Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (40)
Aangezien het de voorgaande avond vrij laat geworden was sliepen we de volgende dag tot na de middag. De zon stond al hoog aan het hemelgewelf en de hitte had zich tot in elke uithoek van de flat gedreven, alsof we ontwaakten in de hel. De sofa was geen aangename slaapplaats geweest, voornamelijk omdat het oude rommel was met kussens die elke vijf minuten verschoven waardoor ik ze telkens weer fatsoenlijk moest leggen. Het had me voor het overgrote deel van de nacht wakker gehouden, en als je daar de irritatieratio van een stel muggen die je continu om de oren vliegen bij optelt, kom je zo ongeveer aan het percentage verprutst humeur er op dat ogenblik door mijn hoogst geprikkelde adertjes stroomde. Pas tegen de late ochtend had ik de slaap kunnen vatten en toen Clara me kort na de middag wekte was ik net lekker weggedommeld. Aangezien ze geschrokken was van het late uur had ze me op nogal ruwe wijze uit een heerlijke droom gewekt die ik me na het ontwaken niet meer voor de geest kon halen, ondanks een inspannende poging daartoe. Het was alsof ik een hemelse maaltijd verorberd had en me de smaak niet meer kon herinneren doordat deze verloren was gegaan eens de klauwen van de werkelijkheid het weefsel der fantasie finaal doorprikt hadden. Vreemd hoe de geest zich soms voordeed, hoe misleidend en huichelachtig het te werk kon gaan zoals het elk beeld weer kon weg nemen zonder het ooit terug tot je te laten doordringen. Alles kon plots uit de gedachten verdwijnen, uitgewist door het zout der dimensies, om slechts als een vale koorts weg te branden in de poriën van de tijd. Zo er al zekerheden waren, zaten ze niet noodzakelijk veilig in het eigen hoofd opgesloten, want dat was in veel gevallen de plaats waar de zekerheden vergingen tot onzekerheden en je overmand werd door twijfels, verwarringen en bedenkingen die onder de boezem van het speelse maanlicht als onweerswolken doorheen de gedachten trokken.
Door het gebrekkige slapen voelde ik me nog steeds uitgeput, met ledematen van lood. Het bewegen van armen en benen koste me de grootste moeite, een oud en vertrouwd gevoel dat ik meestal onderging door een sigaret te roken terwijl mijn bloedcirculatie geleidelijk aan weer in gang schoot. Zoals ik soms wakker werd had ik de indruk dat mijn lichaam in tijden van slaap telkens weer een gewisse dood was gestorven. Elke nieuwe dag was als een nieuwe bewustwording, een zoveelste wederopstanding aan de drempel van een zoveelste ondergang; en met de bittere smaak van onverschilligheid en honger tussen de tanden, kondigde de weerklank van het knekelhuis zich telkens weer aan.
'Wakker worden,' zei Clara terwijl ze me lichtjes door mekaar schudde, 'het is al laat. Door jouw schuld heb ik me overslapen.'
'Mijn schuld?' herhaalde ik onthutst, 'hé, wacht eens even…'
'Ik heb hier nu geen tijd voor,' zei ze nog steeds opgejaagd, 'je moet gaan. Ik heb nog een heleboel dingen te doen.'
'Ik veronderstel dat de croissants en de fruitsap voor een ander keertje zullen zijn, hé?'
'Dat zien we dan nog wel,' brieste ze, 'maar nu moet je gaan.'
Haar stem klonk opgewonden en bijzonder uit balans, alsof er plots een onheilspellend gegeven tot haar was doorgedrongen. Een angstige fonkeling dook sporadisch in haar ogen op, en hoewel ze zich zichtbaar inspande om haar gedrag zo ordinair mogelijk te houden was het goed aan haar te zien dat ze de controle over haar zelfbeheersing verloren was.
Terwijl ik rechtstond stapte ze driftig op de deur af die ze ogenblikkelijk opende. De boodschap was klaar en duidelijk.
'Jij bent plots wel heel erg opgefokt,' zei ik eens ik de deuropening bereikt had, 'hoe komt het?'
'Ik zei je toch al dat ik hier niet de tijd voor heb,' klaagde ze, 'je moet echt gaan. Maak het niet nog moeilijker dan het al is.'
Haar haast om zich van me te ontdoen was verbazingwekkend, en ik kreeg er zo haast een surreëel gevoel bij, iets wat me deed denken dat ik misschien nog steeds aan het dromen was. Ze gedroeg zich als een gehuwde vrouw die zo snel mogelijk haar minnaar uit de deur wilde krijgen omdat manlief in aantocht was, wat ik een erg komische gedachte vond gezien de omstandigheden. Daartegenover vond ik het ook belachelijk, zo niet ergerlijk, omdat ik haar amper aangeraakt had, laat staan dat ik mijn geslacht in al haar lichaamsholtes gepropt zou hebben. Ik hoopte maar dat er niet zo dadelijk een of ander vriendje van haar zou verschijnen wiens territoriumgedrag hem ertoe zou nopen om zijn zogezegde beledigde eer te redden. Ik had de godganse nacht als een kakkerlak op haar sofa gelegen terwijl de muggen me onophoudelijk bestookt hadden; zo er al een eer geweest was die op enige manier dan ook beledigd was geweest, dan was het de mijne wel.
'Waarom doe je zo plots?' vroeg ik haar, 'we hebben toch niet geneukt?'
'Natuurlijk hebben we niet geneukt,' zei ze, 'wat dacht je wel? Ik heb alleen nog een heleboel dingen te doen vandaag en zou het waarderen als je me de tijd gaf om die te doen. We hebben ons erg overslapen.'
'Overslapen maar nauwelijks geslapen,' zuchtte ik, 'en zelfs geen ontbijt.'
'Hier,' zei ze terwijl ze enkele muntstukjes in mijn handen stopte, 'pak aan.'
'Wat moet ik hiermee?' vroeg ik haar in verwarring.
'Voor de croissants,' zei ze, 'de fruitsap regel je zelf maar.'
Ze sloeg de deur dicht met een harde en luide klap als gevolg, en dat was het dan. Nog geen vijf minuten geleden lag ik te dromen over God weet wat en plots stond ik in de gang, als afval aan de deur gezet. De snelheid waarmee ze me buiten gewerkt had moet een record geweest zijn. Je zou haast beginnen denken dat ze een lijk verborgen hield in haar kleerkast, of eender welk ander vreselijk geheim probeerde achter te houden zoals ze zich plots zo opgewonden en paniekerig had gedragen.
feedback van andere lezers- miepe
en hier iiiiiiisssssss Ambetante Miepe (hopelijk als éérste) en ambetante Miepe hééft een foutje gevonden dat tegen de schenen van de werkwoordregel schopt. Ambetante Miepe laat de anderen raden. Tot hier Ambetante Miepe
nu wordt ze "lief"
eigenlijk het voor mij leukste deel. Er wordt wat afgevraagd en daar hou ik van. Volgens mij komt mama straks de was ophalen!
(ô ik zie Jack afkomen, ik moet die voor zijn! snel drukken op de uitstekend bol en....)
Mephistopheles: Ik zou het niet weten of mama de was komt ophalen. Ik heb ze in elk geval niet gezien.
Zo dus dat laatste stukje is hoe je bent als je lief doet. Ik veronderstel dat er al veel van een kale kermis zijn thuisgekomen, hé?
Dankjewel voor de geschonken tijd, zo deze kostbaar was...
Gr. - jack
KostTe me de grootste moeite >> heb ik goed geraden, ambetante Miepe? :) Fijn dat je nog iets overliet voor lastige Jack, nadat je ging lopen met de eer van de eerste fb! :D
"weerklank van het knekelhuis" godverdoeme dat is een mooie opeenvolging van woordjes!
Trouwens, over uw thematiek: zo puberaal is die niet he. Is De Avonden dan ook puberaal? En Brusselmans zijn eerste boeken? Neeneet, ge zijt goed bezig.
Ge weet hier weer op meesterlijke wijze sfeer op te wekken, trouwens. Suspens!
Mephistopheles: Ik ben niet zo'n fan van de eerste boeken van Brusselmans. Zwak geschreven in mijn ogen, zo droog, eentoning, geen risico's. Niet dat ik hem volledig wil afkraken want van zijn latere werk zijn er een aantal boeken die ik wel kan waarderen.
Dat van dat 'puberale' bedoelde ik nogal cynisch eigenlijk... - Magdalena
Yes. Genoten!
Ik hoop dat er wel een verklaring voor Clara's gedrag komt, ben heel nieuwsgierig. Ik dacht dat zo'n scenes enkel gebeurden na seks met iemand met bindingsangst?
knipoog
Mephistopheles: Alleen met iemand met bindingsangst? Maar we hadden helemaal niks gedaan met mekaar, behalve bekvechten en discussieren. De verklaring komt in elk geval nog, maar je zal eventjes moeten wachten. - killea
a five minute shove out the door, written with all the aspects of a novel, suspense, tension, verve and the cliff hanger, leaving the reader waiting for the next.....
xx
j
Mephistopheles: It will still take a long time before everything's finished. Feels like I'm battling a monster with just my fingers as weapons... - Mistaker
Ik vind de vroege Brusselmansen juist beter dan de latere, vooral Prachtige ogen en De man die werk vond.
Ben benieuwd naar de verklaring van Clara's gedrag.
Is het niet HET fruitsap?
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ik heb het meer voor zijn latere dingen, hoewel zijn allernieuwste boek verschrikkelijk saai is.
HET fruitsap? Ben je zeker dat het niet De is?
Gr. - arwenn
toch wel heel erg nieuwsgierig wat clara zo van streek maakte...
en ik vind het redelijk ongastvrij om je zomaar de deur uit te zetten, ik zou bijna medelijden met je krijgen:))
lekker gelezen! Mooie cliffhanger, ben benieuwd...
XX' Arwenn
Mephistopheles: Bijna medelijden? Dus NIET helemaal? *snik* *snik*
Het was inderdaad niet zo'n propere manier om iemand duidelijk te maken dat de aanwezigheid inmiddels ongewenst geworden is. De reden waarom volgt nog, maar duurt wel eventjes... - tessy
Ik heb ook een beetje medelijden hoor.. echt waar :-)
Mephistopheles: Ik ben blij met je medelijden. Dat krijg ik niet vaak.. - henny
Uitstekend deel. Wat er in Clara gevaren is... Ik zal het wel lezen.
Mephistopheles: De verklaring kan nog eventjes duren... - jan
en daar sta je dan..
Mephistopheles: inmiddels zit ik weer,
Gr. - koyaanisqatsi
Zelfs geen godverrekte oudbakken boterham met choco!!!
Mephistopheles: Op voorwaarde dat het Nutella is! - manono
Jammer dat dit geen boek is. Al die stukjes.
Nu wordt het ook nog spannend.
Mephistopheles: Ik hoop er ooit een boek uit te krijgen, wanneer het af is. Zal geen maand meer duren denk ik. Of het gaat lukken weet ik niet, maar wie niet waagt niet wint, en wie niet wint is niet zo goed gezind
|
