Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (55)
'Dan maak je maar een wandeling,' protesteerde Clara nadat ik haar verteld had dat ik zin had om mijn benen te strekken, 'je zei me de vorige keer dat je dat graag deed. Maar je kan echt niet mee naar die expositie.'
'Waarom niet?'
'Je bent niet uitgenodigd,' weerklonk het nerveus, 'niemand kent je daar.'
'Ach, dan stel ik mezelf toch gewoon eventjes voor?'
'Maar je hebt geen uitnodiging,' protesteerde ze verder.
Ze ging zo nog een tijdje door, allerlei redenen opsommend waarom het beter was dat ik niet met haar meeging omdat er anders gegarandeerd heibel van zou komen, alsof ik een of andere hersenloze holbewoner was die in staat was tot de meest verschrikkelijke daden. Ze kende me amper en schreef me al op voorhand af, wat een erg voorkomend tafereel was wat mijn relaties ten opzichte van vrouwen betrof, maar hoe paniekeriger en nerveuzer haar toon werd, hoge groter mijn vastberadenheid werd om haar te vergezellen. Zelfs als het daarginds een saaie, vervelende bende zou zijn met wie ik het niet kon vinden leek het me geen slecht idee om het erop te wagen. Na vier daagjes thuiszitten kon ik wel een uitje gebruiken, en als er wat te zuipen aanwezig was dan vond ik beslist wel een maniertje of twee om me een aantal uurtjes bezig te houden zonder een ander tot last te zijn. Clara voelde er echter niets voor, en bleef maar ratelen en ratelen en ratelen, de ene na de andere reden uit haar mond persend om me duidelijk te maken dat het geen goed idee was.
We moeten er wel twintig minuten over bezig geweest zijn, of ik haar al dan niet zou vergezellen naar dat kunstenaarsgebeuren. Niet dat het er veel toe deed want ik had mijn besluit genomen en was toch niet van plan om van mening te veranderen. Ze kon praten, dreigen, schreeuwen, lachen, kermen en sissen zo veel ze maar wilde, ik ging met haar mee en dat was dat. Toen het tot haar doordrong betuigde ze openlijk haar spijt dat ze me komen opzoeken was, en dat ik het niet verdiende dat ze de moeite had genomen om mijn identiteitskaart terug te brengen, en dat ik daarom alleen al haar een plezier moest doen door niet met haar mee te gaan naar die expositie. Het was een uitleg die langer duurde dan een uitgebreid weerbericht en toen het dan eindelijk achter de rug was had ze min of meer de strijd gestaakt, afscheid van de wapenen genomen zoals Hemingway het ongetwijfeld zou uitgedrukt hebben.
'Goed,' zuchtte ze, 'ik kan je niet op andere gedachten brengen, dan ga je maar mee. Knoop alleen goed in je oren dat ik niet tussenbeide kom als je jezelf in nesten werkt.'
'In nesten werken? Je praat alsof we zo dadelijk een geheime bijeenkomst gaan bijwonen van de Cosa Nostra.'
'Hou je gewoon rustig daar, dat is alles.'
Het was een milde dag buiten. Bewolkt genoeg om de zon geregeld een gordijn voor de ogen te schuiven maar niet bewolkt genoeg om een stevige regenbui te ontketenen. Een zalige geur hing in de lucht. De geur van leven. De geur van hoop. Een geur die me deed denken aan verlossing en ontsnapping, aan alles en aan niets, en aan al het mogelijke en onmogelijke dat er zich tussenin bevond. Zoals altijd torende de stadsarchitectuur met een doods en vastgeroest elan de lucht in, weinig meer dan een oud en versleten schilderij met afbrokkelende verflagen die als druppels zwavelzuur op je hoofd dreigde te vallen als je er te lang naar keek. Met steeds weer dezelfde beelden die dezelfde gedachten en koesteringen uitstraalden was het natuurlijk niet moeilijk om onverschillig te worden jegens een dergelijke omgeving, dat verwerd tot een gebied dat in zekere zin even klein en herkenbaar was als de binnenkant van een broekzak of lade die je dagelijks doorzocht in de hoop om een lang verloren iets terug te vinden, wat niet altijd lukte aangezien het keelgat van de werkelijkheid als een bodemloze diepte was waar zowat alles wat dierbaar was in kon verdwijnen, om nooit meer terug te keren en slechts als een herinnering verder te leven die als een naald op de meest gevoelige plaatsen in de huid prikte. Maar toch hing er iets hoopvol in de lucht, iets dat niet prikte, priemde, of kwelde maar streelde, hoewel het ook inbeelding geweest kan zijn. In elk geval deed het eerste buitenkomen na vier dagen isolement goed. De lucht vloeide als bronwater naar mijn longen en mijn ledematen wekten de indruk dat ze voor het eerst in jaren konden bewegen, alsof ik zo net een lange celstraf achter de kiezen had en voor het eerst terug wat beweging en ritme in mijn lichaam gepompt kreeg.
Toen we een kruispunt bereikten nabij een waterloop, de onvermijdelijke Leie dat als een kakkerlakplaag doorheen het hart van Gent trok, werden we getrakteerd op een erg vermakelijk tafereel dat me ongetwijfeld nog jaren zal bijblijven. Een eend maakte furore op de baan. Het beestje was waarschijnlijk uit de waterloop geklommen en de omgeving beginnen verkennen, wat een kleine verkeersopstopping veroorzaakt had. Autobestuurders zaten als waanzinnigen te claxonneren terwijl die eend gewoon verder over de straat waggelde en er zich geen zier van aantrok. Uiteindelijk bleek er dan toch nog een of andere lul tussen te zitten die over voldoende verstand beschikte om eventjes uit de auto te stappen en het diertje van de baan te zetten, wat niet meteen van een leien dakje liep aangezien het diertje wegliep en cirkeltjes begon te draaien, met die bestuurder als een bezetene er achteraan. Nog geen minuut nadat die eend terug van de baan was en het verkeer terug op gang begon te komen, verscheen-ie daar weer, opnieuw over de baan hollend alsof er een Chinees achter hem aan zat die Peking eend van hem wilde maken. Opnieuw werd het verkeer opgehouden en opnieuw moest er iemand hem van de baan zetten, wat nog een drietal malen voorviel vooraleer het beestje het dan eindelijk voor bekeken hield, terug in de waterloop plonsde, en vrolijk kwakend wegzwom in de verte van de Leie. Ik mocht die eend wel.
feedback van andere lezers- jack
Hihihi, peking-eend zal nooit meer hetzelfde smaken!
Enneuh, wat is een kakkerplaag? Of bent u het middenstukje "-lakken-" vergeten? Nuja door onoplettendheid ontstaan soms érg leuke woorden ;-)
Eén opmerking: het was een erg voorkomend tafereel > klopt niet geheel. Maak er bijvoorbeeld een vaak voorkomend tafereel van.
Verder zowel inhoudelijk als taalkundig erg goed, zoals gewoonlijk dus. Ik krijg wat medelijden met die Clara, hoewel, een beetje vrouw geeft zo'n vervelende zeikerd toch een trap waar het pijn doet he. Misschien is het wel de eerste keer in haar leven dat ze een gast van uw kaliber tegenkomt en moet ze dat allemaal nog leren. In dat geval mag u haar altijd naar mij doorverwijzen ;-)
Mephistopheles: moest kakkerlakplaag zijn inderdaad, vreemd hoe ik soms een stukje van een woord vergeet te typen terwijl ik het toch zo bedoel. Misschien moet ik toch maar eens wat traaaaaaaager beginnen typen.
hahaha, heb je ervaring met ambetante venten? Ach Ach, Jack, hou er rekening mee dat er fictie in het verhaal verwerkt zit. In werkelijkheid ben ik toch ietsje genietbaarder (denk ik). Mijn ik personage is vooral gebaseerd op al mijn slechte eigenschappen in het kwadraat (of zoiets) - Mistaker
Een mens maakt wat mee in Gent!
Weer heel graag gelezen.
Groet,
Greta (die bijna op vakantie gaat zonder pc en daarna dus flink moet bijlezen, en Foute behangen schrijven)
Mephistopheles: Ik ben van mening dat je je belevenissen gededeeltelijk in de hand hebt. Ik kom soms in gekke toestanden terrecht omdat ik het soms wil. Dat pepert de monontonie een beetje...
Geniet van je verlof. Wat ga je doen? Slangenjacht in de Amazone? Dan mag je gerust een bosmeestertje of twee voor me meebrengen... - tessy
Ik ben er ook nog bij hoor, en ik zet ook altijd eendjes van de baan af, zodat ze niet doodgereden worden ;-)
Mephistopheles: Goed dat je de eendjes van de baan zet, beestjes moeten verzorgd worden. Ik ben een dierenvriend..
Gr. - killea
Charming!
xx
j
Mephistopheles: I'm not really happy about this piece. Something wrong with it. May change some things in the future.
Gr. - henny
Hahaha, ik mag die eend ook!
Heerlijk deel weer en op naar de volgende.
Mephistopheles: Lang leve de dieren! - jan
op naar die expo!
grtzz
Mephistopheles: Onderweg! - koyaanisqatsi
Een eend van de Groene Fietsers, zeker weten!!!
Mephistopheles: De Groene Fietsers? - arwenn
hihi,
respect voor die eend!
wij hebben die ook,
maar dan zwanen.
lopen ook wel es met hun jongen over het grootste kruispunt in de binnenstad.
heerlijk om al die gefrustreerde mensen te zien,
die niet naar de zwanen durven
omdat ze jongen hebben en dan agressief kunnen zijn.
heelrijk gelezen maar weer!
Xx' arwenn
Mephistopheles: Een goede tien minuten van mijn flat is er een klein parkje waar momenteel een familie kippen rondloopt met hun kuikentjes, wel grappig. Zeker als je een boek zit te lezen en die beesten op een halve meter afstand komen staan tok-tok-tokken omdat ze nieuwsgierig zijn - manono
Irriterend dat mensen zo in paniek kunnen geraken van een dier. Ipv van even rustig de tijd te nemen en nieuwsgierig te zijn waar het diertje naar toe wil gaan en hoe...
Mephistopheles: ik zou wel eens willen zien hoe iedereen zou reageren als er morgen een neushoorn door de straten wandelt
|
