedback, mijn beste Mephistopheles! Hier komt iemands hopelijk behoorlijke, gepaste, instructieve, léérrijke, efficiënte, passende kant-en-klaaaar commentaar. Een beetje een wel-en-weet zoals dat heet van een een een een (niks rijmt verder)
Soit
ô, nu vergat ik waarover je het had, ga toch nog eens alles overlezen.
« Ik heb geen twijfels over je kundigheid noch over je prestatie. Ik vind het uiterst knap hoe je stijl zich wegbaant. Ik ontwaar enkel een jonge inhoud van denken en doen. Dat is een volste recht. Je kan het misschien zien als een aanmoediging in een constructieve zin.
Misschien zou ik de pest hebben aan iets, niet op; gemoederen bedaardeN; en de rest is in futilitijd »
geslaagd?
Mephistopheles: Zinnig met de Z van Zorro deze keer miss Miepe...
En je hebt het zelfs twéé keer gelezen!
Een jonge inhoud van denken en doen? Tja, ik ben een kwarteeuw oud, acht jaar jonger dan de gekruisigde Christus trouwens. En weet je wat dat wil zeggen? Niets, helemaal niets. Maar als jong onschuldig wezentje dat helemaal niets van de wereld afweet kan ik natuurlijk niet beginnen doen alsof, hé? Of toch?
Als ik zoveel jaren later van nu oud, gek, seniel en mogelijk impotent ben (wat een pijnlijke gedachte is trouwens) en het groen achter de oren geruild heb voor grijs in de haren zal ik over wat meer volwassen dingen schrijven. Maar als ongerept fris bloempje kan ik voorlopig alleen maar over postpuberale onzin schrijven... - Mistaker
Wat een zeikwijf die Clara!
Ik heb ooit ergens gelezen dat die vreemde grijns van ML het gevolg zou zijn van de een of andere ziekte waardoor er iets mis was met haar gelaatsspieren.
Ik zou zetten: ontbijt OP bed
O ja: massalE opkomst (typfoutje)
Genoten hiervan, waarvoor dank Meph!
G
Mephistopheles: Een ziekte? Dat zou goed kunnen. Wie weet had ze wel lepra en is ze kort na de afwerking van het schilderij in ellende weggerot.
Ik twijfel altijd over dat ontbijt aan bed gedoe. Is het nu aan bed, of is het op bed? Ik weet het nooit zeker. Er is dan ook niemand die me ooit ontbijt aan of op bed is komen brengen... - jack
Gent boring? Ik ken het vooral van optredens in de frontline (zeer slechte zaal, dat wel) en de vooruit, en toneelstukken in theater tinnenpot in het prinsenkwartier. Vroeger woonde ik er dichtbij, ondertussen niet meer maar ik kom er af toe nog.
Veel te veel mensen op nen hoop, maar dat heb je met alle steden.
"... bedaardeN de gemoederen een beetje": lag dat ook aan het klavier? ;) Maar ik zie dat Miepe me voor was. We gaan hier nog eens moeten vechten om het primeursrecht!
Over die Mona Lisa heb ik dan weer gehoord dat er iets scheelde met haar tanden en dat dat de reden is dat ze ze niet toont bij het lachen. Tandhygiëne was nog geen gangbaar begrip in die tijd...!
Mephistopheles: Gent is zeker boring. Woon hier maar eens 13 jaar lang! Enne, in de Frontline ben ik ook nog geweest, maar dat is nu gedaan en het Steegje geworden. Een ellendige bedoening is het daar. Ik kom alleen nog in de Watson (Sherlock in het verhaal), voor de rest kom ik nauwelijks nog buiten.
Tja, jij en Miepe zullen het moeten uitvechten over dat primeursrecht. Ik stel een whisky wedstrijd voor. Eenvoudige regels. Blijven drinken en wie het eerst kotst of opgeeft is verloren... - GoNo2
Kan geen zinnig of onzinnig fb verzinnen !
Mephistopheles: Dat betekent dus dat je noch iets goed, noch iets slecht gezegd hebt. Dat is meer dan wat ik gedaan heb vandaag... - henny
Prachtige dialogen. Verder kan ik ook niets zinnigs meer zeggen.
Mephistopheles: Dat geeft niet. Er zit meer onzin in zinnige praat dan in stilzwijgen.
Dankje.
Gr. In - tessy
Ik vraag me niet af of mijn fb zinnig of onzinnig is als je maar verder schrijft en ik lekker mag blijven lezen ben ik content.
Mephistopheles: Een tevreden lezer is een tevreden schrijver.
Verder schrijven doe ik zeker, al kost het me de vingers - killea
Super, as always, Bert
xx
j
Mephistopheles: Happy with your choice of opinion.
Gr. - arwenn
Hoe je aan al die gedachten komt is me een raadsel. Maar hoe kan je zo zeker weten dat de 'glimlach' op het gezicht van mona lisa een pijnscheut was? En ik vraag me af of jij de enige bent die er zo over denkt. Wel heel gewaagd om de mona lisa aan de tand te voelen. Maar de enige die zeker weet wat mona lisa's lippen echt vormden is leonardo da vinci zelf. Wij kunnen alleen maar gokken.
Heel graag gelezen weer! Wachtend op de volgende...
Xx' arwenn
Mephistopheles: Heel zeker weet ik het natuurlijk nooit, maar ik vind er niet veel glimlach aan. En zelfs als het zo is is er weinig aan. het is een alledaagse uitdrukking, helemaal niet mysterieus zoals velen beweren - jan
een vreemd mens die Mona...
grtz
Mephistopheles: niets bijzonders eigenlijk - koyaanisqatsi
Ik heb altijd de indruk dat Mona verveeld een wind probeert af te knijpen. (m.a.w. van een glimlach merk ik ook niet veel)
Mephistopheles: Die glimlach zie ik er echt niet in, tenzij dat de norm van het glimlachen was tijdens de Renaissance.
Lijkt me maar een mager tijdperk in dat geval - manono
Ik vind de dialogen heel sterk en vlot geschreven. Voor mij ook interessant qua inhoud en ook omdat er een spanning zit tussen de twee personages.
Over de M.L. smile : ik zie deze meer en meer op TV: dames die teveel aan hun gezicht hebben laten prutsen. Volgens mij is die 'smile' technisch niet correct weergegeven.
Mephistopheles: er is te veel heisa om die glimlach, ik zie er niets bijzonders in. Tevens zou het me niet verbazen dat de dame op het schilderij iets onderliggend probeerde te onderdrukken. Tenzij ik slecht kijk, maar dat is allemaal perspectief en zo kan je de hele geschiedenis blijven redetwisten over een erg ordinaire glimlach..
|
