naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Biografie van een virus (deel 44: zinken of drijven)

door fenk

Van vaste grond onder mijn voeten was geen sprake meer. Nergens was nog een kustlijn te bespeuren. Ik zou zinken of blijven drijven, maar het was niet de wet van Archimedes die dit ging bepalen. De wetten van de fysica waren veel te eenvoudig voor de wereld die ik had aangetroffen.

From: demessenwerper@hotmail.com
To: kore_selenes@hotmail.com
Subject: Elektra
Date: Tue, 21 Jun 2007 08:11:40 +0200

Het is gevaarlijk, vooral voor mij, om je terug te schrijven. Maar ik ken geen andere manier om contact te zoeken. Hopelijk controleer je regelmatig je e-mail.
Ik ben bij jullie thuis geweest, ik was net op tijd weg voor de politie arriveerde. Ze zoeken me, Munshi, ze jagen me op als wild. Hun honden hebben mijn spoor geroken. Ik was teleurgesteld toen ik je niet aantrof in het appartement, maar het is beter zo. Misschien zoeken ze jou ook. Blijf in je hol, vertrouw niemand. Je was er niet bij toen Elektra stierf, maar dat betekent niet dat je volledig onschuldig bent. Verwijder dit bericht nadat je het gelezen hebt, demagnetiseer het tot de laatste bit.

Deze zaak gaat veel verder dan de dood van je stiefmoeder, lieve Munshi.
Als klein kind ben ik gebrandmerkt. Letterlijk. Sindsdien draag ik onder mijn rechter schouderblad een stervormig litteken, een pentagram. Nu weet je waarom we bij elkaar horen, liefje, waarom ik je zusje noemde. We behoren tot hetzelfde vervloekte ras, de touwen van ons lot zijn verstrengeld. Misschien ben jij de sleutel tot het geheim van mijn litteken. Ik denk, nee ik ben zeker dat deze sleutel veel kan verklaren van de gebroken man die ik nu geworden ben.
De tragische dood van Elektra werd ingeluid toen ze de duivelsster op mijn rug zag. Zij was de macht, ik de hefboom, mijn mes de lastarm. Heb jij enig idee hoeveel van deze gebrandmerkte mensen op de wereld ronddolen, eenzaam als huilende wolven, onbewust van het bestaan van elkaar?

Ik leef nu ondergedoken in een veilige schuilplaats. Zeg me waar ik je kan vinden, we moeten elkaar ontmoeten, onze wederzijdse knopen ontwarren. Hou je intussen roerloos, beweeg geen vin, zelfs geen kieuw. Stop met ademen en wacht op mijn komst. We hebben elkaar nodig om thuis te komen.

feedback van andere lezers

• Vansion
  vervolgs zal voor volgende week zijn
  
  fenk: Wanneer we ook zijn, er is altijd een volgende week.