naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Mijn buurvrouw

door roggemanj

Mijn buurvrouw Jeanne

In betere tijden was ze altijd op haar post, nooit kon ze stilzitten, en ondanks haar hoge leeftijd kon je haar terugvinden bovenaan een veel te hoge ladder, kon je haar de tuin zien omspitten alsof ze twintig lentes telde.
Nu zit ze ineengedoken op haar vertrouwde stoel in het bejaardentehuis, elke week probeer ik haar te bezoeken wanneer mijn taken me dat toelaten, ik doe echt mijn best om haar niet te vergeten, ik weet dat ze het zalig vind als ik langskom, we kunnen met elkaar praten alsof ze mijn leeftijdsgenoot is, ze weet wat ik voel en denk en omgekeerd, ik ben bang dat de dag zal komen dat ze er niet meer zal zijn, ze nadert nu stilaan de honderd, je bent oud zonder dat je het zelf beseft zegt ze dan smalend.
Haar grote huis staat nu al verscheidene jaren leeg tegenover mijn huisje, in gedachten zie ik haar de notenbladeren opvegen van de gigantisch grote notelaar op haar binnenkoer, steevast hetzelfde beeld, met de vertrouwde short en gemakkelijke pantoffels aan haar voeten zag je ze over en weer schuifelen en als ik dan een dag niet langskwam zei ze dat ze me gemist had, niet met dezelfde woorden maar ik kon het toch uitmaken uit wat ze me vertelde.
Ze voelt zich gevangen genomen, opgesloten daar in het kraaknette bejaardentehuis, haar ogen zeggen me dat ze pijn heeft vanbinnen, het vuur in haar is uitgedoofd en telkens ze me ziet probeert ze plannen met mij te smeden om terug naar huis te komen, soms zit ik met tranen in mijn ogen naar haar klaagzang te luisteren, ik voel met haar mee, ik zou haar helpen ontsnappen uit de gevangenis die deze plek voor haar geworden is.
Ik probeer haar af te leiden met over het weer te praten maar al snel heeft ze me door en wijst ze me op hoe fijn we het hadden ginder samen in onze straat, hoe we elkaar opzochten telkens we daar de kans toe kregen. Ik woon op een groot stuk bouwgrond dat ik destijds van haar kon kopen voor een lachwekkend lage prijs, gewoon omdat ik het was, dit gebaar zal ik nooit vergeten en uit respect zal ik deze plek ook nooit verlaten, ik zal er alles aan doen dat deze plek nooit uit handen gegeven word.
Inmiddels is de jonge verpleegster een kom met warme havermoutpap komen brengen en met lieve stem zet ze mijn buurvrouwtje aan tot eten, ze bekijkt me en onmiddellijk weet ik wat er in haar omgaat, ze is zo sterk vanbinnen, sterk als een jonge vrouw die zich niet gewonnen wil geven aan wat er haar overkomen is.Ik besef heel goed dat dit heel zwaar voor haar is en nog meer dat ik totaal machteloos ben om hier ook maar iets aan te veranderen.
Ik probeer dankbaar te zijn voor de tijd die ik samen met haar kan doorbrengen en terwijl ik dit schrijf voel ik mijn keel die dichtgeknepen word.
Haar kleine gerimpelde handjes hebben moeite om de breinaalden te hanteren, ze is bezig aan de derde sjaal die ze voor haar kleinkinderen aan het breien is en altijd in dezelfde rode kleur.

Ik neem afscheid van haar en beloof haar dat ik snel terug zal komen en ik haar een kleinigheid zal meebrengen, in dat opzicht lijkt ze wel een klein kind te zijn, ze is opgezet met een kleinigheid ook al is dat maar een doosje snoep, hoe klein ook.
Op weg naar huis fiets ik sneller dan anders, ik kom heel graag bij haar op bezoek en toch heb ik hartepijn als ik haar zo zie wegkwijnen ginder…

feedback van andere lezers

• geertje
  PRACHTIG VERWOORD johan
  de vergankelijkheid van wat ooit was, nooit meer zal zijn, en de beangstigende sfeer in een rusthuis...
  
  de gevoelens, gekoesterd voor elkaar, zijn blijven bestaan.
  de fijne details... het respect... klasse met de grote K
  liefs, geertje
  roggemanj: :-) mooie reactie....ben er weer zoals gewoonlijk stil van
  
  groetjes, johan
• Punster
  Hartverscheurend zonder meligheid. Je tekst zou uitstekend zijn als je niet vergeet zinnen door punten te scheiden, ipv door komma's. de zin die begint met 'Ze voelt zich gevangen genomen, opgesloten...'
  wordt zo nogal lang.
  roggemanj: ik begrijp heel goed wat je bedoeld maar bij mij is het gewoon de bedoeling van die dingen uit me te schrijven.Toch bedankt voor je fijne reactie.Groetjes, johan
• VickyLievens
  heel mooi
  wel triestig
  goed geschreven
  groetjes Vicky
  roggemanj: Is nu eenmaal re realiteit die ik probeer weer te geven, toch bedankt voor je fijne reactie.Groetjes, johan