Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (56)
Een half uur later bereikten we onze eindbestemming, gelegen in een rustige straat dat er even levenloos uitzag als een mummie die drie doosjes slaappillen had geslikt. Er stond een gebouw van twee verdiepingen met opvallend weinig ramen, wat het van een spookachtig en sinister uiterlijk verschafte. Het zag er akelig kaal uit dat gebouw, zonder opsmuk of aantrekkingskracht, wat me geen al te goed begin leek voor een kunstconventie. Clara schonk me een hoofdknikje, als om aan te geven dat ze naar binnen wilde gaan en dus volgde ik haar maar.
Eens we de hoofdingang bereikt hadden wuifde een of andere stereotiepe kunstboy Clara toe, die hem haar parelachtige glimlach schonk.
'David,' zei ze, 'je bent hier ook.'
Ze zoenden mekaar. Drie kussen. Het leken wel twee wijven die mekaar feliciteerden omdat ze hun eerste echtscheiding verwerkt hadden.
'Wat ben ik blij om je terug te zien,' zei die David, 'je ziet er verrukkelijk uit.'
Hij sprak het woord verrukkelijk uit alsof er een stel wasknijpers aan zijn ballen hingen. Hij zong het bijna.
'Jij ziet er ook goed uit, David,' reageerde Clara terwijl ze zichzelf ostentatief door de haren wreef, 'wat heb jij al die tijd gedaan?'
Ze kletsten er een tijdje op los, onderwerpen gaande van oninteressant tot het krijgen van een relatief goede reden om een millilitertje of drie cyaankali te drinken. Net als bij de broodjessmerende beren stond ik erbij en keek ik ernaar, hoewel er jammer genoeg geen wonder bovenwonder te bespeuren viel, in de verste verte niet. Ze gesticuleerden er behoorlijk op los terwijl ze spraken, zonder oponthoud, alsof ze een ingebeeld orkest aan het begeleiden waren terwijl mijn trommelvliezen huilden van verveling. Het moet zeker een goede tien minuten geduurd hebben vooraleer ik erkend werd als op zijn minst ietsje meer dan wind.
'Wie is hij?' vroeg die David terwijl hij me aankeek.
'Theodoor Theodosius,' zei ik, 'maar mijn vrienden noemen me Theo.'
'Erg grappig,' weerklonk het schoolmeesterachtig, 'maar ik ken dat cynisme van jouw soort wel. Zeg me je echte naam maar.'
'Die is onder deze omstandigheden irrelevant.'
'Let maar niet op hem,' zuchtte Clara, 'Slechte genen. Hij kan er niet aan doen.'
'Net zo min als een lama eraan kan doen dat hij je in het gezicht spuugt als hij je niet mag,' voegde ik eraan toe.
Hij keek me lang en strak aan, zijn ogen doorspekt met de gebruikelijke woede waar het gros van de mensheid me op trakteerde als er weer eens op een teentje of twee getrapt werd.
'Ben je een schilder?' vroeg die David me. Zijn adem had een geurtje. Pitta met looksaus. Ik durfde er een tientje op verwedden.
'Ik baat een pittazaakje uit,' zei ik, 'en ik ben op zoek naar iemand die een Durum voor me wilt schilderen.'
Hij keek me weer aan met die blik van hem. Opnieuw die ogen. Opnieuw die afkeer.
'Steek je de draak met me?'
'Ik zou nooit een draak neersteken. En zeker niet samen met jou.'
'Je steekt echt de draak met me, hé?'
Hij kwam vlak voor me staan en keek me recht in de ogen, een handeling die alleen slaagkansen had als ik mijn hoofd zo'n vijfenveertig graden naar beneden richtte want het was een kleine smurf die er overigens uitzag alsof hij er door Gargamel weer uitgekotst was omdat hij hem op de maag was blijven liggen.
'Jouw toon staat mij niet aan,' siste hij uiteindelijk, 'en als ik zo bot mag zijn: jij staat mij ook niet aan.'
'Je bekijkt de dingen dan ook vanuit een erg laag standpunt.'
'Lach jij met mijn lengte?' gromde hij, 'vind jij dat aangenaam, met andere mensen lachen?'
'Dat is min of meer de essentie van het komediegenre. Je moet het heus niet in zo'n persoonlijk perspectief plaatsen.'
'Ach, lach jij maar zoveel je wilt', reageerde hij nors, 'kleine mensen zijn groter dan je denkt. Kijk maar naar Nelson en Napoleon. Kleine mensen hebben heus meer in hun mars dan jij denkt.'
'Je zou beter hier en daar eens een mars eten,' antwoordde ik, 'het zou je postuur geen kwaad doen.'
Die kleine kreeg bijna een hartaanval en eiste dat ik me excuseerde, met zijn halsslagader bonzend tegen zijn nekvel, maar ik vertelde hem in relatief weinig bewoordingen in welke lichaamsholte hij zijn verontschuldiging kon steken, waarna we dan toch nog dat dekselse gebouw betraden. Het was een kleurrijk en bedrukt interieur dat ons nogal hoerig toelachte, met allerlei soorten lui die eruit zagen alsof ze van Mars of een andere planeet afkomstig waren. Er zat er vast wel eentje tussen die de telefoonnummer van E.T in zijn adressenboekje had staan. Toen dat ellendige mormel jammerde 'E.T. phone home' en al die fijngevoelige zieltjes in de filmzalen hun tranen de vrije loop lieten kon hij het wel eens over deze plek gehad hebben. Er hingen een hoop schilderijen aan de muren, sommigen nog brutaler dan de Azteekse mozaïeken, hoewel de natuurlijke bloeddorstigheid van Montezuma's rijk toch ontbrak in het gros van de tentoongestelde werken. Iedereen was in conversatie met iemand, met een onophoudelijk geroezemoes als gevolg. Aan het uiteinde van dit alles, bevond zich een goed gevulde bar met een prachtmeid met een glimlach van edelstenen en briljanten op het gelaat
feedback van andere lezers- jack
Heeeeeeeeeel goed weer. Dat alleen zitten grinniken voor het computerscherm wordt een slechte gewoonte. Maar die huilende trommelvliezen en die gargamel en nog een hoop andere dingen zijn echt wel hilarisch. Pffffioew.
Mephistopheles: Zit je ook altijd alleen voor je computer, ja?
Ik weet eigenlijk niet of ik Gargamel juist geschreven heb. Was het niet Kargamel? Ik weet het niet goed meer. Lang geleden dat ik nog eens naar de smurfen gekeken heb... - killea
So funny, Bert
xxx
j
Mephistopheles: Thank you June
xxx - tessy
Ik vind "de draak niet neersteken" erg gevat.
Alsook de pittazaak uitbater hihi, goed gevonden, eentje om te onthouden :-)
Mephistopheles: Draken mag je niet neersteken. Het is een beschermde soort... - henny
Hahaha, je vergelijkingen. Je bent écht erg! Hahahaha
Mephistopheles: Ach, zo heb ik tenminste iets om over te schrijven :) - jan
super weer!
Mephistopheles: Ik buig met dankbaarheid - Mistaker
Gers! (net als mijn vakantie)
Groet,
Greta
Mephistopheles: Je bent nog snel terug van je vakantie. Hopelijk er toch wat aan gehad.
Gr. - koyaanisqatsi
Been there! Had ik jou maar bij me gehad toen ik tussen die bende 'kunstzinnigen' mijn eenzaamheid met sloten (meestal zure) wijn probeerde te verdunnen.
Mephistopheles: die dingen kunnen wel eens misselijkmakend worden. Godzij dank dat er meestal wel een bar aanwezig is - arwenn
dat ventje heeft wel gelijk over klein zijn.
ik ben ook klein,
waraschijnlijk moet je meer neerkijken op mij
dan op die smurf.
dat is niet voor niets mijn bijnaam.
alleen slecht dat hij niet met zijn eigen lengte lachen kan..
heel fijn stukje!
ik hou van je cynisme:)
XX' arwenn
Mephistopheles: Serieus ben je een smurfinnetje?
Hopelijk toch geen blauwe huidskleur?
Voor een man ben ik zelf eigenlijk ook niet van de grootste - manono
Ik vind die van de draak de beste. Allemaal eigenlijk.
Mephistopheles: helaas bestaan ze niet
|
