Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (49)
We praatten nog een tijdje door, voornamelijk de Tsjech die over zijn Zuid-Amerikaanse escapades en ambities begon te vertellen, steeds met de nodige dosis bijtend sarcasme waar hij al zijn verhalen mee doorspekte. Hij was als een schilder die steeds een meesterwerk tot stand probeerde te brengen, met woorden als penseelstroken die het wit van het canvas verbloemden met de meest uitzinnige kleuren. Soms wekte hij de indruk van een zangvogel, een soort lijster dat probeerde te zingen maar slechts kraaiachtige geluiden wist te produceren. Tijdens zijn spraak bewoog hij voortdurend, gesticulerend als een dirigent die een bombastische improvisatie tevoorschijn toverde. Zijn ogen stonden eveneens nooit stil, voortdurend in beweging, alsof ze perfect afgestemd waren op de cadans van zijn bewegende lichaam.
Na een aantal rondjes kwamen we op het terras terecht, waar het heel wat aangenamer toeven was gezien het mooie weer waarop we getrakteerd werden. Met uitzondering van Fred die me geregeld een waarschuwing naar het hoofd slingerde over de rekening of iets dergelijks was het best een leefbaar dagje, leefbaar genoeg tenminste om mezelf niet onder de eerste de beste voorbijsnellende tram te werpen.
'Hoe is het met je huurprobleem?' vroeg Ed die er inmiddels bij was komen zitten.
'Moet je me dat echt iedere keer vragen?' zuchtte ik.
'Jij had daarnet de beleefdheid om in te zitten met mijn gezondheid, dus was het tonen van mijn bezorgdheid jegens je huurprobleem het minste wat ik kon doen.'
'Een plichtsgetrouwe moralist, hé?'
'Neen, een vriend die een wederdienst verleent.'
'Dat is niet nodig. Laat dat quid pro quo gedoe maar achterwege.'
Kort daarop arriveerde Frank, zoals altijd waggelend van dronkenschap. Traag en onhandig, zonder iets of iemand op te merken, begaf hij zich naar binnen, in de richting van de tapkast.
'Moet je hem zien,' gniffelde Ed, 'hij lijkt wel een wandelend lijk zoals hij stapt. Hij beseft nauwelijks nog van zichzelf dat hij in leven is. Zelfs de doden worden depressief van hem. Wel, die doodswens van hem zal nog uitkomen als hij zo verder doet.'
Het was moeilijk tegen te spreken. Telkens wanneer je hem zag kon je het aan hem zien, de terugval, de regressie, de vermoeidheid in de ogen. Boven zijn hoofd zweefde een ingebeelde klok die verder tikte, trager en trager, doch snel afstormend op het uiteindelijke punt van stilstand, dat al aan zijn handen en voeten was beginnen knagen, opvallende zwellingen veroorzakend. Het was een weinig aantrekkelijk zicht. Zo zag een dode er waarschijnlijk uit als hij uit het graf was opgestaan, maar het was nog waarschijnlijker dat hij er weldra in ter ruste zou gelegd worden als zijn waanzin nog lang aanhield.
'Hij orkestreert zijn eigen dood alsof het een soort kunstwerk is,' zei Ed, zijn stem een mengeling van spot en bezorgdheid, 'alsof hij één gigantisch treurspel aan het opvoeren is, met zichzelf in de hoofdrol. Weet je wat het is? Hij staat er niet bij stil wat anderen tegen hem zeggen. Hij heeft er geen horen naar, naar niemand. Je kunt nog honderd redenen opsommen om zichzelf niet de dood in te drinken maar die sufkop is koppiger dan een muur. Zelfs een ezel zou er gek van worden. Hij zit daar maar, en dan kijkt hij je aan met die meelijwekkende blik van hem. Je weet wel, een beetje zoals een oude trouwe hond die op het punt staat om voor eeuwig en altijd de ogen te sluiten. Hij maakt er haast een tragedie van. Shakespeare, Euripides, Sophocles, ze hadden hem met plezier op de planken gezet.'
'Overdrijf je nu niet een beetje?'
'Ik overdrijf nooit,' zei Ed vastberaden.
'Ken je iemand die me wat marihuana kan verkopen?' vroeg de Tsjech plots, alsof hij het gesprek een andere wending wilde geven. Waarschijnlijk had Ed hem al eerder op de dag de oren van de kop gezaagd over Frank en voelde hij er niet veel voor om het nog eens aan te horen, wat ik me goed kon voorstellen want Ed kon wel een uurtje of twee door gaan. In elk geval verbaasde ik me een beetje dat de Tsjech zo lang gewacht had met het stellen van zijn vraag, want meestal was het een van de eerste dingen die hij naar je hoofd slingerde als je hem tegen het lijf liep.
'Ik ken wel iemand,' zei ik tenslotte, blij om eventjes van Ed verlost te zijn, 'maar het is een vies vet varken en hij komt maar zelden van zijn mesthoop, wat betekent dat ik er heen zou moeten trekken om het te gaan halen.'
'Waar wacht je op?'
'Ik ben jouw boodschappenjongetje niet.'
'Hermes deed het voor de goden.'
'Ik ben Hermes niet, en jij behoort niet tot de goden.'
'Ik betaal als jij het gaat halen,' probeerde hij verder.
'Je zei daarstraks dat je platzak was.'
'Zo goed als, maar dit kan er nog wel af.'
'Ik wil je gerust een plannetje uittekenen,' vertelde ik hem, 'dan lukt het je wel om de weg te vinden. Maar ik ga er niet heen.'
'Laat maar,' zuchtte hij, 'krijg dan maar de pest met dat plannetje van je.'
Fred verscheen met nog een rondje dat we besteld hadden. Hij zag er moe uit, afgepeigerd als een stier die een uur lang met drie matadors gestreden had. Zo dadelijk stortte hij nog in, de arme flikker. Was het niet vermoeidheid, dan wel van dronkenschap, want de jenevergeur die hem steeds omringde werd alsmaar sterker, alsof het hem als een insect aan het opvreten was. Als je een ontstopper in zijn reet ramde en hem er dan weer uittrok, kwam er vast wel een litertje jenever of twee uitgedruppeld. In elk geval voldoende om een stel patertjes een gezellige namiddag onder God's toornige hemel te gunnen.
'Hier,' zuchtte hij, zijn tong tot aan zijn knieën, 'en laat het jullie smaken want hierna is het afgelopen. Ik ga dadelijk sluiten.'
'Begin niet te zeiken,' zei Ed, 'het is amper zes uur. De avond moet nog beginnen. Je blijft open en daarmee basta!'
'Daar heb jij je niet mee te bemoeien!' brulde Fred, plots ontploffend, 'ik draai hier het zaakje. Jij slaapt hier slechts op de zetel omdat je nergens anders terecht kunt. Als ik zeg dat ik sluit, dan sluit ik!'
'Je gooit de klanten er niet uit tot het sluitingsuur is,' schreeuwde Ed terug.
Omdat hij al jaren in het café sliep had hij de gewoonte aangekweekt om zich nogal bazig op te stellen tegenover Fred, die er na een dagje zwoegen achter de toog alles behalve tegen bestand was, wat telkens weer uitmondde in een opvliegende ruzie tussen het tweetal. Fred dreigde dan dat hij Ed eruit zou schoppen, hem op straat zou zetten, enzovoort. Maar het kwam er uiteindelijk nooit van, en jaar in jaar uit ruzieden ze gewoon verder, alsof de tijd er al eeuwen stilstond.
feedback van andere lezers- GoNo2
Prachtig !
Mephistopheles: Dankuwel! - jack
Jep, goed stuk. Dat cafe staat me hoe langer hoe meer aan.
Eén ietsiepietsie opmerkinkje:
Een soort lijster DIE ...
:-)
Mephistopheles: Ik reageer wat laat, sorry daarvoor. Van Donderdag tot Maandag in Dessel gezeten (Graspop, ondanks de zwakke affiche). En had eergisteren en gisteren toch eventjes wat tijd nodig om te bekomen. Vandaag is de eerste dag dat ik terug in staat ben om op het klavier te tikken.
Tja dat café, het heeft zijn goede punten, maar het kan er soms ook erg vervelend zijn
Gr. - tessy
genoten van het lezen.
Mephistopheles: Ik van het schrijven! - Mistaker
Loe d'r ligt een lijster in de la...
Genoten weer!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Je hebt hem toch opgevreten, die lijster? - arwenn
fijn stukje weer!
ik wil daar ooit wel eens in dat café vertoeven,
ik ben neiuwsgierig.
he, nu maar weer wachten...
XX, arwenn
Mephistopheles: Het is wat het is, dat cafeetje. Over het algemeen is het een erg nutteloze bezigheid. - jan
ik word al dronken als ik het lees, knap!
grtzz
Mephistopheles: Goedkoop middeltje, hé? - henny
Hahaha, met de reactie van Jan moest ik lachen.
Goed geschreven dit, toch wel triestig deel.
Mephistopheles: Dat Frank verhaal wordt nog veel triester. Het is waar gebeurd, iets wat ik van me af probeer te schrijven zeg maar - killea
Super ! I'm on a marathon read of your stories - I hadn't forgotten you, just been tremendously busy...
xx
j
Mephistopheles: Don't worry about. I hardly ever have the time to read everybody's stories and poems too.
thanks for reading. - koyaanisqatsi
Een echt BARFLY hoofdstukje, zonder meer!
Mephistopheles: Gezien mijn manier van leven zijn dit soort hoofdstukken onvermijdelijk.. - manono
Zeer knap geschreven! De karaktertekeningen, de conversaties, de sfeer...
Mephistopheles: dankje nog één aflevering
|
