Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (59)
Terwijl de tent vol begon te lopen kreeg ik hoe langer hoe meer het idee dat het helemaal geen expositie was maar een doodgewoon feestje aangezien er niet echt iemand was die interesse toonde in de opgestelde schilderijen. Iedereen mengde zich liever onder mekaar nadat ze drankjes bij die prachtmeid achter de bar besteld hadden, en enkelen van hen hadden zich waarschijnlijk ook met haar willen mengen en vermengen als je sommige blikken die haar aanstaarden in de gaten hield. Maar ze droeg steeds die stalen glimlach van haar, waar maar niet doorheen te breken viel al probeerde je het met de meest bepantserde tank die je maar te pakken kon krijgen. Als een parel lag het op haar gezicht en als een slot rustte het op haar lippen, de poort naar het heiligdom bewakend met de waakzaamheid van een niets ontziende furie.
Omdat ik weinig geld bij me had dronk ik zo traag ik maar kon, om de mogelijkheid tot het consumeren van drank zo veel mogelijk over de avond te kunnen uitspreiden, want je had altijd een glas in de aanslag nodig in een omgeving die vervelend dreigde te worden. Clara mengde zich ondertussen onder de aanwezigen, zich steeds in groepjes persend en bij wijze van groet mensen kussend op een tempo dat ik nog nooit eerder gezien had. Iedereen scheen iedereen te kennen, als bevond ik me in het middelpunt van één grote familie pinguïns die met zijn allen gezellig in het rond huppelden en kwaakten tot zelfs de poolster er gek van werd. Het leken wel een stel hippies die al honderden malen met mekaar in de koffer gedoken waren en het in de toekomst nog eens honderden malen zouden doen. Charles Manson had ze waarschijnlijk met plezier onder zijn hoede genomen.
Met uitzondering van mezelf was de enige andere aanwezige die niet bij een gesprek betrokken was die oude vent van wie Clara beweerd had dat niemand hem mocht, wat gezien de nogal opvallende wijze waarop iedereen hem negeerde wel eens kon kloppen. Ik had zelfs hier en daar fragmenten uit verschillende gesprekken opgevangen waarin hij vermeld werd, steeds met een negatieve, kritische bijklank, nooit vriendschappelijk maar opvallend vijandig, alsof elk woord een hakbijl met zich meezeulde die alleen durfde toe te slaan wanneer de rug van de vijand gedraaid was. In elk geval kreeg ik al snel de mogelijkheid om er zelf achter te komen hoe de vork juist in de steel zat, want niet veel later werd er plots een whisky voor mijn neus gezet door die meid achter de bar. Het was niet het geluid van het glas dat op het krakkemikkige houtwerk van de toog gezet werd dat me deed wakker worden uit mijn gemijmer, maar die glimlach van haar, die wederom als een lavastroom over mijn gelaat golfde.
'Ik heb niets besteld,' zei ik, 'mijn huidig glas is nog niet leeg.'
'Ik moest je dit geven van die man daar,' reageerde ze terwijl ze die vent die iedereen gemeden had aanwees, 'hij zei dat je eruit zag alsof je er nog wel eentje kon hebben.'
'Zeg hem maar dat hij eruit ziet alsof zijn volgende glas wel eens zijn laatste zou kunnen zijn,' antwoordde ik, 'en o ja, zeg hem ook maar dat-ie bedankt is.'
Ze verdween naar die vent en gaf mijn boodschap door. Haar glimlach bleef echter nog eventjes hangen, als een zwoele zomerse bries die vastgeroest leek in de tijd.
Eens ze mijn boodschap doorgegeven had, wenkte die vent naar me, een gebaar dat als ik me niet vergiste wilde zeggen dat hij wenste dat ik naast hem kwam zitten, en dus repte ik me naar ginder, niet echt geshockeerd door het feit dat de enige in de ruimte die met me wilde spreken de meest gehate man in de zaal was. Twee negatieven trokken mekaar nu eenmaal aan, en ik verbaasde me al lang niet meer over de vele wiskundige invloeden die het bestaan kleurden. Gesteld dat je een beetje fantasie had tenminste. Je kon ook gewoon de scepticus uithangen en zeggen dat het allemaal toeval was, maar er waren naar mijn mening te veel dingen die aan het toeval geweten werden en het werd zo naderhand wel eens tijd om op onderzoek te gaan. Sherlock Holmes mocht dan beweerd hebben dat er niets nieuws onder de zon was, maar zelf was ik daar nog niet zo zeker van.
Toen ik me bij die vent voegde schonk hij me een glimlach, hoewel het niet echt vriendelijk oogde en eerder iets weg had van de grimas van een hongerige leeuw die een arme, nietsvermoedende prooi naar zijn hol probeerde te lokken. Ik nam plaats op de beschikbare kruk naast hem en nam hem eventjes in me op. Zijn gezicht was stokoud, met schaduwen die het bewolkten, maar ik had het vermoeden dat hij waarschijnlijk jonger was dan hij eruit zag. Hij wekte een afgeleefde indruk, met een uitgemergelde gezichtsexpressie dat als een spijkerbed op zijn gelaat lag geplant, en in de dieptes van zijn huidplooien zag je de toenemende kronkelingen van de dood wiens tanden al aan hem beginnen vreten waren. Hij had ogen die geen angst vertoonden, met zijn pupillen die nauwelijks bewogen en eigenlijk continu strak voor zich uitkeken in een onbevreesde blik die zelfs tot in het derde nageslacht zou blijven nazinderen. Zijn wenkbrauwen waren dik en grijzig, met oogkassen die als kraters een deel van zijn gezicht uitholden, en zijn postuur was middelgroot, met een kleine bierbuik die hij niet leek te verbergen.
'Bedankt voor de drank,' zei ik, 'je hebt me toch niet bij je geroepen omdat je nu wilt dat ik het betaal, hé?'
'Je zag er miserabel uit, zoals je daar zat,' antwoordde hij nog steeds met die wolfachtige grijns, 'ik dacht dat je er nog wel eentje lustte.'
'Als het me geen cent kost zou het je verbazen wat ik allemaal lust.'
'Goed dan,' reageerde hij, 'wil je me dan eventjes uit de nood helpen, dat is tenslotte de reden waarom ik je bij me geroepen heb. En als je het doet dan zal ik je iets geven wat je zeker zal lusten.'
'Wat bedoel je met iets wat ik zeker zal lusten?'
'Gebruik je fantasie.'
Eventjes kreeg ik het benauwd. Dit was toch geen flikker die wilde dat ik hem in zijn reet porde omdat hij me een drankje getrakteerd had? Het zou me verbaasd hebben want hij zag er niet echt uit als een flikker, maar daar kon je langs de andere kant nooit honderd procent zeker van zijn want flikkers had je tenslotte in alle soorten. Freddie Mercury was een flikker. Waylon Smithers uit The Simpsons was een flikker. Zelfs Alexander de Grote was er niet geheel vrij van, hoewel dat in zijn geval niet zo verbazingwekkend was aangezien hij grotendeels door een Griekse wijsgeer opgeleid was.
feedback van andere lezers- Mistaker
Erg leuk weer! Flikkers heb je in alle soorten en maten inderdaad.
Groet,
Greta (ik was maar een week weg, was niettemin zeer rustgevend (Vlieland), wel lastig om nu weer aan Fout behang te beginnen maar ik ben me al aan het 'inlezen' om het een beetje logisch te houden)
Mephistopheles: Vlieland? Nog nooit van gehoord.
Ik ga dit jaar niet op reis. Volgend jaar misschien wel, maar dan wel zo ver mogelijk!! - jack
Hmm hmm, je maakt een mens weer nieuwsgierig hoe het verder gaat he :-) Die oude vent zou best wel 'ns een pervert kunnen zijn!
Goed geschreven, genoten van je beschrijvingen alweer.
En geen enkel foutje tegengekomen! (hoewel dat ook aan het uur en de alcohol kan liggen...)
Mephistopheles: Zelfs een spellingsramp heeft wel eens geluk veronderstel ik...
Tenzij het inderdaad aan de alcohol ligt. Dacht dat je gestopt was? Weer bezweken voor het nectar van de goden, hé? - tessy
Weer een knappe aflevering.
Mephistopheles: Dankjewel T,
Gr. - Peerke
Erg knap geschreven hoor!
Mephistopheles: Had nochtans een bad hair day :)
Gr. - henny
Een wat droef, maar goed vervolg. Het is toch wat, kom ik je nog lezen vanaf mijn vakantieplekje.
Wel viel me iets op: pinguins leven op de zuidpool en daar zie je, volgens mij, de poolster niet.
Mephistopheles: Vakantieplekje?
Dat van die poolster wist ik wel, dat die enkel aan de andere pool te zien is benadrukt de afstand, althans zo bedoelde ik het. - jan
en weer een superspannend deel!
grtzz
Mephistopheles: Dank voor het lezen! - koyaanisqatsi
en Ernst Rohm niet vergeten!!!!
Mephistopheles: Inderdaad, de opperhomo had er nog bij gemogen - killea
Wow!
xx
j
Mephistopheles: Thanks - arwenn
snel naar de volgende, nieuwsgierigheid...
begin alweer een beetje bij te komen:)
XX
Mephistopheles: hopelijk kom je niet te veel bij (letterlijk) - manono
Nu moet ik weer weten wat die man wilt.
Mephistopheles: wie zoekt zal vinden
|
