|
< terug
gelikt en gewogen
Mijn geboorte-binnenkomst viel knal binnen de carnavalperiode. Ik bofkontte een vreugdevolle wereld in en dat tekent uiteraard een natuur. Ik houd er die blijvende feestneus aan over.
Dit gebeurde naar aanleiding van het voor de twaalfde keer opnieuw heuglijk verjaren.
Moeder bracht me het ondertussen jaarlijks geworden klein-plat-geschenk. Binnenshuis vond niemand dit moment nog spannend. Broers en zus waren immers ontgoocheld om het onverdeelbare aan mijn kado.
Voor hun eigen verjaardagen verzochten ze paps en mams om het honderd-en-zoveelste nieuwe Jommekesalbum, waarna het geschenk bijna aan flarden werd gescheurd tijdens een uitruziën om wie dat boek het eerst mocht lezen. Meestal won mijn pa het duel en trok er triomfantelijk het toilet mee in nog voor het aansnijden van de verjaardagstaart.
Nu, mijn klein-plat-pakje bevatte éénmalige nuttigheden: tien Belgische Ongebruikte Postzegels.
Daarmee was het mogelijk om tien personen buiten telefoon of ander gehoor te bereiken. De meesten onder hen bevonden zich in de toen voor mij nog verre landen als Nederland, Frankrijk en Engeland.
Zuster Hertrudis woonde dan wel in België, in mijn klas, maar haar ziel kon je slechts per brief bereiken. Ik speculeerde graag op haar onvervulde kinderwens. Ik was eigenlijk een doorslechte slijmleerlinge die slinks Zuster Hertrudis' anima wist te veroveren in het uitpennen van sentimentele persoonlijk aan haar gerichte gedichtjes. De straffen die ik opliep waren ten gevolge daarvan mild, soms zelfs zachtzinnig. Aan haar richtte ik brief negen.
Ik schoof ze allen in de enveloppe, ritste de postzegels van elkaar los en doopte ze één voor één met mijn mondwater. Vervolgens knuppelde ik die met de vuist in de rechter bovenhoek van de omslag.
Er bleef nog één postzegel over.
Na het voor de negende keer vastpakken, het onderlikken en in de hoek zetten van Koning Boudewijn, overviel me dat schuldgevoel.
In een vlaag van kinderlijke mea culpa besloot ik de tiende postzegel voor een bekentenis aan Koning Boudewijn te gebruiken.
«Lieve koning Boudewijn,» zo begon die brief. Ik wist in werkelijkheid niet hoe je een koning mooi inpakte; of je dat in gehachte, hoogeachte, zeerheerwaarde of nog andere aansprekingen deed. Ik koos dus voor die lieve term, iets waar vast niemand ooit boos om wordt.
«Lieve koning Boudewijn,
Ik heb ondertussen negen postzegels gebruikt.
Ik heb u al zoveel keer van elkaar gescheurd. Ik heb u al zoveel keer gelikt. Ik heb u al zoveel keer in de hoek gezet. Het spijt me, maar ik moet het nog één keer doen. Deze keer voor u. Ik moet u nog iets bekennen... »
En dat de koning het prettig vond om tien keer gelikt en verdrukt door mij te worden bewees hij een tijd later persoonlijk. In een omslag stak een kaartje met in sire'lijke letters:
«Lieve Hilde, ...»
Ik bekeek de postzegel en vroeg me af of hij met plezier aan zichzelf had gesnoept. Zou hij dat nu ook bekennen?
feedback van andere lezers- GoNo2
De koning hoeft geen postzegels te plakken. Brieven van en naar de koning zijn portvrij ( althans vroeger toch).
miepe: inderdaaaad, er was hélemaal geen postzegel meer op de envelop....
zie je wel?
ggg - sk
Met graagte gelezen. Tof cadeau eigenlijk, niet meer van deze tijd zeker.. Nooit bij stil gestaan, al zou ik zelf nooit aarzelen om aan mezelf te likken :-D
Gr Kenneth
miepe: ik wel! ik ben niet goed voor de gezondheid
teveel zout
bedankt sk! - tessy
Heerlijk verhaaltje, met een glimlach gelezen
miepe: merci, doet me plezier tess! - Mistaker
Koning Boudewijn wist vast niet eens dat er postzegels bestaan.
G x
miepe: mo ba jaai, mo ba jaai
die wist dat heel goed...
hij... ach de gulzigaard
ggg - ghislaine
Inderdaad Gono, post naar en van Laken is nu nog zonder postzegel
Miepje je hebt jezelf weer overtroffen
miepe: ok, de Koning heeft me bekend... dat hij alle postzegels eerst oplikt en vervolgens gewoon opeet
haaaaaaaaa (lach me nu zelf een breuk, op mijn dooie ééntje)
maar ik zal niks zeggen zolang deze lieve man niet zalig is verklaard - jan
het was een koning om van te snoepen miepe!
grtz
miepe: jaat, Jan, jaat
die van nu een beetje minder
ik neem een postzegel met vogeltjes om aan te likken nu
gggg - backie
Ik geloof je.
Ooit maken ze een postzegel met u erop en dan stuur ik je elke dag een brief. Niet dat ik zo graag schrijf, maar bepaalde personen lik ik maar al te graag.
lik-lik princesa
miepe: ik sta in de boekjes als "onverteerbaar"
ggg
maar je kan altijd eens proberen. er zijn wel vaker drukfouten
|
