Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (46)
Suikerklontje trok erop uit om naar de prijs van het flesje te gaan kijken, en hij deed het met opvallend veel enthousiasme moet ik zeggen. Misschien probeerde hij zich wel op te werken in de warenhuishiërarchie en was hij van plan om er ooit zelf de lakens uit te delen, maar hij deed het misschien ook wel als je hem er een paar stuivers voor gaf, die indruk wekte hij in elk geval. Hij was als een vlijtige bever, een rusteloze doe-het-zelver met de geur van ambitie en eerzucht dampend uit zijn oksels. Met zijn zweetdruppels had je vast wel een elixir kunnen maken dat een slak in een luipaard veranderde. Tegen dat hij teruggekeerd was waren er amper twee minuten verstreken. Hij mocht dan ogen als suikerklontjes gehad hebben, maar zijn benen waren klaarblijkelijk van dynamiet.
'Eén euro negentig,' zei hij tegen de kassier die er opgelucht uitzag dat het dilemma achter de kiezen was.
'Nogmaals mijn excuses, meneer,' pufte hij nerveus terwijl hij zijn ding begon te doen. Suikerklontje schonk me slechts een bescheiden hoofdknikje en verdween daarna weer, opnieuw in hoogdravend tempo, alsof hij onophoudelijk met zijn blote voeten over hete kolen moest hollen. Hij deed me wat denken aan een reddingswerker die steeds paraat moest staan om iets of iemand van de verdrinkingsdood te redden, wat in het geval van de kassier geen onmogelijk scenario was gezien al het pus dat die puisten van hem ongetwijfeld met zich meezeulden. Als al die landmijntjes op zijn weinig egale gezicht met zijn allen gezamenlijk tot ontploffing kwamen dan verzoop hij vast wel in zijn eigen wondvocht als er niet tijdig ingegrepen werd.
Nadat ik betaald had en alles in een plastieken zakje gepropt had trok ik naar de sleutelmaker, die naar ik hoopte mijn sleutels inmiddels wel gedupliceerd zou hebben. Mijn uitje had naar mijn mening lang genoeg geduurd en ik verlangde er naar om me terug op te sluiten voor een aantal dagen, wat telkens weer geweldig was omdat de grootste vrijheden van de geest verankerd lagen in het alleen zijn, aangezien dit een bandeloos bestaan met zich meebracht. Geen gevoel was beter dan de bewuste onzichtbaarheid, zo je erin bleef slagen om de onzichtbaarheid in een zichtbaar perspectief te plaatsen. Anders leidde het tot waanzin, verval, geestelijke anarchie, zelfbedrog en uiteindelijk - in mijn geval tenminste - tot vele lange nachten zittend aan de tapkast in de Sherlock, het hoofd voorover gebogen over een koud glas en elke gedachte en gevoel troebel en wazig, alsof eigen indrukken geleidelijk aan onzichtbaar begonnen te worden voor de zintuigen.
Toen de sleutelmaker me opmerkte groette hij me opnieuw erg hartelijk. Weer die million dollar smile op zijn gelaat, met zijn ontblote tanden blinkend als edelstenen.
'Goed gewinkeld, meneer?'
'Hoe is het met mijn sleutels?'
'Die heb ik hier voor u.'
Hij nam twee sleutels die naast het rek lagen en plaatste ze voor mijn neus. Ik schrok toen ik ze te zien kreeg want ze hadden een geelgekleurde rand.
'Wat is dit?' vroeg ik, hem erop wijzend.
'Een gekleurd boordje, meneer.'
'Dat had ik toch niet gevraagd?'
'U vroeg me uw sleutels te dupliceren zonder ze daarbij in een bepaalde kleur te zetten of in een patroontjesmotief, en daar heb ik me aan gehouden.'
'Maar je hebt ze een gekleurde boord gegeven. Daar had ik toch helemaal niets over gezegd?'
'Geen kleurtjes, geen patroontjes meneer. Dat is wat u me daarstraks zei.'
'Waarom geef je me dan een gekleurde boord?'
'Dat is standaard meneer. Dat heeft niets te maken met patroontjes en kleurtjes. Die gekleurde boord krijgt u er altijd bij.'
'Dus je rekent het niet extra aan?'
'Natuurlijk niet, meneer.'
'Goed,' zuchtte ik, 'dan is het oké veronderstel ik. Hoewel ik toch liever een ander kleurtje had gehad dan geel. Ik zie al genoeg geel met die pestzon van de laatste tijd.'
'U kunt de boord gerust in een nieuw kleurtje laten zetten, meneer. Dat is geen enkel probleem. Maar dan moet ik u uiteraard wel extra aanrekenen.'
'Laat maar zo, wijsneus. Geef me die gele dan maar. Eigenlijk zie ik niet in waarom ik hier voor zou moeten betalen. Je hebt me zo net het meest homofiele stel sleutels aller tijden gemaakt. Zelfs George Michael zou me uitlachen. Besef je dat wel?'
'Als u niet betaalt krijgt u de sleutels niet, meneer.'
'Hoeveel kost die rotzooi?'
'Vijftien euro.'
'Vijftien euro! Maar je zei dat je die gekleurde boord er niet bij rekende!'
'Die boord is er niet bij gerekend, meneer. Als u die gekleurde boord echter niet wenst kan ik natuurlijk uw sleutels ook gewoon bijmaken zonder ze een gekleurde boord te geven.'
'Maar waarom heb je dat vanaf het prille begin dan niet gedaan?' brieste ik, 'dat is wat ik wou. Ik hoefde die gekleurde boord helemaal niet!'
'Meestal maken mensen hier nooit problemen over, meneer. Er is niemand die zich stoort aan het feit dat een gedupliceerde sleutel met een gekleurde boord komt. U bent de eerste. Als na verloop van tijd iedereen tevreden schijnt dan ga je ervan uit dat elke klant dat wel zal zijn. Ik dacht dat u net als iedereen wel tevreden zou zijn.'
'Dan heb je verkeerd gedacht,' antwoordde ik, 'toen ik zei geen kleurtjes bedoelde ik geen kleurtjes. Die boord hoorde daarbij.'
'Goed meneer, dan maak hem in een oud motief. Ik moet u wel aanrekenen natuurlijk.'
'Vergeet het,' zei ik, 'ik geef jou geen cent meer. Ik doe het hier wel mee.'
'Goed meneer, vijftien euro dan.'
Ik betaalde hem het geld.
'Prettige dag nog verder, meneer,' zei hij, opgewekt het geld in een laatje leggend.
'Na jou kan het niet meer stuk,' reageerde ik bitter.
feedback van andere lezers- tessy
Was het geen gouden randje ? graag gelezen opnieuw
Mephistopheles: Geel toch dacht ik? hoewel goud beter was geweest voor een prijs van vijftien euro. Als ik het daarna opnieuw in een staaf smolt en vervolgens verkocht had het me vast wel wat bling bling opgeleverd - jan
getver een gele boord aan een sleutel, ik kan me wel voorstellen dat je pissig bent, die man was vast hardhorend en doof tegelijk!
grtz
Mephistopheles: Oftewel wast een hippie. Of gewoon gek. Je moet immers gek zijn om in mijn verhaaltjes te mogen meedoen.... - jack
het zijn ontblOTE tanden.
Paragraaf 1 en 2 zijn weer heel sterk.
Dat wondvocht ontneemt me de eetlust, dat is een hele prestatie!
Mephistopheles: Jack, ik kan je de eetlust ontnemen op duizend manieren. Ik kan zelfs een hond de eetlust ontnemen op duizend manieren.
Dus laat je ontblOTE tandjes nog niet zo snel de vrije loop in een stuk vlees, want mijn vieze praatjes zijn nooit ver weg.... - arwenn
gatverdamme... ik zi ezo voor me hoe het hele gezicht van die vent uiteenspat.
bah!
sterk stukje schrijven! fijn gelezen, like always.
XX" arwenn
Mephistopheles: Het is natuurlijk niet erg sympathiek van me om te lachen met de kwaaltjes van anderen, maar in sommige gevallen kan je er werkelijk niet naast kijken - Mistaker
Gerse aflevering weer.
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ik weet eigenlijk nog steeds niet goed wat 'gers' nu precies betekent... - killea
great as always, Bert
xx
j
Mephistopheles: I bow with gratitude
xxx - henny
Vijftien euro! Ja, dan mag er wel een goude randje om, inplaats van een gele.
Heel mooi vervolg.
Mephistopheles: Voor vijtien euro mogen ze er van mij een ingebouwde minibar bijvoegen - koyaanisqatsi
Een homofiel stel... sleutels!!! Al een geluk dat het randje niet roze was!!!!
Great stuff, as usual, Maestro!
Mephistopheles: Snap niet waarom al die versieringen nodig zijn. Een sleutel dient om een deur te openen. Die verrekte kleurtjes altijd... - manono
Ik lees verder
Mephistopheles: ik schrijf verder
dankje
|
