|
< terug
Apies kijke
Apies kijke
Hautain kijkt de gorilla vanachter het dikke glas naar de vijf peuters en twee leidsters, zijn enige publiek van dat moment.
'Wat is hij groot en sterk, hè jongens!' De stem van juf Deb galmt door de ruimte.
'Ja, zo, hoehoehaaa!' brult Benny, zijn gebalde vuisten boven zijn hoofd.
De aap krabt zijn knie en laat vervolgens zijn hand loom tussen zijn opgetrokken benen vallen, om het krabben daar voort te zetten.
'Hij heeft jeuk aan zijn plasser, juf!'
'Hebben jullie nooit jeuk?'
In de deuropening, pal naast het gorillaverblijf, staat een jonge man, hij glimlacht.
'U bent zijn verzorger?' Deb knikt naar de aap, die zijn publiek inmiddels de rug heeft toegekeerd.
'Yep.'
'Eet zo'n beest zo veel?' Deb verrekt bijna haar nek, om de - niet voor publiek toegankelijke - ruimte achter de man in te kunnen kijken. Kratten groenten en fruit staan hoog opgestapeld.
'Hij niet alleen, er zijn meer apen. Hierachter,'nonchalant wijst hij over zijn schouder, 'daar zitten de kleintjes. Zien?'Zonder een antwoord af te wachten, loopt hij naar binnen.
Els twijfelt. Ze bekijkt dieren liever vanachter een hek of iets dergelijks.
'Kom, jongens, we mogen een baby-aap bekijken.' Deb loopt met de kinderen langs haar collega en sist: 'Els, zo'n kans krijgen we nooit meer.'
'Volg Baas-aap!' roept Deb lachend en loopt met de kinderen achter de verzorger aan een smalle gang in. Els sluit de rij. Ze rilt bij de gedachten dat achter één van de stalen deuren die ze passeren, de gorilla moet zitten. De gang lijkt eindeloos.
Ze buigen af naar links en komen in een nis met nog eens drie deuren. Zwijgend ontgrendelt de man een er van. Welke direct met kracht wordt open geduwd. Twee harige armen schieten naar voren en slingeren zich rond de nek van de verzorger.
'Hé, jongen!' De aap drukt zich stijf tegen de man aan.
'Dat is geen babyaap,' stamelt Els en grijpt willekeurig wat kinderenhanden vast.
'Hoi, lieverd!' Deb, stapt naar voren en aait de aap, die zijn lippen tuit, vervolgens slingert hij zijn armen rond haar nek en springt over.
Lachend slaat Deb haar armen om het harige achterwerk en roept: ' Woh, wat een lucht!'
Els deinst achteruit.
In de gang rinkelt een telefoon.
'Even opnemen dames. Ben zo terug.'
Els bedenkt zich geen moment, bukt zich en tilt twee peuters tegelijk van de grond. Haar rug protesteert…'Waar blijft die vent.'
'Oh!' gilt Deb… De aap is op de grond gesprongen en rent weg. Geschrokken kijken ze hem na.
'Kom, we gaan,' hijgt Els.
In de gang staat de verzorger te telefoneren met de aap op zijn arm. Els hart maakt overuren. Nog één keer langs dat 'babymonster' met zijn grijpgrage handen. De kinderen stevig tegen zich aangeklemd zet ze het op een lopen... Met moeite opent ze de deur.
'Hoehoehaaa!' gekrijs, vlak achter haar…Ze gilt.
Geschrokken wrijft Els over haar achterwerk waarmee ze met een bons op de tegels van de crèchetuin is beland. Benny kijkt haar verbaasd aan en roept dan nogmaals: 'Kijk, juf! Zo deed de aap, hè? Hoehoehaaa!'
Deb giert het uit. 'Je was ver weg, Els. Je moet nog een uurtje hoor. Zo'n dagje Artis hakt er in, hè,meid.
feedback van andere lezers- ivo
schitterend
gaya: Veel dank voor het lezen:) - GoNo2
Tof!
gaya: Dank je wel:) Groet gaya - tessy
Heel leuk :-)
gaya: Dankje wel, Tessy - manono
Prettig om te lezen.
gaya: :):):) Dankje, was even leuk om te schrijven:)
Groetjes Gaya
|
