Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (62)
'Dat mag je hier niet doen,' ging Clara verder, haar vinger naar de rokende frietzak wijzend terwijl ze zichtbaar haar best deed om haar woede te verbijten, 'dat weet je toch ook wel?'
'In dit land mag je het nergens doen,' zei ik, 'dus vanuit dat standpunt bekeken is het overal even illegaal. Aangezien dat zo is kan je het evengoed roken waar je maar wil, omdat het overal hetzelfde betekent.'
'Wat is me dat voor een uitleg?' bracht ze uit, niet tevreden gesteld met mijn antwoord, 'hier mag je dat niet doen. Als David dat te weten komt zwaait er wat!'
Die David waar ze het over had bleek die kleine smurf te zijn met wie ik het eerder op de avond aan de stok gekregen had, en blijkbaar was hij degene die de lakens uitdeelde, wat me lichtjes verbaasde aangezien dat wilde zeggen dat hij over de bevoegdheid beschikte om me de toegang te weigeren, iets waar hij tijdens ons akkefietje geen gebruik van gemaakt had.
'Je hebt me daarstraks niet verteld dat die flikker het hier voor het zeggen heeft,' zei ik na een poosje.
'Had het wat uitgemaakt?'
'Een gebrek aan informatie is zelden een mispunt, Clara. Vraag het maar aan de Russen.'
'Je zou het toch in de wind geslagen hebben.'
'Gaat niet. Het is vijfentwintig graden buiten. Er is geen wind.'
'Je weet wat ik bedoel. Doe dat ding nu maar uit.'
Daarna verdween ze weer, zich opnieuw onder de andere aanwezigen mengend als een bij die terugkeerde naar de korf. Harry had er al die tijd met een brede glimlach bijgezeten, en ze had hem opvallend genoeg geen enkele blik waardig gekeurd.
'Ze moeten je hier echt niet, hé?' vroeg ik hem.
Zonder me een antwoord te gunnen bestelde hij twee glazen whisky bij die meid achter de bar, wiens bezwete lichaam nog steeds van de ene kant van de tapkast naar de andere rende om iedere dorstende zo snel mogelijk van een drankje te voorzien. In een mum van tijd bracht ze de bestelde drankjes en terwijl die reusachtige glimlach van haar wederom een schaduw van licht over ons heen wierp betaalde Harry de rekening. Vervolgens trok hij naar de toiletten, met een demonische waas van dronkenschap glanzend in zijn ogen.
Eens Harry uit het zicht verdwenen was kwam die David dan toch nog op me afgestapt, wat me al bij al niet veel verbaasde. Hij zag er slecht geluimd uit en in volle vaart kwam hij eraan, alsof zijn ledematen ingesmeerd waren met kerosine, en terwijl hij naderde kon je het vuur van zijn verbolgenheid horen knetteren.
'Wat heeft dit te betekenen?' vroeg hij toen hij dan eindelijk voor me stond. Ik moest mijn hoofd opnieuw zo'n vijfenveertig graden naar beneden richten want het was tenslotte een kleine lul en hij werd er zeker niet groter op. Het was alsof zijn knieën tegen zijn achterwerk plakten of iets dergelijks, zo kort waren zijn bovenbenen. De vreugde in de kraamkliniek moet in elk geval van korte duur geweest zijn. Een Polaroidmoment zal je het wel niet kunnen noemen hebben.
'Hoe bedoel je wat heeft dit te betekenen?' reageerde ik terwijl ik van de joint lurkte.
'Je weet donders goed waar ik het over heb,' zei hij, zijn hoofd zo rood als een biet, 'wat je doet is tegen de regels.'
'Welke regels?'
'De mijne!' bromde hij kwaad.
'Het spijt me,' reageerde ik verontschuldigend, 'maar je overvalt me er wel een beetje mee. Ik wist echt niet dat er mannen waren die last van hun regels konden hebben.'
'Je hoeft het heus niet in het belachelijke te trekken.'
'Het was maar een grapje,' legde ik hem uit, 'humor is een handige manier om de ziel te reinigen van al de dingen die je niet op een ernstige manier kan verwerken. Je zou het eens moeten proberen, het zou je zeker geen kwaad kunnen.'
'Beweer jij dat ik humorloos ben?'
'Laten we eerlijk zijn, je loopt er niet bepaald bij als het zonnetje in huis.'
'Ik heb de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de dingen hier geordend verlopen,' zei hij, 'en ik heb geen tijd voor grapjes van enig allooi dan ook.'
'Je klinkt als Heinrich Himmler.'
Zijn ogen bleven eventjes op de mijne staan in een blik die het eigenlijk allemaal al zei. Zelfs al had je hem vol verdovingsmiddelen gespoten dan nog had je zijn ergernis niet kunnen inperken. Het stond op zijn gezicht geschreven als een vloek, en het bewoog zich verder over de rest van zijn lichaam. Ik vond het maar een vreemd mannetje. Veel te klein. Die lieten ze in Walibi nog niet op de helft van de attracties zitten omdat hij overduidelijk wat centimetertjes te kort kwam. De natuurlijke selectie had hem blijkbaar een ferme loer gedraaid.
'Ik zou willen dat je dat ding dooft,' zei hij bevelend terwijl hij de joint aanwees, 'en haast je een beetje want ik begin mijn geduld te verliezen, en dan maak ik me kwaad.'
'Nooit kwaad worden,' vertelde ik hem, 'want bij woede komt er een enzym vrij: tryptofaan hydroxylase, en dat verlaagt tijdelijk het IQ.'
'Waar haal je die onzin vandaan?'
'Discovery Channel. Wist je trouwens dat de Discovery Channel nu al in vierenvijftig landen uitgezonden wordt en in negentien verschillende talen?'
'Ik hoef al die informatie niet. Ik wil dat je doet wat ik van je vraag.'
Hij ging nog eventjes door met zijn klaagzang, steeds een concrete en berispende toon aanhoudend alsof hij zijn uitleg uit een tekstboek aan het aflezen was. Alles klonk ingestudeerd bij hem, alsof hij thuis voor de spiegel stond te oefenen terwijl hij allerlei redevoeringen en ingebeelde dialogen voerde tegen zichzelf, bij wijze van oefening om het in de echte wereld allemaal een beetje beter aan te kunnen. Je had van die lui. Ze zouden het natuurlijk nooit toegeven, maar ze waren er, als wandelende oreermachines met batterijzuur in de aders, en ze stopten pas wanneer ze twee meter onder de grond lagen of wanneer je ze een schop onder hun kont verkocht, wat in het geval van die David niet zo'n goed idee was want zoals eerder vermeld had hij een behoorlijke laagje spek hangen en ik vreesde dat ik mijn voet wel eens zou kunnen breken op dat achterwerk van hem, dat eruit zag alsof er een gigantisch hoefijzer instak.
feedback van andere lezers- jack
Maar als er een ferme laag spek aanhangt, kan je toch onmogelijk je voet erop breken? Die landt zacht, of kaatst in het ergste geval terug! Of blijft steken, ook mogelijk, brrrrrr.
Leuke weetje, van dat enzym :-). Het verbaast me niets:
ik heb dat al vaak aan den lijve ondervonden. Altijd geweten dat er een wetenschappelijke verklaring voor moest bestaan. ;-)
Mephistopheles: Vet is harder dan je denkt. Er zou al immens veel moeten aanhangen vooraleer je je voet erin kwijt zou kunnen spelen. Hij was vlezig, maar niet Mieke Vogels vlezig.
Er bestaat voor zo goed als alles een wetenschappelijke verklaring denk ik. De wetenschap is alleen nog niet genoeg ontwkikkeld om alles al te kunnen uitleggen. We bevinden ons nog steeds in de prehistorie van de wetenschappen... - tessy
Man man toch waar blijf je het halen.. je moet hier nu niet zitten lezen, je moet je aan het schrijven zetten ik wacht op het vervolg ;-)
Mephistopheles: Tot u orders!
Even mijn virtuele veer in mijn virtuele inktpot dompelen.. - Mistaker
Genoten!
Ik heb het altijd goed naar mijn zin in Brussel, als enige geloof ik...
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ik ken niet veel mensen die Brussel geweldig vinden, niemand eigenlijk. Ik vind het een lelijke stad, de architectuur is er soms erg abominabel. En dan de Brusselaars zelf... - jan
een joint doven brengt ongeluk..
grtzzz
Mephistopheles: haha dat is waar. Maar op een bepaald moment kan je jammer genoeg niets anders meer dan het arme ding te doven. - koyaanisqatsi
VOLGENS MIJ IS EEN JOINT DOVEN ZELFS ONWETTELIJK!
(ha ja, want je mag 'em niet eens aansteken)
Mephistopheles: Technisch gezien heb je gelijk.
Maar je moet hem eens doven hé die joint. Alle liedjes hebben hun einde - henny
Zo. weer in je verhaal gedoken en weer heel wat deeltjes te lezen. :-d
Mephistopheles: terug van je verlof? - killea
superb writing Bert
xx
j
Mephistopheles: glad you like it - arwenn
hm.
die david geeft me de kriebels.
vind alleen je kleinheidskritiek een beetje stom.
aangezien ik zelf ook flink klein ben...
maarja. iedereen is diep van binnen wel een beetje groot...
nice piece!
XX' arwenn
Mephistopheles: Je moet dat niet zo serieus interpreteren, ben zelf ook niet van de grootste... - manono
Ik lees verder
|
