Volg ons op facebook
|
< terug
schofferen of stofferen
Gisteren moest ik in een tekst het beledigen van mensen omschrijven en zocht naar het woord waarmee dit verhaal begint. Met de warmte en vooral de moeheid die mijn lendenen vult, zodat elke stap een stap teveel is,kon ik me het woord niet direct in mij oproepen en gebruikte ik het werkwoord 'stofferen".
Alsof het bekleden van kussens en zetels als een synoniem van beledigen kan aanzien worden. Ik moest er zelf om lachen dat het stofferen van mensen niet erg beledigend overkwam, maar eerder onnozel en belachelijk klonk.
Nadat mijn tekst persrijp kon vertrekken als persbericht over heel het Vlaamse perslandschap, moest ik toch nog eens denken aan het woordje 'stofferen'. Hoe vaak stofferen mensen elkaar niet met een egard die feitelijk geen aanzien hebben?
Uiteraard is alles perceptie en is het eigen beeld en het eigen verlangen dat mede het imago van de andere mens maakt. En vanuit dat beeld wordt er gehandeld.
Stofferen en schofferen. Overwaarderen of onderwaarderen ... waarden in onze communicatie die belangrijk kunnen zijn. Zo ken ik mensen die omwille van hun status heel pedant kunnen overkomen, terwijl als je ze beter kent, feitelijk zo niet zijn.
Moet ik me dan geschoffeerd voelen of heb ik hem gestoffeerd zodat die mij zo behandeld?
Een discussie zoals de kip en het ei? Neen, dat geloof ik niet. Het is wel zo dat als men vanuit een bepaalde verwachting iemand toelaat dat die u zo benadert, deze persoon u ook zo zal benaderen, waardoor het 'fake' gehalte van de communicatie al met enkele vele procenten is gestegen. Dat virtuele verschil maakt de verhouding tussen beide polen in de communicatie.
Meestal ligt die verwachting veel hoger dan wat men van zichzelf verwacht, waardoor het schijnheiligheidgehalte, zeg maar hypocrisie, alleen maar moet toenemen.
Een mooi voorbeeld vind ik hiervan is Tom Boonen. De naam op zich al is een titel waarmee je een bepaalde klasse mee uitdrukt. Deze man neemt buiten zijn professioneel handelen een product waarvan de hele gemeenschap zegt dat het niet kan. Omwille van zijn status als kampioen, wordt hij hierop aangekeken en gestraft.
Alsof Tom Boonen geen mens mag zijn. De wereld stoffeert hem met een titel die hij feitelijk niet verdient. Waardoor het schofferen weer in beeld komt. Want wie zo'n gestoffeerde titel draagt wordt ermee wel geschoffeerd.
Wat zou het zijn moest Tom Boonen zijn vrouw slaan? Of dronken op straat lopen en de omstaanders met geweld zou bedreigen? Zou hij dan ook gestraft worden?
Dat deze mens Coke gebruikt is onvergeeflijk voor het imago van de sport, maar dat die zijn vrouw zou slaan of dronken op straat zou lopen, zou geen schande zijn voor het wielrennen?
Iconen worden gemaakt als ideaalbeeld. Gestoffeerd tot heldendom. En het laatste woorddeel van heldendom heb ik bewust gekozen. Want in die domheid rust heel het communicatiegedeelte waarin wij onze eigen troeven afgeven aan iemand anders die het misschien helemaal niet verdient. Of leggen wij een gedragscode op die helemaal niet realistisch is.
Vooral in relaties tussen twee geliefden is deze domheid vaak de reden tot een breuk. Te vaak wordt er een aureool op elkaars hoofd gekleefd en wordt elke partner op een piëdestal gezet, zodat deze mens nog enkel hypocriet zijn in de relatie die hem levenslang bindt met die ander. Hoe erg moet het niet zijn als men daarmee is opgescheept of is gestoffeerd? Een situatie die men elkaar aandoet en waar men ook niet van af kan, omdat deze vorm van communiceren nu eenmaal de 'norm' is in onze samenleving.
Trouw is geen zaak van stofferen, dat is een zaak van besef en doorleving. Men kan geen trouw eisen als de relatie deels is geschikt op een verhouding van afspraken die geen grond van realiteit bezitten.
Mensen die uit een gebroken situatie komen hebben vaak idealen als droombeeld, waaraan hun droomprins moet voldoen, waardoor het leven van die droomprins meer een gevang dan een relatie is. En natuurlijk wil die mens verder met zijn eigen leven in een relatie. Maar als alleen de schijn de relatie moet voorstellen, dan is het doekje waarmee men gestoffeerd is vrij dun nietwaar?
De praktijk leert immers dat mensen niet trouw zijn aan elkaar. De seksindustrie heeft nog nooit zo veel geld laten rollen als de laatste jaren. Daar waar de man vroeger de boekskes stiekem moest verstoppen, kan hij nu via internet alles vinden en zien wat zijn hartje ook maar begeert. Maar ook de vrouw is niet vrij te praten. Misschien gaat zij dan niet zo direct voor de platte seks, haar droom en verlangen ligt ook vaak ver buiten het patroon dat de partner geeft, waardoor het gevoel om opgesloten te zitten in een relatie (of opgescheept te zitten met een relatie) meer scheering dan inslag is.
Gewoon omdat de mens elkaar stoffeert met een imago dat niet het zijne is.
En ja, in een relatie moet men tot elkaar groeien en moet men bepaalde zaken die men als vrijgezel wel kan maken, achter zich laten. Als men dat niet wenst te laten moet men geen relatie beginnen.
De jaloezie dat de andere met een andere partner speelt, is het gevolg van de hypocriete verwachtingen die men elkaar heeft opgelegd en die ook niet faire zijn. Hierdoor komt het 'escape' syndroom tot leven.
De vlucht in het werk en hobby of overdreven aandacht naar iets anders maakt dat de indruk over 'ontrouw' niet op het seksuele moet gezien worden.
Maar in het holistische van de mens, waar alles met alles te maken heeft, zou het wel heel dom zijn om te twijfelen of de mens zo celibatair genoeg is om dat stukje uit zijn mensheid weg te knippen zodat die in dat alles heel correct zou blijven.
Tenzij er besef is en er een overvloed van gemeende liefde is gegroeid tussen die twee.
Een relatie waarin de meerwaarde van elkaar veel verder gaat dan enkel het samengaan, daar is ook een vrijheid en een respect gegroeid waarin de ene de andere de vrijheid gunt en aanmoedigt, om als men dan samen is, ook van elkaar kan genieten zoals men is.
Het hypocriete jasje is afgelegd en in respect voor elkaar zijn er grenzen gelegd waarvan men zelf weet dat het onfatsoenlijk is om die te overtreden. Het gaat niet meer om een verwachtingspatroon dat extern is opgelegd (gestoffeerd) maar het gaat om een attitude die men zichzelf, aan de hand van die andere, heeft toegeëigend, zonder dat hiervoor ook maar één verplichting is bij geweest.
Het stofvrij maken van een relatie kan alleen maar bevrijdend werken, zodat als men voor elkaar in zijn nakie staat en de hypocriete verwachtingen achter zich heeft gelaten, pas echt van elkaars aanwezigheid kan genieten, zonder dat de lust wordt bedorven door een heiligenimago dat niemand dient en er enkel voor zorgt dat het bootje in noodweer terecht komt.
feedback van andere lezers- miepe
hier is Miepie met haar dt-tikkie-teveel
dat die u zo benaderT (in de verder logica van de zin zou ik OOK "u" gebruiken, néé?)
de lust wordt bedorven (en elkaarS)
wat een lange eindrede
"De praktijk leert immers dat mensen niet trouw zijn aan elkaar." daarin zit een hele oppervlakkigheid, lieve Ivo.
ô wat is "trouw" eigenlijk elastisch, mooi, plastisch, tolerant, flexibel, maar vooral vormgevend.
het wordt vaak veel te nauw bekeken, net als in dit werkje vind ik zo. het is te-goed-bedoeld.
wel/ook goed gelachen met je veelvuldig plaatsen van de woorden "stofferen" en "schofferen"
dikke kus voor een pardon
ivo: bedankt dTMiepe en in de juiste vervoeging ben ik echt blij zo'n schat te hebben die leest en kamt tot het juist is.
Inhoudelijk zat ik met het schofferen en stofferen, die wonderlijk genoeg mijn gedachten op een rijtje zetten waarbij mensen maar al te vaak worden geschoffeerd omdat ze gestoffeerd zijn, zonder dat zij dat pak aangemeten willen hebben.
En ja het is wat weinig nuances, omdat in de nuances ieders leven wel ergens in past, en ik heb geleerd dat hetgeen je wil zeggen altijd wat zwart-wit moet zijn, zodat de lezer zelf zijn eigen grijze zone zoekt om uit dat wit-zwarte weg te blijven
Maar dat kan ook storend zijn, dat is waar
bedankt ook voor die dikke kus, ik spaar ze op en bij een wiedersien doe ik aan een contante inning. Hou je vast aan de takken van de bomen ...
groeten - silvia
met stijgend enthousiasme gelezen IVO (deze keer heb ik het wel juist :-) ) - schitterend geschreven, alhoewel ik je mening over trouw niet deel zat ik toch welgemeend en bevestigend te knikken bij je conclusie. Ik ben volgende donderdag 32 jaar getrouwd (jawel, met dezelfde man :-) en ben dus eigenlijk een soort levende bevestiging van wat je schrijft. Echt meesterlijk onder woorden gebracht.
groetjes
ivo: zo is het Silvia (nu is het ook juist) de realiteit bevestigt veel meer dan wat de theorie ook maar zegt
groeten - Mephistopheles
Erg sterk stuk. Zou hier een reactie van anderhalve pagina op kunnen schrijven, waarmee ik wil zeggen dat je met veel dingen recht in de roos schiet.
Wat Tom Boonen betreft moeien mensen zich veel te veel. Het is in zijn vrije tijd gebeurd, een belediging voor de sport en de atleten zoals je zegt, maar uiteindelijk niemands zaken behalve die van Boonen zelf.
Mensen zijn altijd maar bezig met de vinger te wijzen en anderen te beschuldigen van allerlei slechte dingen maar zijn te laf om eens goed in de spiegel te kijken en toe te geven dat ze over het algemeen geen haar beter zijn dan een ander.
ivo: zo is het mephi en wat hield je tegen om die anderhalve pagina te schrijven? Ik denk dat velen zo denken en zich meer geschoffeerd voelen door het gestoffeerde dat hen wordt aangedaan dank je wel
|
