|
< terug
zoeken naar bevrediging (flarden)
Toen deze morgen de wekker afliep kreeg ik mijn ogen niet zo goed open, de wekker is tevens mijn gsm die ik dan ook onmiddellijk controleer op enige tekens van leven maar net wanneer je iemand verwacht, blijft het stil en dan voel je pas eenzaamheid want iedereen of toch bijna, ligt nog met het vel over de ogen en sommige doen in hun dromen wat in het echt niet mag.
Dromen, geld zou ik ervoor geven want ze zijn me nooit eens gunstig. Ik overdenk zo af en toe mijn leven, of neen, niet zo af en toe, eigenlijk is dat een constante lijn die ik maar niet wil verlaten. Wat heb ik al bereikt en wat kan ik nog bereiken? Het antwoord blijft stil, er is geen verschijning van een lichtgevende man met baard en engeltjes zijn er al evenmin te zien.
Soms kan het leven verwarring brengen, neem nu mij. Je denkt, ik ben er, alles is in orde en dit heb ik nu echt voor elkaar maar wanneer ik deze morgen in de spiegel keek ontbrak mij dat vleugje geluk, ik zie het aan mijn doffe blik waarin gevoel voorgoed verdreven wordt want gevoelig zijn dat mag niet, het brengt enkel maar verdriet en elke dag vraag ik me af, komt er ooit een einde aan deze liefdeloze droom want de romantische zijde van mijn bestaan verlangt naar melk en honing en kaarsen en kaarsvet en rozen met hun doornen met een zacht muziekje.
Kom laat ons heerlijk vrijen, opgaan in elkaar, ik hou dat uren vol, wil je betasten, voelen, ik wil je ziel aanraken maar als ik in die spiegel kijk staat er niemand naast me, ik vind enkel mezelf terug en hoor geen stemmen want ik voel me heel normaal en ook zo angstig dat liefde mijn hart nooit zal verwarmen
en dan verlang ik naar een soort bevrijding, is dit de kilte van de dood?
Kom laat ons heerlijk vrijen, dan ben ik niet alleen.
feedback van andere lezers- GoNo2
Ja, ik ken dat, maar er is ook nog de handkar hé?
yellow: haha, ja dat is wel grappig hoe je dat zegt, maar je hebt gelijk,
groetjes en bedankt voor je fb,
Marc
|
